Alle inzendingen over misselijk

Elf dagen zonder vrienden Elf dagen geen contact Elf dagen zwak en misselijk Elf dagen mentaal geknakt. Met 'n hoofd als een biet zit ik nu te tikken gelukkig dat je me niet ziet anders zou je schrikken. Grauw gezicht, kilo's lichter de storing maakte me gestrest maar nu doet mijn pc'tje het weer opperbest.…

altijd wat haastige gebaren (te) luide lach innerlijke zucht van mijn kant zaken, ze gaan me niets aan, ik hoef het niet te weten mijn tuin lonkt… uit beleefdheid luister ik zwak – ziek - misselijk niet te veel reageren al is het geen persoon die snel los laat gelukkig al klinkt dit niet aardig vandaag is de…

Eén brij, onverteerbaar, verleden, heden draag ik mee weggemoffeld onder lach en leden voelbaar wel een misselijk makend maagresidu dat vraagt te vasten, purgeren, rusten, maar hoe hou ik van de lusten van 't leven, de lasten(?)…

Boos op de wereld Op pijn en op verdriet Boos op het leven Op alles mij gegeven Want ik lust het verdomme niet Ik wil het niet vreten Ik kots het eruit Als diarree gescheten Komt het mijn lichaam uit Misselijk van de oorlog In 't klein en in het groot Ellende niet te verteren De grote en kleine dood Hou alle troep maar bij je WANT…

buikkramp, wezenloos, en een heel zwaar hoofd, hangerig, misselijk, onaangenaam verdoofd, inlegkruisje, maandverband, met vleugels tegen lekken van een beetje bloed tot zondvloed geen pijl om op te trekken balen nou, maakt dit me vrouw heeft de natuur dit uitgevonden laat me nou, heel erg gauw, over mooie mannen dromen!…

Of een misselijke droom die zienderogen groeit en zich in hem heeft vastgehaakt als een giftige doorn? Die ook mij achtervolgt. ---------------------------------------- uit: 'De vinger van de tijd', 2007…

Na het ritueel was je beter maar van de medicijnen ben je opnieuw gaan gloeien Ben je nog misselijk?…

draaiende roodoranje cirkels Ik stik niet Ik verdwijn er voor eeuwig in En blijf beseffen dat ik zwevend zwem in een zwart zwevende donkere plakkerige benauwende verstikkende zee van misselijk draaiende roodoranje cirkels Er komt geen einde aan Ik blijf eeuwig verdrinken…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

Nederland komt weer in de "herfstdip" ziek, zwak, misselijk, niet lekker Nederland heeft zo´n mooie zomer zo´n mooie herfst gehad, niet toch? Nederland krijgt met wat regen te maken 'god-vorme-me' dat Hij ons laten stikken, snikken en Nederland laat barsten, rillen van de kou zodat velen gaan kennismaken met "´n wintersnik/stik"…

Ik wil andere gedachten ik wil niet alleen zijn met die meningen over wat ik doe Dus zet ik de muziek hard en werk ik hard, met een taart op feestdagen, een hele taart helemaal voor mij En dan word ik misselijk en moet ik overgeven Weer zo'n herinnering die ik niet kwijtraak die rustig wacht op twijfels en dan in de rij gaat staan…

ik voel me misselijk m'n keel zit dicht m'n verstand gaat tegen m'n gevoel in het botst ik sluit me op ik wil je niet meer om me heen het liefst dichtbij me maar zo bang dat ik je kwijtraak en daarom maar helemaal niet.…

Bronstige saters staan - als een hongerig legioen – op het slagveld van mijn dromen en ik ontwaak, misselijk van angst. Ik waad door zaad en bloed naar een ijzige stroom waarvan het water me nòg meer bevlekt. Is er licht voor deze opengesperde ogen? Is er balsem voor deze gescheurde lippen?…

Net geen stilte Zacht gesnik Op de achtergrond Van mijn huilen Net geen traan meer Want ik ben zo op Zo op van dit Dit alles Net geen kus Alleen op het voorhoofd Omdat de twijfel Zo groot was Net geen knuffel Omdat het allemaal Mijn eigen schuld Zou moeten zijn Net geen honger Beelden maken Me zo verliefd En daarom zo misselijk…

echtheid van het leven zachtjes wuif ik haar weg even hoor ik nog vuurwerk verder weg en toch dichtbij dat het jaar verjagen moet dat ik liefst vergeten wil de uitgelatenheid vervaagt in de nevelmist van alcohol als ik langzaam mij verdrink in de euforie van het delier dat mij daarna dartelen laat als de lammetjes in de wei met brallende misselijkheid…

