Alle inzendingen over mens wordt te makkel

het echte ding om te blijven zeggen ook al heb ik het tijden niet zelfs nooit gezegd niemand kan ik iets verwijten én ik vergeef het ze het geeft geen zin van leven om het in mezelf te ontkennen oh als ik hier morgen nog maar weer bijtijds aan denk…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Als een dief in de nacht Kwam hij onverwacht Wie had dit verwacht Ben je daarop bedacht? Hij lag op de grond Waar men hem toen vond In de vroege morgenstond Daar op die kille grond Hij was erg alleen Bijna niemand om hem heen Geluidloos ging hij heen Om hem was geen geween Zijn buren hadden geen tijd Te letten op zijn eenzaamheid…

Vrouwen geven mannen graag een standje opdat ze een stootje krijgen of zoals Anouk het vertelde in Linda's zomerweken 2013 o.l.v. de sensuele vileine Linda de Mol: "Je wilt wel eens door de kamer geduwd worden! "…

Wanneer al zwemmend zonder water en lerend zonder les Een koek van eigen deeg en oceanen komen uit een plastic fles De schreeuwende sneeuw komt nooit op tijd, te vroeg of te laat Bevroren is een schone gedachte waar men niet meer over praat Echo’s uit een evoluerende stilte kaatsen voortdurend heen en weer En vragen telkens: is de onbeschofte mens…

Het snelsonnet is vaak te lieve taal: een traan, een lach, soms echt en toch verzonnen. Een denker denkt. En schrijft, maar “onbezonnen”. Hij schrijft niet cryptisch, maar smeedt taalkabaal en daarom roept hij dichters op: sta op! onthul de misse daden van de top…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

hij houdt de ene hand met de andere vast tracht het trillen te bedaren zijn verleden verscheurd tot op de draad versleten het slaan van de golven het krijsen van meeuwen het wordt hem droef te moede zijn gesloten roodomrande ogen verdrinken in een peilloze diepte…

En neen, ik geef de moed niet op, zowaar ik Petra Hermans heet: een gegeven, dat ieder zal weten, waarmee elk mens gaat kennismaken! Wanneer ik vrij van geest zal zijn zal ik vrij in mijn ziel zijn... en dat kan hier aangezien ik op de hoogte woon, gelijk de vogels. Ik ben vrij als de vogels... wát ik altijd wilde!…

Men zegt dat het in strijd is met het recht Als onze taal aan al die allochtonen Die in ons landje willen komen wonen Eerst als verplichte kost wordt opgelegd. Maar Bredero zei al: het kan verkeren: Ooit worden wij verplicht om Turks te leren.…

Wat moeten we als Klein mensenkind Toch ontzettend veel, We moeten van alles Zo veel dat we Eerst dat moeten Af moeten schaffen Om daarna dan ook Daadwerkelijk de ander Te kunnen ontmoeten…

Ik open en opende vele wegen voor de anderen. Ik bezit een grote beleving in mijn geest. Het is, het was, zal de liefde zijn die je bij mij opvalt. Het is jouw warmte, magisch realistisch. Het is de stille stille liefde in jou, die ik zou willen beroeren tot onroerends toe. Het is, wat ik zal weten los te maken... aan verlangen bij mensen…

Waar zie je nog eens 'welkom' op de mat? Een sticker op de bus roept Nee! Nee! Nee! Verkopers die ons bellen? Weg ermee! Alert, maar in gastvrijheid niet je dát Als een weigering van mij jou ooit tot staan bracht Deed ik dat in elk geval met volle aandacht…

Als kind al ervoer ik veel vertier op vleugels van grootse fantasie. Ik zweefde vaak over verre landen met magie der meesterlijke eigen beleving. Ik had en heb nog altijd het grootste plezier tijdens momenten van eenzaam leven. Maar ik voelde al vrij vroeg dat in de kracht der eigen ziel een opdracht klaar lag en samen viel met generaties na…

God ik heb als mens een wens ik wil meer 'mens' van U leren niet om me te bekeren maar meer te leren verkeren met de mens die U bent ik voel dat met oefenen mijn 'mens' steeds meer went! Jan Jacob…

