Netgedichten

netgedicht (nr. 4.369):

De Merel

In zwarte rok en met oranje bek
troont hij op de mooiste plek.
Lijzig schalmt zijn lied in bomen;
flemend fluit hij zomertonen
voor “zijn bruintje” op het hek.

De lokroep van haar gemaal
klinkt vurig en vitaal.
De warme klanken galmen luid
en krieuwelen op mijn huid.
Zijn dartel en speels vocaal,

vloeiend aan elkaar geregen
tot een heilige avondzegen
stokt abrupt in zijn keel en klinkt
als “tsjink! tsjink! tsjink"!
Een krijsend pijnsignaal.