Alle inzendingen over met hese stem

Met haar hese stem leest ze voor in de schemer- uren vol liefde.…

mooier dan een blues klinkt haar hese stem na langdurig gefluister nog iets versluierd doch steeds lichtblauwer wordt het uitzicht op het meer haar lach beslaat het glas en in de wasem lees ik al de noten op haar zang nevelweersprekend zal zij degene zijn met de langste adem…

Dan doen we nog een zoektochtje naar hem ‘Op zoek naar Joseph’ (met de hese stem)…

op een harp speel ik zacht over liefde en vertrouwen elke snaar raak ik aan om tot een geheel te komen zuivere klanken vormen een lied over ons leven en het bestaan ik raak je snaar met lage tonen woorden spreken met hese stem…

De wereld draait daar aan zee in het vierkante huisje onder donker wolkenbehang streept zij haar zinnen weg van het verleden uitroepend naar het heden zo dikwijls overspannen legt zij het laken over de ronde tafel schikt daarop de bloemen steekt ze in een bonte vaas en fluistert zachtjes met haar hese stem slaap je al…

een dalende zon fluistert met hese stem tot grijze wolken met hesere stem fluistert mijn liefste tot mij schaduwen verworden tot een andere taal tot een zacht prevelen en tasten de lucht rood als gevlamd bloed het nachtblauw der betovering zet de nacht in lichterlaaie ons leven ten water gaten spatten onze smachten in schuim uiteen…

de lange uren van de nacht kijken mij gepijnigd aan ze krijgen het benauwd en vragen of het mijn hese stem is die de nacht gekluisterd houdt zijn het mijn tranen die de hemel doen treuren, ben ik het die de vloed van de regen niet vertrouw verwekt mijn woelige storm de golven in de herfst, ben ik het die de dag doet vallen in…

Tik mij even op mijn schouder laat mij nimmer wakend slapen geef de nacht haar rust terug sluit mijn ogen niet meer voor de mist in de morgen, schenk mij de lach weer in mijn hese stem, toe laat mijn ogen stralen, zie mijn zand, zon en zee, laat het zout verwaaien op kleine golfjes van de wind, waar jij gedragen wordt tot het einde…

stem op het moment dat de verstilling van het rumoer mijn schuilhut voorgoed zal verlaten…

De schelle, hese stem verjaagt de zwarte vogels. Een overwinningskreet verscheurt haar lippen.…

gitaren krijsen stille dood het bloed droop langs haar pols met scherf gesneden gapend rood verliet haar vingers als van schuld ontbloot de zangeres verzielt het lied haar hese stem verbiedt gesteund door orgelklank de stank van oorlog in dit land zing mee zing mee verbrandt verbrand de stank van oorlog in dit land gitaren…

Terwijl hij, die voor mij staat, danst en speelt met blakende vuren, de groene ogen staren fel, zinderend en met vraatzuchtig hese stem, zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon, mijn hart opetend met zijn sterke scheurkiezen. Ik hoor de wolven zingen, zonder passie of soul.…

spotvogel met hese stem rapt over onze hypocrisie lak heeft hij aan conventie en stramien zijn taal bruist als een onverwachte koude zoute golf hij is de klets op onze kop paljas noch clown componeert rapsodies bohémien Harlekijn ontdooit wat bevroren is hij draagt een kap met bellen die ons wakker maakt een dansende spiegel…

Ik heb iemand nodig die me steunt en leidt ik wil je hese stem die me fluisterend vleit. Ik vergeet mezelf ik vergeet de tijd. Maar ik weet een ding sterker dan het andere, een wens: Blijf bij me...…

stem bezongen zijn ze niet alleen De hoop is groot de kracht is klein Geluk dat moeder aarde ons er nog laat zijn Besef in de oude gedachten De jongen laten op zich wachten Toch is er hoop in het hart bij menigeen Laat me niet alleen.…

