Alle inzendingen over meeuwen

zand stuift duinen top meeuwen krijsen tegenwinds al bollend leun ik…

golven vol gebrul spatten schuimend en vlokkend lachend scheert een meeuw…

Als het zomer is Dansen de meeuwen En later Later blijkt Eeuwig ver weg Te zijn…

Een gouden lente een zilveren meeuw op het hoofd van een bronzen beeld dat uitkijkt over zee.…

New York, de mensen zijn druk, het tij slaapt en draagt – de vrije meeuwen.…

----------------------- ------------------------------------ regen op het raam een wolk schuift voorbij de zon de meeuw zweeft op licht. ------------------------------------ ----------------------…

Winters geschrei een klad meeuwen in hun vlucht schapen showen ongemeen hun dikke vacht…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

die meeuwen, ze bleven krijsen verder niemand, niemand anders dan ik een eiland op een eiland ‘s nacht monkelende mannen gek, wanneer je alleen bent in zo’n verdomde depressie met niets dan meeuwen om je heen slapen, nee dat ging niet mijn goede vriend, kom laten we gaan zitten en luisteren naar muziek morgen ben ik dood…

De zee en de meeuwen zijn er weer. Zomaar ben ik hier zoek geraakt. In de nabije verte, hoor een jongetje snikken, Hij is zijn moeder even kwijt. Dat kleine mannetje, dat ben ik. Zestig jaren zijn nooit vergleden. Ik zoek in mijn herinneringen, en vind mijn moeder terug. In het decor van zee en meeuwen.…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

Meeuwen om mij heen. Straks word ik open gesneden en ontleed.…

wanneer de meeuwen sneeuwen kan je het wel vergeten dat is oude volkswijsheid alleen weet ik niet meer van welk volk…

Vervloek me, vliespotige krijsende engel, belaag me. Hoe walgelijk ook het slijk de einder moet bereikt. Het wassen begint er, het beter tij. Van kindsbeen, van huis uit is mij ingefluisterd: op water lopen kan, voor wie bereid is om de zee te drinken. --------------------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

Binnen klinkt zacht de canon van Pachabel de meeuwen juist gevoed dansen hun godendans duikend naar brood stijgend op muziek het sierlijk ballet heft mij op in een tijdloos toeven in de harmonie van betovering eindeloos lijkende minuten geniet ik het samenspel tussen techniek binnen en natuur buiten zo gracieus en vol…

Regendansers draaien wenden een van water druipend beeld penetrant verleiden, kom maar, door en door en alsmaar door. Dansen dient als metafoor voor ondergrondse angstenspelen in des duivels' donkerheid, in slijm en aarde immer zijns. Een blik naar and'ren, hebben zij reeds? Dansen nog steeds rond en rond, tot snap! het wrede…

Een vlucht metalen meeuwen de vrienden ver van overzee Europeanen en Amerikanen brengen hopelijk het stemrecht mee.…

Zo wij naar de duinen kijken als los zand tussen ons tenen elkaar houden in verlangen om elkaar dichtbij te zijn zo zijn wij kristal geworden tussen afgesleten stenen heller schijnend dan Parnassus lichter dan de volste maan Het duurde alles bij elkaar zo men zou zeggen slechts seconden niet veel langer dan een kus die doorgegeven werd…

, vreemd toegevouwen alsof haar stilte is zwartgemaakt op wimpers en wenkbrauwen vele dagen lang uren waarin het reizen steeds kleiner werd door het twijfelend tasten aan torenklokken die zonder reliëf de wijzers vastmaakten, noordwaarts tegen voorbijgaande duinen en het geraamte van een gebedsloze schelp. ongegroeid zoals de meeuw…

de meeuwen keren terug in grote getale vleugels liggend op de wind de stormende noord - westenwind lieten ze zich drijven naar de steden waar ze neerstreken op onze daken koninklijk en trots waar ze schreeuwden zoals alleen meeuwen dat kunnen hartstochtelijk klagelijk en huilend het snijdt door je ziel dat schreeuwen zoals een mes…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

De ijskoude lucht Strijkt langs mijn Wangen als ik het Raam geopend heb Op de tiende van Het anonieme beton Die ik met moeite Bereikt heb, op weg Naar de vrijheid Die voorgoed zal zijn - Als ik me klaar maak Voor de sprong door de Bitterkoude lucht Verschijn jij daar opeens, Met vrolijke ogen En zacht oranje snavel Knik…

Met ringen van wier om de enkels, zij voert de zee aan in mijn hemd, in haar hand een wepele meeuw. Zacht sluit haar mond mijn woorden af. Ik proef het zout op haar lippen, voel de storm groeien in mijn buik. Heerlijk de liefde bedrijvend als de zee aan haar lichaam kleeft.…

Zoals de meeuw In al zijn koninklijkheid Wordt gedragen door de wind Zo worden wij Dag in dag uit Gedragen door de liefde Van Hem die Uw zoon is, Net als Hij Zijn wij geborgen, Zijn wij Uw kind…

Daar kunnen wij in schuilen voor elkaar. 2 Wij staan op het terras te praten met een wolk Van af- en aanvliegende meeuwen, geven namen Aan kiftende snavels die ons brood betwisten, Ons vlees vliegen naar de stampende haven.…

hier in het mij zo vertrouwde UMCG hangt tegenover mijn bed een poster van plafond tot benee van boven zee zwevende meeuwen hoog langs het zwerk vannacht namen ze mij met zich mee ik voelde de wind als het föhnen van mijn haren en onder mij de wild opspattende woelige baren en toen ik wakker werd van het tijdens het nachtelijk uur beleefde…

en de meeuwen? en de zee? en jij ? wijst alles dan naar het achterlaten? kan ik mij nog laten aanraken door eb en vloed?…

Stil is mooi als je fluistert, in lange halen, in wind over snaren, als je fluistert dat je mij graag en de meeuw op het strand en dat je wacht. Stil is mooi.…

Even zag 'k hem wankelen een poging om niet te gaan daar vloog een meeuw met een dubbele schreeuw, zowel van hem als van het beest werd de keus hem ontnomen Hij stortte dertien verdiepingen naar omlaag wanneer men mij nu vraagt: wie of het deed: zeg ik da'k dat echt niet weet want de meeuw is gevlogen en hij is dood!…

Babbelende kabbelende zee; krijsende rijzende meeuw geschater geschetter, geklater gekletter, en ik, ik stroom mee……