Alle inzendingen over mees

Het water is koel Pijn is daar als een heet mes De stilte verdooft…

zorgzaam slaat de mees een regenworm in stukken voer voor haar jongen…

Het is kwetsend, doet zo zeer, mes snijdt door het vel gebeurt toch telkens weer langzaam of snel. Het is druipend, nee geen bloed nat en vochtig, doe 'k het goed? Het mes snijdt rustig heen en weer daar liggen ze, zalige gesneden stukken peer.…

Een mes en een vork in mijn wereld moordwapens vóór acht uur ‘s morgens…

Het sluipt binnen mijn geweten blokkeert langzaam word de kamer zwart de stilte verstomt het mes ligt voor me loert me aan uitnodigend een lichtpunt in de duisternis mijn hand begint een eigen leven een leven vol dood een leven wat de mijne verdringt tegen mijn huid voelt het mes koud en scherp koud als de mensen scherp als de pijn…

Ene Mees wou ook graag met 'r slapen. Ze zei: 'Ik wil koren, geen kaf, Mees.' De knaap, in de put, daar ze 'm afwees, zocht troost, die hij vond bij z'n slapende hond. Hij behielp zich zowaar met een mafkees.…

Heerlijk met mijn mes door die, zachte, onophoudelijke klomp verse halvarine. Kleeft zich reddeloos aan mijn mes, de dichtsbijzijnde hompjes die zich krullen, om mijn glimmende, nimmer gepoetste, maar zo zalig gebruikt bestek!…

het mes werd zwaard en triomfeerde in arena’s de duim omhoog als bloed uit tegenstanders spoot voer voor de hyena’s jouw zinnen trekken witter weg als mijn pen zich scherpt als mes en ik jou uit de zelfgekozen catacomben trek van je ivoren toren ons tweegevecht op wit papier kent geen genade er gaan koppen rollen op a-vier…

Dubbelzinnig snijdt het mes der tongen. Opgelikte verlokkingen, zinderende golven, liederlijke wapenen beloeren mijn kamp en wie rijzen er niet, drakenrijders van de taal, uit over het inzicht, de bergtop van een ander tot de afgedwongen zonneschijn van eigen gelijk?…

er waren takjes die niet wilden groeien bloemen die wel knopten maar niet gingen bloeien ondanks zijn trotse stam kreeg de bast veel te verdragen liep kwetsuren op die levenslange tekeningen gaven hij heeft de pijn gedragen in het steeds hoger schragen van de hemel en bewaken van zijn eigen veilige plek eindelijk het mes er in gezet…

penselen zijn geknakt de verf is verhard in het linnen zit de rot maar je geeft niet op nog heb jij het mes waarmee je ongerechtigheden weg gaat schuiven lijnen naar jouw zin kan buigen met een licht palet heb je het donkeren stilgezet om de werkelijkheid weer leefbaar te maken de strop is van je nek je kunt nu ademhalen geld en…

Zou jij mij willen vangen als de avond straks valt intens naar mij verlangen als de maan sterren uitstalt Zou jij mij dan gijzelen met het mes der liefde op mijn keel elk uur passioneel verbrijzelen tot ik je niet meer streel Laat je me dan weer ontsnappen in het land van onderhuidse pijn waar angst en hoop elkaar overlappen daar…waar…

als tederheid is uitgeteld in de goed ommuurde hof en de man zijn vonnis velt huilt de vrouw van Willendorf zetel van de ziel is zij nu gaat hij alleen op pad speer en roede houdt hij bij wie heeft haar ooit lief gehad? bliksems slaan op ’t middaguur vernietiging van al wat was paars gekleurd het zonnevuur de open schaal vol bittere as…

mensen wuiven warmte en zon maar schaduw blijft hangen gevangen in ondoordringbare spinsels van angst en stress tot het mes zal snijden kwaad en goed gaat scheiden er wordt gebeden op het scherp van de snede als salomon zijn oordeel velt in herstel zal het leven weer toekomst zonder schaduw kunnen geven…