Ik had verwacht om eens gezellig samen te zijn Rustige woorden verstrengeld met de liefde van het hart. Ik had verwacht om eens te babbelen, maar werd in de kiem gesmoord. Mijn ogen werden week, huilen wilde ik niet. Krop in de keel die mijn woorden deden krimpen. Mijn stem vond haar weg niet meer. Ik zette een masker met de glimlach op…

Een mens... qua leeftijd aan het einde van haar leven, maar qua gedachten er nog midden in. Een vrouw... vol vrolijkheid en praatjes, probeert er het beste van te maken. Een kanjer... wordt plotseling, een herinnering.…

Een mens, een roos gelijk fijne bladen, zoete geuren maar met doornen die steken, verborgen achter prachtige kleuren. Een mens, een vlinder gelijk vluchtig vliegt hij, weg van de waarheid weg van kwetsende woorden want zo is een mens, voor altijd...…

warm, respectvol luisterend verhalend een lach, een traan onzichtbare banden gewonnen vertrouwen eindeloos begrip gesproken woorden bijzondere momenten zwijgende stiltes een houden van een mens ... een vriend…

zij is het blaffende spreekwoord zij bijt naar het wurgkoord en mept naar de macht zij is mevrouw Hoofdpijn terug van vakantie joepiejajee ze is Minnie Mouse met een kunstgebit een naakte sloerie een gevangene ik? eerlijk gezegd wens ik haar beurtelings ziekte en liefde - ik aai haar en krijg een douw zij is de leeuw met de doorn…

Zowel mens als dier. Leiders die het mijden voor hun eigen plezier. Zelf ben ik niet volmaakt. Maakte fouten in dit leven. Ik ben wel al tot hier geraakt. En zal mijn kennis blijven geven. Geen mens op aarde is helemaal perfect. Maar ik ken wel de waarde van liefde en respect.…

Achter het masker Zonder fouten Altijd mooi Pijnloos Afstandelijk En vol begrip Schuilt een mens Geef maar toe…

door jou voel ik me weer goed, ik ben weer een persoon, een mens.…

Het accoord van de moord in staccato is uitgevoerd met een stiletto het kwam zo van pas was heel snel passe met het lijk werd geleurd zijn naam onbekend een kaart aan een teen zo ging hij ter kist hij wordt niet gemist.…

Wat is een mens? Een stip op een stip voorbij de zon, die zelf is zoekgeraakt in het heelal van melkwegstelsels achter melkwegstelsels. De mens: waar praat zij van in al die tijd, aeonen ruimte, zevenmijlen licht en zeventig maal zeven mijlen niks.…

cerebrale verstandsgedachten krijgen dat er niet onder wie slechts rationaliteit belijdt heeft zwaar gemis want hij mist zelfs besef wat er in zijn hersens gaande is geef ik toe aan mijn hersenstam dan ben ik net een poes ik sla mijn klauwen uit blaas en ga ook liefjes spinnen volg ik emotie tomeloos ben ik een speelbal zonder zinnen geen mens…

hier sta ik in mijn rozerode huid. ik weet niet waar ik kijken moet. moet ik straks voor- of achteruit en hoe moet ‘t als je iemand groet? in m’n hand houd ik een tweede huid: een kloek en dapper leeuwenpak. als dat me helemaal omsluit voel ik me meer op m’n gemak. vaak verlang ik hevig naar ‘n derde huid: een huis waarin ik wonen kan…

de mens een echo in diepte, in leegte kaatst klank en weer kaatst trilling buigt vervormt verstomd…

woordjes zonder vervorming in voortreffelijk nederlands nu ben je een verbaal wonder je hebt zo lang op school gezeten dat je opgebouwde kennis leraren doet verbleken hoe speel je dat toch klaar met al die loze dwaze streken ik herken je moeder en mijzelf in jou vergeef mij aberraties je bent uitgegroeid tot een waarlijk spontaan uitgebalanceerd mens…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…