Mijn vader sprak met hese stem en legde zijn handen op de hare. Alsof hij warmte wilde stralen in het dode lichaam dat zijn zonen baarde. Haar als uit steen gehouwen hoofd nu stil. Het grijze haar gekamd. Ogen dicht en oude handen, met blauwe nagels nu, na vijfentachtig jaar verkrampt. 'Waar zou ze zijn?' vroeg hij ons zachtjes.…

stem van je woorden, hoor ik je stilte - ------------------------------------------------ uit: 'een glas om te breken', 1998.…

Daar reist de Circe op, wijl in haar oog een vonk der helle gloeit en, in een spotlach, 't glas geheven, roept zij, met hese stem: 'Der Liefde deze dronk!' -------------------------------------------------------- Circe - tovenares die de tochtgenoten van Odysseus betoverde / verleidster nimb' = nimbus - wolk; stralenkrans…

Ooit liet een hese stem ons horen, met de dood voor zijn eigen ogen, hangend aan een houten kruis, onsterfelijke woorden .... Neem niemand iets kwalijk. Heb uw vijanden lief. Mensen weten niet, wat ze doen. Jezus was geen christen. Boeddha geen boeddhist. Het is vandaag hoog tijd geworden, dat mensen samen leren weten.…

ik ben niet meer bewoonbaar nu alles schreeuwt om het tekort want waar is mijn wereld waar zijn de dingen die gevoed werden, vertrouwd zichtbaar als grijze adem in het bewierookte gekkenhuis, net buiten de spiegel en het opzwellen van mijn buik waar zijn de ankers die ik slaafs vasthield en in de tijd gooide zodat ik ze beleven…

Niet langer vertellen hoe gesprekken bij die barakken ook ontstonden, toen jij met hese stem zong: "Opstaan." Zingen we nu luid: dood de vijand met dat "eens" geweten, herkennen wij nu 't goede, naast tierende felle volkswoede.…

Van jou wil ik een baby Haar stem was zwoel en hees Nellie Nico Tedje Trees Ik denk dat ik maar nooit meer Kees.…

Woorden zeggen kan ik niet, laat staan hele zinnen. Ik weet niet hoe het einde moet, zelf niet hoe te beginnen. De keel zit helemaal dichtgeschroefd, piepend komt er soms wat uit. En als men denkt wat hoor ik nou, dat is dus mijn geluid.…

Spijbel niet maar staak, jullie erfgenaam der aarde verhef je stem en protesteer tegen het Haags 'klimaatakkoord' hun dure plichtverzaak leidt tot een toekomst zonder waarde grijp dus je hes, toon je pamflet aan jullie nu het woord!…

de tijd verkalkt in de utopie die mens noch mij hoereert aan de schaterlach die jouw stem ketende aan het krijsen van de hese dood….…

In zwoel avondrood vouwt zij open dicht haar stem klinkt hees wanneer zij tijd verleidt naakt staat ze voor hem vraagt verlegen naar ogen om het nu te aanschouwen als vertrouwen even ontspiegelt terwijl pijn lagen schrijft trekken golven haar terug al dansend omarmt zij onder een sinister blauwe lucht lichtvoetig haar afscheid…

En als mijn stem al eens hees wordt, is het door toedoen van felle woorden, die razen als een trein door een tunnel en me achterlaten met een strottenhoofd van gebroken glas. Dan blijft me enkel de spiegel van de droomwereld, waar ik instap met knieën van broos papier. Want mijn stem moet voor jou wel smaken als repen dode huid.…

Op het Malieveld zwijgen de brandganzen - hees van het gakken?…

Wonderschoon was de vreemde vrouw Hij kon zijn ogen haast niet geloven Haar ronde vormen haar perfecte lach Een paar borsten die er niet om logen Welbespraakt was de vreemde vrouw Ze toverde woorden tot mooie zinnen Sprakeloos luisterde hij naar haar stem De hese klanken dansten zijn oren binnen Onafhankelijk was de vreemde vrouw Zelfstandig…

Het drukt het mormel van ’t humane plat en legt het aan ’t infuus van haar gelijk: haar gebeuren is doorvoeld, maakt het rijk en laat ervaren al wat verscholen is onder nijdige slijm, onder de ergernis die aan de echte stem geen klank meer laat. ‘Versuiker de asse der geschiedenis’, fluistert het hees in het vuur waar zij gaat.…