Alle inzendingen over mees

Ze ging door het lint en ze sneed met een mes toen de opblaaspop schielijk aan flarden.…

Kindermeisje, lief. Jouw adem is op de hemelvaart Tussen auto’s langs ons heen gevlogen Met vleugels vers in plastic, Zijdezacht. Laffe dader die met bloed aan de handen rustig is doorgelopen terwijl jij met je laatste zucht nog fluisterde: “wie let er nu nog op de kinderen?“…

scherp glijdt het mes langs het touw nog strelend de snede komt onverwacht fel door vezels die rafelen uit draaiende kabels hakkend op weerstand bot snel het lemmet pas als de rafels gaan krullen zal de kern zich onthullen…

De Dood zat in u en ge wist het niet, Hij scherpte ’t mes al en ge wist het niet – Gij en uw jonge vrouw, gij schertste en lachte – Hij mikt naar ’t hart en hij mist het niet.…

Kende je niet, maar toch sneed het geluid als een mes door mijn hart.…

Zonder boog of mes maar met GPS worden de Sioux achternagezet.…

lepels en met vorken Een mes mag ook Maar Wees voorzichtig…

trots zoals ook jouw broer max van wie jij het minibroertje bent die groter groeide dan groots toen hij jou in zijn armen hield die eerste dag van jouw bestaan wanneer jij ze nodig hebt zullen zij van jou houden altijd en overal zijn zij er voor jou zonder oordeel over wat je doet of wie ook jij wordt of bent wat ben jij mooi lieve mees…

En ik denk; Dan moet je eerst dood, voordat ik je slacht- -offer van mijn hart- En mijn mes snijdt zacht, Door je witte keel. Je bloed stroomt langzaam, de dood komt nu snel. Verlaten lichaam. Levenloos bungel je daar heen en weer, als ik mijn mes in je steek, je fileer.…

je in de vage streken die op de scherpte van mijn mes zijn blijven steken toch ben je weer mijn schilderij…

het mes vlijmt in jouw hand daar waar mijn vingers in jou mijn ogen zijn niets is er tussen ons dan enkel dit zachte wit en de kruimels in het bed…

Vergaan je schoonheid Fnuikend het gebrek Aan kennis van jezelf Tong scherp als 't Scherend mes Je heil zoekend In de fles…

bent geboren ik leg de laatste hand en schrijf mijn naam op linnen in afscheid snijdt het mes toch nog heel diep van binnen…

Zal je vergeten Kan me niet schelen hoe Desnoods een mes tegen je keel Het doet er ook niet toe Of zelfs een draadje om mij heen Hoe ik dat ook doe Maar al ga ik zo door Word ik langzaamaan levensmoe…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

Haat me niet Omdat ik nog steeds aan je denk Haat me niet Omdat ik nog steeds op je wacht Steek een mes in mijn hart Maar haat me niet Verbrand me tot as Maar haat me niet Haat me niet Omdat ik nog steeds van je houd…

Ik heb alvast het mes gezet in dit (vierjambig!) snelsonnet.…

het lichtje ver- schijnt uit het niks, is boven geel en onder blauw vlug stop ik 'm terug in m'n jas- zak voor- dat mees- ter het ziet.-…

mes…

eenzaam is kouder dan staal scherper dan het mes op de tafel leger dan de fles en de stoel in de kamer waar ik luister naar je lach ruik naar je geur voel je zacht alleen…

Het mes in mijn rug Nochmaals, gestoken, gedreven En weer neem je het terug En weer ben je vergeven Hoe lang kan ik bloeden Kan het sterven gerekt Hoe lang kan ik behoeden Dat te veel liefde lekt…

Ze bloedt, als ik met een mes haar stengel kort. Samen met de anderen zet ik haar in water opdat het bloeden minder wordt.…

Er komt geen wet die u of mij verbiedt Om jongetjes hardhandig te besnijden, Maar als je omgekeerd in jonge meiden Het rituele mes zet, mag dat niet. Want meisjes, zo is Donner zijn idee, Die hebben van nature al een snee.…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

Een pi-specialist uit Eemnes zette vlak voor de komma het mes. 'Pi is drie,' zei hij boud, 'wat ik beter onthoud, dan die drie komma één vier een zés.'…

Deze winter ben ik geknot Ik zette 't bij mes en schaar op een gillen Deze winter heeft men mij -bot- van tak en twijg ontdaan ontbloot sta ik nu aan de zoom van wei en sloot te rillen.…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

een troep waren wij verzameld op iets onbestendigs zoekend naar 't licht wachters bij een vuur getoverd brood smeerde onze gezichten in een linie degene met het mes sneed de nacht aan…

ze weekt zich los van het onderhuids reizende verdriet zoveel stiller dan de biggelende traan kouder dan het bittere woord geslepener dan het mes of de pen ze loopt de zomer in als de warmte zich van haar losmaakt…

Mijn opa van al bijna honderdzes heeft Parkinson en wil zich bij het scheren door al dat beven nogal eens bezeren - hij doet dat ouderwets, met zeep en mes. En snijdt zich dan ook vrij vaak in zijn vel maar daar hij steeds beweegt geneest het snel.…