Alle inzendingen over mensen OR ondergang OR narcisme

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

stroomopwaarts zwemmen zalmen hun ondergang tegemoet levensdrang geldt het nageslacht te ankeren in het zoet stroomafwaarts drijft mijn boot de ondergang tegemoet erfgoed geldt het nageslacht verankerd in het bloed…

in een tegenmacht, hun heil en ondergang over zich afroepen met alle gevolgen van dien…

Van sommige legenden is het leven één lange doodsstuip, schijnbaar zonder eind. Uiteindelijk is hij niet weggekwijnd maar heeft zijn dood de juiste draai gegeven. Toch dacht ik van een man als Herman Brood: Die sterft zo lang al - die gaat nooit meer dood.…

Hoe konden wij vermoeden bij de eerste dageraad die ons vulde met verlangen dat de zon zou ondergaan? De zon die ons vervlamde en deed dansen van geluk klom steeds hoger in de hemel door een zinderende lucht Wat waren we verbijsterd eerst zag jij het, toen pas ik dat die zon begon te sterven langzaam stikkend in de mist Het al verslindend…

Op een boerenbedrijf nabij Goor Komt een grote tunnel voor 't spoor De boer was al bang Voor een overgang Maar hij gaat er nu onderdoor…

Luister…, hoe kakelende kaketoes zwijgen het loof lispelend zijn ruisen trilt de rivier ‘t kabbelen deinend stilt en stapelwolken donker dreigen zie…, de nevelwazen zuchtend krullen verrijzen in ‘t hoog verheven rijk uit zilvergrauw geweven tijk waarin zich zoete geuren hullen weet…, dat de zon zich zal verdrinken in rode sluiers stervend…

wandel west waar wolken -rode wonden- wachten op de avond, moe en bloedend lijk papaver wandel west waar drukte -woeste honden- webebt in vergeten hoe gedaver wurgend werkt nest is best nu 't noorden ijzig nadert moordend in z'n ijz'ren greep geklauwd : het einde van de dag nest is best en woorden van mijn vader trekken -goud-…

aan het einde van de dag als ik naar haar kijken mag gaat de zon ten onder maar niet zonder zich weer te laten zien en misschien... wordt dit de laatste dag dat ik de mooiste stralen voor de laatste malen nog aanschouwen mag…

Turend naar de verre einder waar het licht al avond schijnt houdt ze de ondergaande zon behoedzaam in haar handen maar als zij louter vagend zijn liefde schimmen ziet drijven koesterende stralen dovend in verkilde tranen weerloos drinkt ze stilte uit geleegde eenzaamheid voor ze als gewezen engel vleugellam verzinkt…

De zondagmiddag liep weer eens op een bloedig hanengevecht uit. Haar woorden. Mijn zwijgen. Haar bleke handen om het glas. Mijn afgewende blik. Opeens spoten haar ogen het avondrood woest in mijn gezicht en ik besefte dat het laat was.…

alcohol gedronken beschonken bijgeschonken denk melancholiek de lieve woorden naast mij ligt het amourette vuuravontuur verlicht straalbezopen stomdronken weer bijgeschonken hoor lieve woorden in ondergang.…

Mysterieuze klanken doorweven van schoonheid gouden klanken zo betoverend als zij zingt Weerstand smelt door brandende liefde de ondergang lonkt via haar stem verstand verdwijnt in haar nevel Ondergang gehuld in ragfijne tonen gevoelens die heersen in het hoofd harten die verwachtingsvol kloppen Dromen van klanken gehuld in nevel we…

Dat de wereld vergaat, is tot daar aan toe, gebeurt een keer of je nou wilt of niet, denk aan de zon. maar dan wil ik wel graag weten hoe laat, want heb nog zoveel afspraken. Welke moet ik afzeggen en welke niet ? Om maar een dwarsstraat te noemen…

hij rolt over boomtoppen stuitert op de brug verblindt telkens vanuit een andere hoek ik haast me de wind is gaan liggen op het bankje naast mij ik wacht tot ik hem aan kan kijken hij draagt oranje, lacht vol en zinkt in mij tsila…

zoek geen schuilplaats in de mantels van bizarre clowns die het hakken van letters uit het stenen alfabet tot poëzie verheffen zonder dat hun volgelingen dat beseffen viert narcisme hoogtij in ijdeltuiterij de vreemde eend wordt weggejaagd het zwarte schaap is afgemaakt gij wilt het kaf niet zijn onder hun koren alleen de clowns…

je lonkt naar mij belooft mij gouden bergen stralend verleid je me tot vlak aan de horizon wenkend: .. ga mee.. en ik dwalende ziel stort mij naar voren in vol geloof, dat jij de waarheid bent maar in je kleurige jas open je de hemelpoort waarachter je verdwijnt mij laat je staan als een eenzame ster in een donkere nacht…

ga mee over de bondige, rechte, harde bodem laten we gaan naar het voeteneind alleen of in samenspraak naar het diepste gewicht in de gang van zwaartekracht het bezinksel van verdrinken randen van zwart, blinde vlek op platheid aan ondergrens waar de doden liggen die niet verder zinken konden…

heeft u zich al ontworsteld aan de winterslaap met vaak onverwachte kwade dromen waarin wij toch meestal met ons ons internet- en schoolwerk gedisciplineerd klaar moesten komen en soms op de stoep konden zwaaien naar hij of zij op weg naar 't laatste perk behoorde u tot de groep van isolement en lange dagen, of de zachte helpende handen…

om door te dragen, nieuwe manier van leven te vragen van mensen: de wensen van vlinder en bloem, van Petra.…

Nu de wereld toch is afgestript van ondergang tot ondergang begrijp ik noch de waarheid en de leugen noch waarom oude slaap het gepelde mimosablaadje mijn vinger kan verdragen en violen werken op het verbeelde zo droomt het geen buiten daar stript nazomer even nog…

zo betrokken naar hun eigen ondergang gekeken…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Listig denkt de mol onontkoombaar ondergang de reiger verslindt…

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit? in opperste verwarring…

Ergens begrijp ik het wel een beetje Iemand moet het doen Jou vertellen hoe goed je bent Alleen zijn dat nou juist de mensen Die jou nooit hebben gekend Ooit komt toch wel je zwakte Langzaam maar zeker aan het licht Tot die tijd houd ik me op de vlakte Want nu ben je nog te veel op jezelf gericht Voorlopig laat ik je in je waarde Maar…

Mijn lege ik vult zich met haar. Je kent me vast wel: ik houd luiken gesloten en speel. Het is jammer dat honger naar eigenliefde zich niet laat stillen…