Alle inzendingen over met kleine gezichten

Je gezicht, het is ouder geworden, maar ik zie nog steeds dat betoverende, waar ik destijds voor viel, nog steeds voor kniel.…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…

men hoort het niet wanneer hij vliegt over veld en vijver: een vlucht in een enkele lijn of wat achterblijft op een gezicht, soms verward en veel meer dan een zoektocht in ogen expressie als pure poëzie die hij doorgeeft aan hen die het gelaat van kunst willen vinden binnendringen in zijn droom; waar hij doolt langs twijgenlicht…

Ik ga nu dichten Over de man met twee gezichten. Ik heb me altijd al afgevraagd, Waar hij dat tweede gezicht dan draagt Om hem te kunnen betichten. Maar heeft u bij wijze van spreken Zijn andere kant weleens bekeken?…

Het zijn tijdloze gezichten, waarin vaak een dreigende beklemmende en depressieve sfeer heerst. Het is met een voorliefde voor leegte, diepte, vreemde lichtinvallen en extreme schaduwen. Het zijn weergegeven gezichten die zorgen voor een beetje angstig effect.…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

naar een hoogtepunt als schrijver was ik door diepe dalen en grote hoogten gegaan maar als mens bleef het uiteindelijke resultaat dikwijls achterwege omdat ik niet de middelen had om me met de liefde te bemoeien in de nacht kwam het tot de ernst van mijn verbeelding een liefdesgezicht dat in geen enkel opzicht op mijn eigen gezicht…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sexy lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog.…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sectie. Lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog.…

in het begin las ik een weefsel van fragmenten een koor van stemmen het spectrum was te breed voor deze lezer ik legde je terzijde op een dag ik kan je niet laten liggen laat mijn ziel zich op jouw sleeptouw nemen stapvoets omdat het niet anders kan kuier ik met je op je draagt me door dalen van duisternis waar het kostbare…

En toch kan je ze nog vinden... Die oude vervallen straten met hun eigen verhalen van Miet de dochter van Marie getrouwd met Jan van de visboer en achter het raam op de hoek van de straat de dorpshoer. Enne.... De facteur van toen dronkend zwalpen van nr. naar nr. zijn werk zo goed mogelijk doen. De blaffende straathonden…

Hoe ik me voel, Vraag je, hoe het Met me gaat, Wel nu, als je Het per se weten wil: Honderden heb Ik vergeven Voor wat ze Mij misdeden, voor Het aangedane verdriet - Alleen mijzelf vergeven, Dat lukt nog niet…

Zoveel mensen als er zijn met allen andere gezichten en dat alles, op zo'n klein oppervlak, maant mij om te dichten... Miljarden gezichten en niet een is er gelijk hoe wonderlijk kan dat wezen als ik naar al die gezichten kijk...…

in de ogen van mijn kleine meis toont liefde haar gezicht zo wordt in stilte een ongeschreven vers gedicht…

Zal uit het spectrum van dauwdruppels de eerste traan worden geboren, die een nevel trekt over herkenbare gezichten, omlijst van wat de liefde en tijd ons bracht, gekroond door de doornen van ongelijkheid, gebundeld uit het stof van rechtbesef, wortels van een ander erfgoed, wat nog komen moet?…

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Als je het kleine niet ziet ontdek je nooit het grote geheel…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

lief hoe vertel jij mijn pijn in tijd vertel mij en verder gaat dit leven ooit lief ooit slaap straat aandacht dacht denkt stekt verder maar lief angst niet goed doen doe je het goed en snakt richting adem a a a adem weg en vergeten ooit lief misschien toen nu later beter laat later woorden tollen rond zekerheid…

Zo klein!…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel klein…

hoop ik op je gezicht van morgen We zien een kleine glimlach na een flauwe grap Je oude gezicht komt terug, stap voor stap Een gezicht waarin je blijdschap kan waarborgen Hopelijk is dat je gezicht van morgen…

Bij het vroege ochtendlicht krijgt elke dag zijn nieuwe gezicht. Ik kijk wat om mij heen en fluit de vogels weg onder hun steen. Wat kan de ochtendmens gelukkig zijn om het kleine dat toch heel groot kan zijn. bij het vroege ochtendlicht plooien de zorgen mijn gezicht.…

In de grote, drukke buitenwereld: een mooi lachend gezicht. In een klein, verlaten kamertje: een gezicht met vele littekens. Littekens van een nog kort, maar reeds vervloekt leven. Het wordt weer eens tijd mijn masker af te nemen. Het wordt weer eens tijd nieuwe littekens te kerven.…