Alle inzendingen over merel OR hartendief

Die ranke, slanke berk waarin een zwarte merel, melodieus, zijn eeuwenoude lied vervolgt, als een rhapsode.…

Was je er niet ik vond je uit niet onwaarschijnlijk zoals de merel fluit…

. de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

Volgens een bericht betreft het wellicht een zelfmoordende merel-secte.…

een merel op het dak vederlichte klanken orakelen het ontwaken van deze dag lief is deze merel mij zijn euforie een aubade aan de stilte op een laatste reis naar huis en 's avonds druipt de weemoed van het dak en betraant een bed slaperige sleutelbloemen…

donkere wolken en stilte voor de storm dreigende koppen, de lucht betrekt dan moet ik bijna lachen als de merel zingt…

Netten konden niet voorkomen dat m’n vijgen werden opgevreten De merels hebben het op hun geweten Ik zag ze loeren vanuit de bomen Vanmorgen is er een tegen 't raam gevlogen Weerloos versuft, wees gerust, 't zelfs niet overwogen…

in mijn hoofd blijft herhalen en herhalen ik hoor jou in de merels…

in deze wereld waar de merel huilt schuilt een man onder mijn vleugels hij verbergt zijn lijf en zijn gezicht het gewicht van leven is te zwaar ik laat hem daar soms til ik mijn vleugels op en laat de zon hem zachtjes raken zo lijkt het eventjes wat lichter ookal weten wij wel beter…

Een merel uit zijn zorgen, zijn snavel wijd gesperd. Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

Een vrolijk lied klinkt het geluid van de lente vertolkt door Merel. Hoe intens ik een vogel waarneem fluitend tussen de takken tegelijk hupt hij vrolijk met beide poten in het frisgroen gras waar de gele oogrand en zwarte mantel opvallen Het is de uitbundige merel, het geluid van de lente in melodie en ritme gegoten.…

Ik heb geen enkel bewijs dat ik van jou ben. Eigenlijk.... weet ik nog steeds niet wat we van elkaar zijn. Bekenden,vrienden,zielemaatjes of lovers? We reizen samen niet, geen foto van ons gezien. En toch mis ik je vandaag .....als zuurstof.…

ik dacht dat het een merel was maar door donker zag ik een gevallen blad dat door een windexplosie vleugels had ik vraag me af wie er nu echt recht op leven had het blad dat ik van merel zijn verdacht of toch de merel die in gedachten sterker was dan blad wil melker 12/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Er was een man die bij elke strofe die hij hoorde van de merel zei schat schat en er kwamen weer nieuwe merels merels En bij elke jongen die hij zag op de fiets of lopend dacht en zei hij beeld beeld En die man ben ik zelf ------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 2018.…

Om vier uur opgestaan. De nok van dit dak heroverd. Op slag beginnen fluiten als een gek. Pas opgehouden toen iedereen hier zijn plaats weer leek te kennen. Vervolgens voor het eten gezorgd voor die smekende, zeurende, zich nooit sluitende snavels waarin wormen eindeloos blijven verdwijnen. En weer medelijden gevoeld met de logge, pluimloze…

In zwarte rok en met oranje bek troont hij op de mooiste plek. Lijzig schalmt zijn lied in bomen; flemend fluit hij zomertonen voor “zijn bruintje” op het hek. De lokroep van haar gemaal klinkt vurig en vitaal. De warme klanken galmen luid en krieuwelen op mijn huid. Zijn dartel en speels vocaal, vloeiend aan elkaar geregen tot een…

zwarte zangvogel een fel oranje snavel met een gouden keel…

Hoe zag 'k in 't zinkend avonduur - Een zwarte stip in bleek azuur - O merel menigmaal U zitten op die dode tak, Die boven 't groen nog opwaarts stak Zo dun en dor en kaal En trilde onder uw licht gewicht, Terwijl ge, 't kopje omhoog gericht, Maar klaar en kwettrend floot.…

zieke merel gevangen in toversteen zilverkleurige schittering op het water zoute tranen langs je wangen zilte herinneringen aan later. bleke huid en doffe ogen boze ziekte zonder mededogen blote borsten met vele draden bange lossers aan de kade.…

Vrolijke stem: geestdriftige merel. Ik wou dood en ik kreeg hem. Drie eitjes in het nest bij de beek. Hoe kleiner wij, hoe groter de zomer. ------------------------------------- uit: 'Op de rand van de taal', 2001.…

Hun stemmingen wisselden zo snel en dat ze erg ziek waren, ach dat wist Merel toch wel. Ze deed haar werk vol overgave. Ze stond op en liep naar de gang. Ze wilde kijken bij haar belaagster in de isoleer. En voor het eerst sinds ze hier werkte was ze bang. Voor haar eigen veiligheid…. Dat wilde ze niet nog een keer.…

. ---------------------------------------------------- Persbericht: “Merel zingt het mooist van alle vogels”.…

Merel daar buiten je zingt weer met hoge toon een lied in de boom.…

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon foto:Markwin Montanus…

Er is iets in de zang van een merel het is voorjaar, je wordt wakker je ligt te denken in de nacht het raam staat open - er is iets waarvan de vogel zingt en je denkt aan wat je moet opgeven er is iets in je dat leeg is en het stroomt vol met het zingen van die merel…

op een dag zo licht en zo hoog aan de hemel dat je denkt, er is geen reden om binnen te blijven en te gaan twijfelen, tekent met een droge tik van de tijd een ster in het venster de helderst denkbare nacht en een merel in het gras een vogel voor de kat plots zit er een barst in ons geheugenverlies, het huis waarin wij verloren gewoond waren…

na de regenbui zingt in de tuin de merel prachtiger dan ooit…

Merel werkt bij de kaasafdeling van de Albert Heijn. Ze groet me altijd heel vrolijk, alsof ze me al jaren kent. Waarschijnlijk is ze welopgevoed. Laatst liep ze weer langs me. 'Zing nog eens wat!', zei ik en als een schuchtere vogel verdween ze achter de kaasjes.…

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon [2011] foto:Markwin Montanus…

Een merel op een schoorsteenpijp, geeft een openlucht concert, waardoor ik mijzelf begrijp. Brengt zijn lied met de borst vooruit, 't is mijn binnengevoel, dat hij naar buiten fluit. O, vogel wat ben ik gek op jou, als symbool van vrijheid, neem ik jou in ogenschouw.…