Alle inzendingen over minne-zee

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas. Als ik de band maar los kon knopen, nam ik u allen dubbelthope…

De lente komt zo dapper aan. Hobooien zijn 't en zilveren fluiten. De weduw kijkt voor 't eerst weer buiten doet haar gekleurde jak weer aan. Zo zal de wereld blijde staan vooral als bij het avondtuiten weer de fanfare stapt naar buiten met het bestuur er achter aan. --------------------------------------------------- Uit: In den zoeten…

De wereld is een fluit met zoveel duizend monden. En elkeen blaast zijn lied. En ’t maakt een droef geluid waarin ik niets van eigen klank heb weergevonden. En gij? misschien hebt ge ook getikt aan meenge ruit en werd ge als ik weer feestelijk wandelen gezonden. Nochtans: ik heb gedroomd, gehoopt; en ik droeg boete. ‘k zag de Alpen, Vlaanderen…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

Ik lees Gogol. Hij is groot. Hij spreekt van liefde en dood, en dat mensen klein zijn en voor elkaar venijn zijn en dat, trots van alles, dit leven nog hoog staat aangeschreven.…

hoort en franjelintjes in het haar daar stamp je maar mee door een bloedrode zee even snel na het wijken het opnieuw bezwijken…

Een enkel woord van jou zal mij dan slaan, en met een enkele kus zul je me minnen. Want elk gebaar zal aan betekenis winnen.…

Als ogen mijn lijf omsluiten voel ik de plussen en minnen al in mijn eigen hart vertaald.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

zet om te beginnen een keer al je plussen eens tegenover al je minnen gewoon om je gemoedsrust te sussen dan bestaat er een gerede kans dat tussen de plussen en minnen weer zoiets ontstaat als balans en kun je weer het vertrouwen in de toekomst herwinnen en slaat de balans toch nog naar het negatieve door dan ken ik van dit trucje het…

op 't hoofdkussen ontvangt hij genadiglijk z’n plussen vallende in minnen raakt hij buiten zinnen bij vijftig min stond hij nog plus pas bij vijftig plus ging hij in de min ooit was hij voor wie de bal durfde kaatsen nu is hij voor ’t minnen van de naasten hij zegt "mijn hart wordt oud altijd al van binnen goud dus…

Vrouw die niet meer vloeit, gruwelijk van de minne gebeten, minne die over mijn walg van je zegeviert. ------------------------------------------ uit: 'De dame van de tapisserie', 2007.…

het minnen ener onbekende dame is niet zonder risico ofwel ze blijkt geen dame ofwel ze is een vent…

de zee hij zat er van de vroege uren oma zat soms te borduren bij mooi weer en goede luim samen dromend soppend ruim ter land ter zee of in de lucht dichters zoeken ingeving uit natuur innerlijk beven in ‘t avonduur niet ervarend goddelijk den tucht ze zoeken naar meer minne niet naar het wonder eb van tij zinnelijk zinderen willen…

Bi wilen lief, bi wilen leet, Bi wilen verre, bi wilen ghereet; Die dit met trouwen van minnen versteet, Dat es jubileren, Hoe minne versleet Ende ommeveet In een hateren.…

En wij, in al dat minlijk is, zijn schuldig U te minnen, die aller liefde onendiglijk het eind zijt en 't beginnen. Gij mint in ons U zelven, want wat zijn wij, al te zamen, als 't geen dat Gij ons wildet, toen uit uwer hand wij kwamen?…

Voorbij schrijdt voor mij de tijd slepend traag in het habijt van uwe onbereikbaarheid. Laat komen tot mij wat alleen in slaap mij dromerig raakt: uwe poedelheid blinkend naakt.…

Stemme: Ik heb de groene straten Die zonder hoop moet minnen, Die is er ellendig aan, Die dwarlen al zijn zinnen In ijdelheid en waan. Ik spreek, laas! uit verzoeken, Want ik heb ‘t zelfs verzocht: Dus mag ik wel vervloeken Mijn dwaasheid onbedocht. Zou men wel zotheid vinden Zo groot (helaas!)…

laat me niet achter mijn lichaam is de zee uit vrije wil, voor jou ik wil gedragen worden boven alles uit, nog meer in kleur, rond of door praat met mij, lichtblauw en herhaal dat met het leven dat het onze is vandaag en morgen zoals gefluisterd op dit ogenblik en als je dan luistert naar mijn golven, door onrust gevangen bemin…

Alleen een opslag van uw oog, een lonk vall' mij ten deel'; Het minste, zegt der Wijzen spreuk, van die men mint is veel. 1827.…

O dit wreed genadeloze dringen Van uw schone rouw, paarse seringen, Tot ons denken, tot ons vlotte bloed, Is gelijk een overmacht van minnen, Die 't weerstreven der nerveuze zinnen Sidderend zich onderwerpen doet.…

wat speel je voor spel met mijn zinnen penseelzacht je tong op mijn huid zo teder voorspel je het minnen zo zeker komt deze droom uit…

Wij hebben in de jeugd gemind wij minnen in de ouderdom, en al wie zegt: de liefde is blind, is waarlijk dwaas en dom.…

Wij die onze eenzaamheid Droegen als goden, Wij kunnen minnen Eindeloos!…

Slaap kindje, kindje slaap en wil nu nooit meer minnen.…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Sluit uwe ogen op het licht: Dieper zal het branden… Nimmer is me uw lief gezicht Liever, dan waar ’t veilig ligt Binnen mijne handen. Keer uw zinnen van de dag: Langer zal hij duren… Rijker langend wordt uw lach Waar hij schemert door het rag Der verleden uren. Neuren als een voorjaarswind Bij geloken wachten… Mondje, dat geen vraag…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…