Alle inzendingen over melkwit

melkwit in de mist op doorbreken de zon - epifaniën…

de zon zit hoog groenblauw valt een zee van schelpjes uit het melkwit van een kinderoog vingertjes grabbelen vlindertjes uit een regenboog…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…

als jij slapen gaat jouw melkwitte huid zachtjes ademt mag ik dan schuilen in jouw droom de warmte voelen jou laten stralen als je in het ochtendgloren ontwaakt…

Zij kwam en droeg een wa melkwit en -zacht en hare ogen waren ingevangen in mijmering; de rozen harer wangen zegenden Hem, Die ze had voortgebracht. En ik: gij gaat voorbij en ziet mij niet, terwijl dat ik mij geef in uwe handen als het gewillig lam der offerande, dat zelf zijn gorgel aan de slachter biedt.…

boven de stortzee is het dragen van het melkwit wilskracht. ginds vliegt mijn adelaar.…

Ik ben te armoedig om mij op de melkwitte wegen te wagen, te mager om het pad af te lopen. Mijn vodden hullen mij slechts in schijnvertoning, het masker dat ik draag is doorzichtig als glas.…

melkwitte schuimvlokken drijven uit elkaar een man legt zijn hoofd ertussen steun zoekend aan de bar zijn magere vrouw met zware weduwekuch slaat achterover achteloos wordt ze opgedweild ik wankel naar buiten en weer ligt de nacht op z’n rug…

ik sprak met een klaproos ze wiegde cadans in de wind haar antwoord was rood ik was boos plukte het hart haar bloem zal niet bloeien melkwitte tranen verdruppelen de stam dood verkleurt rood violet ragfijne bladeren verlept in haar aderen groen ingebed hebben niets meer gezegd…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…

mijn nat geluk golft in de dans van zeven sluiers en ogen bronsten waar schemer melkwitte parels vlecht tot een glinsterend net over adembruggen rode nevels aan verre horizonten druipend omstrelen de zoom van jouw mistig kleed trek ik het uit in naakte helderheid wil ik de dagen van deze herfst gemeenzaam met je drinken.…

draait hij duiven naar het drijvend licht en naar het nevelgeroep uit warme handen waarmee hij decemberwind verovert zoals de boogschutter die zich naar de zon richt in het ochtendland van geboorte waar zeldzame vogels naar de lucht grijpen en het begin van de winter bedekken met donzige veertjes vrij vliegend naar zijn melkwitte…

en ik vloog hoog met jou schaamteloos los van de aarde wijd op stromen van stilte en ik ving licht met jou jaren verder dan poëzie en de waterbron ademde zacht melkwit langs woordenwegen de openheid van bewegen binnenin breek uit, riep je toen de allergrootste sterren cirkelden je mij omwond met de kosmos…

Ik prent dit ansicht (O-)(Gen)-blik op melkwit ingebonden blad: een =spoortje= zwartgereden inkt dat r[a][a]mpjes poldergroen bevat.…

Melkwitte vulva Veldman, het brandt in uw slaap Rook waait in, waait uit Bloedeigen damp, sintels Wie bewaakt uw stallen hakt het overjarig stro? Hartenzeer of zadelpijn De teugels blijven achter Geen beugel verwacht een voet die in marmer reizen moet. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…

Vredig verdwijnen zij in het reine melkwitte.…

Mijn lief Welkom in mijn keuken Waar alles gratis is Eet van mijn ziel Gevuld door mijn gemis Met jou wil ik delen De vruchten van mijn droom Rijk gevuld met liefde Mon fruit de la reve Jouw hart de drum Mijn hart de bass Ik dans weg van de realiteit Waar ik voor vrees Zacht melkwitte huid Die ik streel met deze woorden Uit een…

Proestend druipend voorover gebogen in de wind loopt hij op het melkwit grint Veegt de hangende tranen uit zijn baard terwijl het meisje voorbij galoppeert op haar paard Seizoenen komen en gaan het witte huis de bloesem stille boom onder de gouden maan De blauwe rivier ik herleef ze schilder met vrije adem de bruisende zee het…

's Nachts valt het me aan een vaag, melkwit besef dat rondtolt in mijn droom als een tornado om mijn huis kolkende herinneringen houden me wakker, eeuwen aan wijsheid doorstromen mij om niet verloren te gaan 's Ochtends schommel ik peinzend op de veranda er kraakt waarheid in het hout, het begint te zingen als hemelse harpen een Melkwind…

wij wonen in ons, als steeds worden nekhaartjes opgeladen voegen zich vormen willig in elkaar frivool het weten van buitengesloten nacht ik tast mij jouw schaduw omhoog mijn zwijgen lacht wetend wat gaat komen en dat ik jou niet onberoerd laat aan melkwitte borsten die jij mij eerst plagend onthoudt geef ik mij over - eindelijk weer…

Ze opende langzaam haar melkwitte, plompe hand in haar palm lagen conflictstof en schaduwzaad daarmee zaaide ze haar tuinen en wegen die ze schonkig maar gestaag betrad Kind van de boerenadel, meikever zonder humor met gedachten die nooit verder zullen gaan dan de gewassen van je volgende akker ..…

ik ben gloorsnikkend hoor haar damp slaat neder de warme schaal derwijze de snik valt achterover over de tong sprakeloos de larynx in de zeep melkwit haar wassende ter zijde op ’t halzen beneveld' ogen was ik haar uit wellend onuitwisbaar slempt zij mijn overgave de put in mij glorend' is zij zijnde haar kleed lakend' doende alsof het…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

En tweeëndertig stijve meisjesrompen zijn rij aan rij, in melkwit licht, aan banken vastgeklonken. De toekomst in hun ogen moet voorbij. Men geeuwt er al verleden uit. Maar één van hen, de mooiste, jij, nog niet verlegen met haar leven, is met de aarde iets van plan.…

In een melkwitte lucht. De bal relativeert de regels van het spel tot in het oneindige. --------------------------------- uit: 'Geen hand voor ogen', 2004.…

met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele manier inspiratie dat ik binnen kreeg dit melkwitte…

liefdesvonken zachte bijtjes pareltjes op warme huid lichtjes als vuurvliegjes in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm…

Bij zonsondergang biecht hij zijn verlangend belang: ooit kom ik een ander tegen melkwit puur en rein rozen in het haar geregen een heilige non waar ik stil van droom. Een hoer zoals jij ben ik zat lieve onzedelijke schat.…

poëzie verrezen ‘k ben slechts wat as en steeds op reis door het vuur dat mij niet doodt zie hier, ik draag de dag voorhenen nog in mijn hand ‘k laat niet los al zou dat me wel verheven, verheven bovenal in de zocht van elk gewoontedier neen, laat mij maar mijn eigen piraat wezen die zijn bonte kleuren schouwt zoals de nacht haar melkwitte…