27981 resultaten.
Het breistertje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.752 Mooi Kniertje staat van dag tot dag
En breit voor haar deur een kwartiertje:
Voor wie dat paar kousen wel wezen mag,
Mijn allerliefste Kniertje?
Voor wie dat paar kousen wel mag zijn,
Voor moêrtje of voor vaârtje?
Zucht dag op dag die bleke Krijn,
Of zijn ze voor Grietje of Saartje?
Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag?
U wil ik het niet…
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
De zee is mijn aarde
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 268 De zee is mijn horizon
Zij kust,
raakt,
bereikt.
In haar sferen veer ik op.
In haar schoot word ik man.
Ontembaar bruist de branding.
Zij slijt ieders stom verzet.
De zee is mijn aarde.
Zij kiemt,
voedt,
baart.…
vrouwzijn
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 798 voel hoe ik je vasthoud
als woorden op huid
niets is een schaduw
onder het zandglas
van spijt
ik geef je mijn ritme
nog liever dan lief
als een lichtgolf
van vogels door
het nachtelijke tij
en ik adem
jouw schoot
in kleuren van méér
mag ik jou geven
het windwarme leven
als zee en als vrouw
volkomen
in jou…
Maritieme mijmering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 196 Alle dromen voeren met mij mee,
onvindbaar,
daarom ben ik de zee.…
Kinder-moord
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.703 Zij gingen haastlijk in 't leven door de dood,
Gerukt onverwacht uit hares moeders schoot,
Gedragen in de schoot van hare liefste Vader.
-------------------------------------------------------------
uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…
Het zachtste
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 916 weerklonk
de zwanenzang, zonder blozen
stapte ze uit de warme nacht
met beide lippen half geopend,
waarmee ze mij een teken gaf,
- wacht met verpozen niet te lang -
lag ze daar als een zoete vrucht
te rijpen waarop ik wachtte,
de blanke borsten rezen in het
ochtendlicht, de ranke benen
half uiteen, ontbood ze mij voor
het zachtste van haar schoot…
Winterslaap
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 483 met het blote oog
te zien, als levend stof
van licht voorzien, waar
uit ik dagelijks ademhaal,
verkleeft met de schemer
van de wintertijd, getekend
in het eelt van beide handen
wat zienderogen vergeeld,
wordt het weinig van de zon
in zijn lankmoedigheid ons
toebedeeld, wordt vruchtbaar,
als we worden bevrijd uit de
hardnekkige warme schoot…
Ongelijke stenen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 Ben buiten mezelf,
Vandaag, weet niet
Hoe ik het heb,
Ga je vertellen
Dat het over is
Tussen jou en mij -
Terwijl ik het
Tuinpad bij je huis
Op loop, neemt
De mist in mijn hoofd
Hand over hand toe,
En hoop ik nog
Dat dit een boze
Droom is, maar
De ongelijke stenen
In je tuinpad
Doen mij beseffen dat
Ik mij niets heb…
De Schotse Kilt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 De Schotse kilt is de rok
Door mannen gedragen op
Folkloristische en andere
Hoogtijdagen. Vanaf de zestiende
Eeuw is de kilt een Schots kleding
Fenomeen, om zijn ruit vermaard
Door de hele wereld heen.
De kilt kenmerkt zich door een
Bijzondere geruit patroon door
De vader gedragen of de tartan
Minnende zoon.…
Jouw schoot
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 794 naar jou
blijven verlangen
jouw schoot
schonk mij het echte leven
en nu een langzame
hunkerdood…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.706 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 De bloemen stonden,
Trossen en kelken,
Schommelend en wiegend,
Pralend en teder,
Terwijl Hij, kijkend, kwam;
De duinrand waasde
Leeuweriken schoten -
Paarlen van klank en
Vederen van vreugde -
Door de zonnestralen
Boven Zijn hoofd.…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.501 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
Brekend licht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 435 En daarom wil ik een waterdruppel bewonen
in de schoot van een trage rivier
even ongeboren blijven.
Eenmaal in zee, me zorgeloos wentelen
in zilveren dagen van rust - wachten
op de dingen die komen gaan.
Is er een kans dat het zonlicht
in mijn waterdruppel breekt
en ik weer terug ben, onbevreesd
weer al mijn kleuren ken?…
Verdwaald
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 581 voeten zijn verkeerd gelopen
volgen plots een andere weg
dan die uitgestippeld leek
er heerst een kille stilte
mist omsluit haar hart
zoute tranen kussen
de onwezenlijke waarheid
die ze in haar schoot
geworpen kreeg
een zee van bloemen geurt
zon baant zich een weg
door het wolkendek
hij omarmt haar…
Raak!
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.054 "Pim is onrechtvaardig"
schoot Volkert door zijn hoofd
en hij schoot Pim door zijn hoofd
"Wat onrechtvaardig"
schoot er door mijn hoofd
"en ik wilde nog wel de politiek in"
schoot er door mijn hoofd
"Hans is onrechtvaardig"
schoot Murat door zijn hoofd
en hij schoot Hans door zijn hoofd
"Wat onrechtvaardig"
schoot er door mijn…
"In Gedachten"
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 1.198 Jouw lijf
veilig gevangen
in mijn armen,
gedachten loslatend
langs jouw oor
laat ik je rusten in mijn schoot.
Je gezicht
naast m'n lippen.
We staren
in dezelfde richting,
klampen ons vast
aan elkaar
als drenkelingen
in de zee
waarover
onze blikken dwalen.…
Eén met de zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 Gisteren zat ze daar,
een vrouw in een strandstoel,
een lichtgewicht,
ineengedoken, bijna onzichtbaar,
een schraal figuur,
pal in het midden van het strand,
ze keek voor zich uit,
recht naar zee,
bijna onbewogen,
de handen in haar schoot gevouwen,
ze had iets sereens,
en toen het avond werd,
verdween ze even geruisloos
als ze was gekomen…
Geest en beest
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 154 hij loert naar zijn rivaal
in wie de ander is verzonken
maakt zich onzichtbaar
houdt zich onhoorbaar
maar spitst zijn oren
en als dat roerloze object
dat een langdurig onderzoek niet waard is
wordt weggelegd door haar die wijzer is geworden
begeeft hij zich met één sprong naar de plaats
die hem rechtens en natuurlijk toekomt…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.264 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Zeearmen voor zeegodinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 Belandt zij zonder
Chicanes aan land
Donderend en denderend
Extravert
Frenetiek de
Gretige gulzige golven
Hoorbaar hongerend
Intimideert zij
Jubelt zij haar
Kolkende klaagzangen
Lyrisch haar landschap
Mooie maanzieke reuzin
Neptunus maant haar tot kalmte
Oeverloos opent ze haar
Panorama’s deze non-
Querulante sterre der zee…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…