mensen zijn gewoon schijnheilig, achterbaks en jaloers Deze mensen hebben zelf geen leven en houden zich liever bezig met een ander In plaats dat ze hun eigen leven veranderen hebben ze liever commentaar op een ander In je gezicht zijn ze poeslief als je je omdraait zijn ze dat niet In plaats van eerlijk in je gezicht te wezen zullen ze liever een mes…

ik zie je gaan in koelte van de plastic luchten de glamour van de wereld heb je aan gloeit in diepe zuchten je ogen dood je ronde vormen groot in vrouwenjaloezie je kwetsbaarheid is niet gespaard je tederheid bewapend trapt de wereld met je grote angst je kleine hart eist leven en draait het mes met je verstand wie zal…

penseel stilte zonder veel contouren met grove kwast verwijder ik rumoeren als kleuren zachtjes vloeken met elkaar soms zet ik het mes met veel misbaar in de pigmenten als zij elkaar niet wensen en denken ieder weer de eigen gang te kunnen gaan dan schuif ik de lijnen genadeloos terzijde dek met maagdelijk wit het zicht en ga…

vaak word ik door schoonheid verblind het is een tint die mij met haar verbindt en ik de blauwe lucht zie als hemel terwijl het gras ruikt naar parfum dat ik ooit rook in Leningrad het is de dag voelen in een zachte zwoele schemer zonder dat ik het licht verlaat naakt is dan ook de werkelijkheid die na verloop van tijd het vlies…

Klievend vlijmscherp mes verwondt tot op het bot Aasgieren zo vernederend; het lot? Priemende gluiperige blikken loensend en verloochenend Kleverige vaalgrijze massa verbrijzelend ook bekogelend. Brutaal schoppende laarzen; we krijgen je klein Alom heersend afgunstig chagrijn en venijn.…

Klievend vlijmscherp mes verwondt tot op het bot Aasgieren zo vernederend; het lot? Priemende gluiperige blikken loensend en verloochenend Kleverige vaalgrijze massa verbrijzelend ook bekogelend. Brutaal schoppende laarzen; we krijgen je klein Alom heersend afgunstig chagrijn en venijn.…

de messentrekker week dus uit naar Rusland het moordspel van tsaar putin sprak hem aan: kan daar emoties lekker laten gaan helaas, wordt toch niet putin’s liefje, want ook deze heeft zijn ‘nutte idioten’ pro mes: gaat hij naar Kloten of de kl…?…

winter snijdend koud géén mes nodig wel warm aankleden hoor brrrrrrrrr…

De slager die sloeg met zijn hamer Een spie in een wand van de kamer Dat was een vergis Hij timmerde mis Met mes was hij veel vakbekwamer…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

het waanproces, waarin zij speelt dwingt haar tot schaar of mes.…

Geef mij een mes. ik wil deze zwarte zieke plek uit mijn lichaam wegsnijden. ik heb mij langzaam recht overeind gezet. ik heb gehoord, dat ik heb gezegd in een huiverend, donker beven: ik erken maar één wet: léven. allen, die wegkwijnen aan een verdriet verraden het en dat wìl ik niet.…

De mus en de pimpelmees Verwoeden hun gesprek De mees een beetje hees Aan luizen geen gebrek De mus een zadeneter Zeker van huis uit Wijkt voor geen meter De luis is voor de kleine spruit De vliegende rechter Zegt verbaasd echter Die pruimenboom is groot En is blij met hun dood Van luis en worm In elke vorm Dus vogels verdeel En…

wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar we snijden met hetzelfde mes…

ervaren vriend -die erg vroom is- beducht voor een mes in zijn geplooide halskraag verdween in het water intrige van niet-levende schapen ontstaan uit het vruchtbeginsel van een niet-luchthartig mens als met een trechter ingegoten arriveren trouwe bezoekers van de kersenbloesem onder klaaglijk-kreunend geluid bij de kern van de zaak…

lieve schat,wil je 1 of twee aardappeltjes dat wéét je toch ik wil er één dat wist ik ook wel liefje maar zodra ik zelfstandig één eigenheimer opschep zeg je dat je er maar 2 wilt het was 1 simpele vraag vraag twee bestekje erbij?…