Alle inzendingen over moeder OR dorst OR moedermelk

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Hoor de dragonders de schreeuw van een arend stil blijft de wereld de zon voelt geen schuld moeder van zonen telt wanhopig de kinderen waarvan eens warm haar schoot was met hun leven gevuld krampachtig gevouwen haar handen tot bedes als brandende lava de pijn in haar hart gesluierde vrouw moeder van zonen stilt met haar tranen de dorst…

Opvallend is dat alle godinnen ontblote borsten hebben, een ondersteunt ze zelfs expliciet, die vind ik stiekem het meest sympathiek, omdat haar borsten staan voor vruchtbaarheid en het lessen van dorst door moedermelk, wat heel het wrede patriarchaat nadien nog geen druppel gelukt is.…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

‘en profil’, wat een lief gezicht ze heeft het Rotterdamse lef ‘ech wel’, ‘ja toch’, ‘pleurt op’ raakt veelal de kern van de zaak slaat nachtvissen aan de haak in haar nachten, die lege nachten die donkere kale nachten met toch zoveel verwondering, openbaring en een lach. een traan, een knuffel zij is openhartige televisie mijn ziel Dorst…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Na alle culinaire avonturen Serveert een restaurant nu moedermelk Zeer goed, maar lang niet leverbaar voor elk Zo legt zo'n zaak zichzelf straks in de luren Want de donoren zijn beperkt. Derhalve Dreigt wat valt af te kolven af te kalven…

Zoon in ban van covid eng, liefs drie lange slepende jaren; tranendal Moedermelk hoog geconcentreerd bracht uitweg en puik resultaat Mama danst, springt, lacht en Schreeuwt het van de Daken! Geloof is sterker dan Angst!…

Rutte drinkt: koffie met z'n moeder thee met de Koningin water met z'n kabinet een borrel met Ivo een biertje met Jort en wijntjes met z'n scharrels Rutte weet z'n dorst te lessen! NB En met Samsom 'economische' drankjes!…

lei mij door 't oneffen land gelijk een kind aan 's moeders hand?…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met mijn dorst trap ik op jouw hielen, hijgend in de kraag. Mijn tongpunt proeft een romige dij. Wijn en brood vegen we van tafel, ik hap naar jou: de geur van nat zand en een zucht bereikt me. Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel: de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval.…

nippend aan jouw beker drink ik als elixer je liefde en les mijn dorst in de meest radeloze momenten waarin ik vrees mezelf te verliezen enkel gekleed in eenzaamheid…

Een dichter zocht een opener, Hij had trek in een biertje. Eindelijk vond hij dat ding Na zo’n klein kwartiertje. En toen hij het biertje op had Zei hij met blij gezicht: “Ik heb een fles geopend, En een gedicht gedicht”.…

sluisdeuren drinken dorstig allerlei boten met wijd open keel…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

in mijn droom was het zomer we liepen door de hoofdstraat van een slaperig dorpje in het zuiden van Frankrijk waar 's morgens een vide-grenier was geweest het was er doodstil en aan de zonkant van de straat trilde de huizen in de hitte laten we wat gaan drinken stelde ik voor maar toen ik ontwaakte had ik nog dorst…

ik ook loop, altijd komt er een eind aan mijn reis aan de kust van een zee waarin het land uitmondt met uitzicht over oneindig vruchtwater dat leven geeft ieders bloed doet vloeien en jouw zaad draagt door geulen, over bergen en dalen naar het hiernamaals, het vult mijn cellen, mijn borsten rond van vreugde lest mijn dagelijkse dorst…

Met mij is er geheel niks aan de hand, Alleen, ik heb van dorst héél veel verstand.…

Stond het in de sterren geschreven of zat het in de moedermelk ? Dat ik ondanks mijn stoere streven vaak als een broze bloem verwelk. Wat is er toch in mij gevaren dat ik mijn nooit geborgen weet. Het wordt niet beter met de jaren, het spleen dat mij vanbinnen vreet.…

Op you tube zie je dat een jong olifantje achterop raakt,terwijl de kudde gek is van de dorst en maar doorloopt. Keert z'n moeder terug naar het verzwakkende olifantenjong en ze geeft hem een paar schoppen. Staat hij toch weer op en loopt verder achter haar aan. Is echter nog geen kinderboek.…

terwijl alles waait en een stem de woorden laat verdwijnen nooit aanbeden zoals uit eigen bloed met blauw bewijs op twee gezichten sijpelt moedermelk zonder blindheid of juist met op tongen vol van glorie en op iedere dag om minder te praten en eens te meer en opnieuw verhuis ik naar de stilte ingewijd net boven de dood…

wie ben jij als je je wonden likt je angsten als moedermelk drinkt? tel jij de dagen meet je het leed kleur je de macht vervorm je de vragen? wie ben jij als je de deuren sluit de lasten als een ezel draagt? vang jij de vlinders ontdooi jij de beelden boetseer jij de liefde blijf jij het raadsel?…

Roerloos Ligt De tijgerin Haar hart Doorboord Met kogels Welpjes Zoekend naar Het eens Zo warme thuis Moedermelk Met de smaak Van bloed Levenslessen In wreedheid Achterblijven Hulpeloos Schreeuwend Niet begrijpend Maar dan Liefdevolle handen Strekken Zich uit En het kwetsbare En weerloze Vindt bescherming Nieuwe warmte…

En dat op pure moedermelk, en luiers van het Kruidvat!…

Dan zou zij zijn gróte moeder zijn.…

Mijn moeder leed aan postnatale stress; ik kreeg de borst, en zelf nam zij de fles.…

Een gedicht als een ding een glazen draaideur en de chinese ober die steeds terugkeert met andere schotels een parkwachter die zijn nagels bijvijlt tussen siberische kinderen uit maine een venus van de voortijd samen met een spin op de snelweg een glas moedermelk, een geel gesteven smoking een bij, een pennenmes beide stekend, een…