Al die ophef over zwarte Piet! Beter zwart of bruin of wit? Paashazen zijn altijd het haasje. Sinterklaas is echt de dader niet. Verpakt in luchtdicht cellofaan. Doodsbang staan hazen in de rij. Dat is pas schending van het recht. Het recht om waardig te bestaan.…

Deze straat in wonderland een laan van roze wolken moet wel het einde zijn van de gewone wereld, hier begint het geluk en ginds moet wel de poort zijn maar daar wil ik nog niet heen Laat me langzaam lopen en genieten van bomen vol roze koeken Laat me wegvliegen uit pijn en misselijkheid uit de heilige drie-eenheid van mijn gedachten…

meisje met je mooie ogen meisje met dat kuiltje in je kin jij hebt mij destijds bedrogen weet dat ik het misselijk vind meisje met die fraaie benen met die lach op je gezicht waarom ben jij toen verdwenen werd dat godvergeten wicht meisje met die fijne handen meisje met die golfslag in je haar in gedachten naar verre landen niet met mij…

Je zit op de grond voor het meer kijkend naar het water en de bootjes die langs varen ik zit naast je en kijk naar jou naar je vrolijke gezicht en je dansende oogjes konden we maar voor altijd zo blijven zitten jij en ik samen bij het meer want nu pas weet ik wat missen is ik mis je zo erg dat ik er soms misselijk van word en de tranen…

ook de slakjes die ik veel te vaak op woorden leg verpak ik nu in zakjes berg ze in de kluis ik wil een schoner huis natuurlijk is venijn te koop maar voor ik naar de klanten loop is er mijn lach een etalage vol plezier warmte in mijn overdracht want altijd blijft de klant toch koning wil hij venijn dan zal de rekening nooit misselijk…

herinneringen maar wijkt niet meer voor gewicht over zijn schouder kijk ik mee en door jarenogen ziet alles er schielijk heel anders uit rimpels tekenen hoofdstuk na hoofdstuk mijn hoofd stuk was ik adem ik zou schreeuwen voor nu en later, niet om gisteren nee niet om gisteren waar ademloos mij sprakeloos maakte en wielen draaiden, misselijk…

Er wordt van mij gehouden Maar ik word niet meer vastgehouden, Het voelt koud, van binnen erger dan van buiten De dood doet nu nog warmer aan Ik moet je laten gaan Verstand of hart, ik kan er niet bij Alles voelt leeg, alles doet pijn, niets klopt nog Schemerzone tussen weten en besef Misselijk, onwerkelijk, ik was ook jouw vrouw Ik, “slechts…

Het land dat er verkaveld bijligt, is zijn vroegere vette naam vergeten en droomt hoorbaar van hereniging, van herinnering aan vroeger dagen toen liefde en wijsbegeerte nog als hetzelfde werden beschouwd en de eenhoorn zijn gouden hoorn met een gul gebaar over ons leeggoot tot wij misselijk werden van zijn overvloed en honger en miserie…

Ik was pas twaalf En werd geroepen door God Zei mijn oma serieus als een gebod Nadat ze kaarsen had ontstoken En haar gebeden waren verhoord Ik was pas twaalf En werd acuut misselijk Van mijn allereerste kopje koffie Met een flinke scheut melk doorheen Zeeg ik als een rozenkrans ineen Ik was pas twaalf En geloofde zeker nog niet…

Zie het als een stukje uiting van een behoorlijk stuk onvrede; we worden een beetje misselijk van het nachtbraken.…

Je wordt misselijk en kijkt weg!…

Angst knijpt mijn keel dicht misselijk maken mij de geuren op zoek ben ik naar licht op zoek naar open deuren. Tastend gaan mijn handen voelen het vocht aan de wand mijn borst wordt ingedrukt knellend met ijzeren band. Het voelt of een hand mij langzaam verstikt schreeuwend zonder geluid wordt de tijd weggetikt.…

Een misselijkheid van de ziel tollend cirkelend draaiend malend onrust zonder gedrevenheid.…

Naargeestige mistflarden trekken langs Zo koud had je het niet gedacht In Duitsland, op een camping Geen warme pyjama voor de nacht Je dochter ziek van kou en nattigheid ’s Avonds wordt ze hoestend wakker Misselijk zeker?…

De bomen waaien en worden misselijk gemaakt door de harde wind. Ik blijf een kind van het dromen en van speelgoed. Donkere gedachten. Mensen vullen deze avondstad die naar binnen zijn gevlucht, waar zouden de zwer- vers nu zijn en waar is mijn lief die niet gelukkig is? Bittere ernst is het allemaal maar ik tel de schapen.…