Alle inzendingen over moeizaam uit het dal

hij werd moeizaam wakker overzag de opties van de dag doorgaan of opheffen maar dat vroeg om een besluit dus dan de wekker maar weer op morgen gezet…

een weg vol dreiging adembenemend en toch is Hij gegaan in het levensbelang van mij die weg een weg naar verzoening adembenemend en toch blijf ik maar moeizaam in Zijn spoor op die weg…

mens Even op, onttrekt hem een Paar seconden aan zijn moeras Van moeizaamheid, gunt hem Voor even het licht in de ogen…

diep gebroken in pijn vergaan het zuchten moeizaam zijn vragen zacht hoeveel dromen nog voor even haal jij morgen deze nacht…

Je was een vriend genoot mijn vertrouwen Moeizaam verworven met huiver gedeeld Je hebt een deel van mijn leed helpen dragen Waar ben je mijn vriend of heb ik ’t me verbeeld…

Krijg je kritiek van je trouwste bewonderaars, wens hen dan geen uiterst moeizame dag. Zeg interessant en ook kennisvermeerderend, Daar ga ik sodeju mee aan de slag!…

ik weet in het dal ligt een meer zonder mist kan ik het zien nu kijk ik trefzeker richting dal naar het meer het is mooi zonder meer…

Zondagochtend 8 oktober, de minister-president gaat door “Berg en dal” Onze eerste burger heeft de knop omgedraaid en ratelt maar door in verkiezingsmodus Werkend van 6 uur ’s morgens tot 11 ’s avonds verzinnebeeldt hij Vlaanderens dynamiek Ooit was hij een blauwe maandag metserdiener Nooit waren wij in betere handen Woensdag 11 oktober…

rust vinden daar gaat nogal wat aan vooraf een moeizaam leerproces van vallen en opstaan of beter nog van woede uitbarstingen en wroeging... doch eens is het er de rust als een soort van verlamming die je belet om op te staan…

ons laatste uur samenzijn verging zwijgzaam - zacht ontslapen herinnering - in mijn keel sloeg je hart traag moeizaam trager tot aan je laatste slag zucht van verlichting…

wanneer je weer met één woord de boog van je hand mijn moeizaam opgebouwd vliesje vertrouwen verkracht gulzig het merg uit mijn leven zuigt parasiet hoe sterker jij zo zwakker ik…

Het elftal zou laten zien wat het kan in de wedstrijd Nederland-Japan dus menigeen bleef zaterdag thuis voor die moeizame wedstrijd op de buis Uiteindelijk met meer geluk dan wijsheid won Oranje dan toch de wedstrijd…

De hitte is geweken langzaam schud ik me uit zowaar er is nog leven om weer aan te pakken wat te lang is blijven liggen in plaats van moeizaam in standby voelt het weer 10 jaar jonger…

Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…

ik schuif mijn woorden voor mij uit tot langgerekte zinnen dat ik mij daarmee buitensluit geeft onrust diep van binnen dus slik ik mijn woorden telkens door om ze moeizaam te herkauwen maar te leven als zo’n omnivoor begint mij te benauwen…

Je treft er nog maar moeizaam meer een meid naakt voor ‘t zuurverdiende geld, dat je nu kwijtraakt aan duur design in mode-ateliers. Men naait daar dus nog altijd bij de vleet en als vanouds word je er uitgekleed.…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

Opstaan een moeizaam proces. Onzeker op mijn benen loop ik naar de badkamer. Wat ik voel in mijn knoken zie ik aan mijn gezicht: ik word snel oud. Sneller en sneller.…

Moeizaam duwde ik de levensstenen omhoog, toen stond de weg in bloei.…

Er is geen noodzaak of urgentie om de twijfel te verdragen in innerlijke angst gevangen proberen met elkaar te praten zelfde toekomst in het verschiet niet projecteren, geen projectie we blijven het proberen jouw stem klinkt helder ik luister en ik fluister alle geluiden klinken vaag ik probeer je te ontwijken in dezelfde nuchtere boekdelen…

Van Dale wordt op die manier niet dikker.…

hijgend rende ik,.. de rand op de top wachtte op mij dat voelde zo aan geen weg terug naar de grens van 't leven de afgrond, waar het water stotend bruiste gedagzeggend tegen wie ook, kom maar spring maar daar op die plek, kijkend omlaag sprak ik de schepper aan ik schreeuwde het was mijn verloren kind ik krijste, het was…

hoofd Klimmend langs ravijnen, zonder val Soms dwaalt m’n blik af Naar beneden, naar het dal Daar zie ik jou dan lopen Roep je iets ?…

Van alle gulden heuvelkammen kentelen lijnen, die lenig naar elkander wentelen te zamen vloeiend in het dal, als fijne ideeën, die heur draden mengelen, uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen tot één harmonische gedachtenval.…

als tienjarige droomde ik van een wereld met een zwembad vol naakte haremdames waar het eten naar boven gebracht werd in automatische boodschappenmandjes daar werd alleen door automaten gewerkt alles geregeld door groen en rood licht weg met oranje en de twijfel en oorlog alles enen en nullen en helder inzicht ondertussen het zwembad drooggevallen…

geduld hij ging de strijdbijl halen en hij zag geel en groen van nijd hij liet ze wel betalen en zo begon een helse strijd: van Dalen grijpt vandalen van Dalen greep ze één voor één die lastige vandalen helaas van Dalen was alleen wat leidde tot zijn falen hij was nu een gebroken man zo bleek uit röntgenstralen z’n dagblad sprak er…

meneer Van Dale wilt u alstublieft wat schuttingwoorden uit uw boekwerk schrappen nee, niet de woorden: huichelen of trappen want op die termen zijn wij smoorverliefd wij voelen ons ongoddelijk gegriefd door taal die wij als Grrrristenen niet snappen wij kunnen u de woorden niet verklappen omdat het schrijven daarvan ons ontrieft wij weten…

Kijk omhoog, vanuit jouw diepe dal. Want op de rand wacht een vriend, Iemand die jou uit dat dal wil helpen die vindt dat jij beter verdient! Want er zijn nog mooie dingen. Het leven heeft nog wel zin en als je wil blijven zitten, Dan komt die vriend de put wel in.…

Jouw zachte heuvels zijn niet te overzien vanuit mijn lievelingspositie Ik zou hier wel eeuwig willen vertoeven maar ik moet naar boven om je glimlach te zien.…

op te fleuren, op grasheuvels van humor, liefde te hervinden twijfels moet ik verslaan, wortelend in een duistere, geheimzinnige wereld de draak van de leeuw scheiden, krachtig verholen als je levenspad, duistere dalen te verlichten, uit het fijnste marmer gebeiteld terwijl mentale vragen hun eigen leven leiden.…