Alle inzendingen over moerassen

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

Grijs licht, late zwanen in strakke vlucht langs ijle belijning van wijkende bergen op het hemelse paard uit fergana gekomen en nu aan de rand van verstijfde moerassen zuidelijk de weg die zich splitst op het herfstig plateau: denkbeeld van damp om bereden nomaden, flits van een trein roodbestoft uit de bergflanken brekend -…

Lokroep van late vlinders uit het aardse heem, op transparante vleugels van glas , vertellen hun intiemste verhalen aan de moerassen van de waterplas, door ervaring moe gestreden door de doornen van de tijd.…

Niet na te vertellen zo drassig moerassig het was een stap mis en je zakte weg werd een veenlijk. Gespuis was er thuis buiten bereik van de sterke arm reizigers draalden verdwaalden op onzekere paden. De Hasseberg was vaste bodem in het moeras een baken in het nachtelijk uur brandde er een vuur.…

op de oerkracht van ons minnen laveer ik dwars door de orkanen met de riemen die ik heb naar het land waar wij ons lieven omzichtig langs de blinde vlekken van moerassig woeste plekken in wateren van de onderstroom waar wij onze dans gaan dansen op het veld van levenskansen wil ik jou met al mijn zinnen tot in de eeuwigheid beminnen…

In zijn ogen tekent het leven rode linten van staren moerassen van verwebd verleden voetstappen weggezogen.…

Ook al struin je soms door moerassen vol met enge dieren en gemene struikrovers, via de ondergrondse tunnels weet je elke dag weer naar jouw kasteel te vluchten, daar ergens boven het voetvolk van Gent, onzichtbaar voor de beduimelde wereld, waar de ware rampen zijn, mademoiselle op stelten, brave heilige in uw cocon, hoe flik je het toch…

In een tijdswiel dat zijn wentelingen mindert en in het lot voorspelde voortgang bespeelt en hindert, worden verlangens kleiner en vervallen tot moerassen, oceanen stromen droog om mij de zilte tranen te wassen en dwalend langs de horizon van de windstreken en de ruimten die ik koos, liggen ver achter het gezichtveld van het oog.…

Het leger kwam onverwachts door de moerassen ons verrassen afvalligheid bestraffen maar bij Jipsinghuizen in 1665 hadden we hinderlagen de bisschop werd verslagen de balkenweg ging in brand één-nul voor Nederland.…

Je leest de hand van de zigeunerin haar stem houdt je gevangen omdat jij in een ander land woont en te keer gaat spelen we verstoppertje en schrijven haar naam achterstevoren zodat we de droomklank kunnen horen nemen we afscheid van de kontdraaierij en waaien we onze kussen naar rijpere moerassen met nog diepere onschuld spel jij ook…

'je est un autre' Rimbaud (voor I W) Ik ben de monnik-dichter die al jaren in de moerassen van Gouda rondbagger, nooit meer de trein of de bus neem, enkel de fiets om bloemen en vogels te kussen, ik ben de angsthaas die zich opsluit in zijn veilige flat, die schrijfsels via zijn computer de wereld instuurt, zoals een eilandbewoner flessenpost…

Door de sterbeglansde nacht, Wem de melkweg weemlend lacht, Vliegen wilde ganzen heen, Als een zwerm, gesplitst in tweên; Vluchtend ons moerassig land, Zoeken zij een ander strand. Waar de plicht dwingt, zoek, ge vindt.…

Waar eens moerassen zich in blauwe verten aan de hemel verbonden. Waar alleen de wind fluisterde in bentetop, wilg, els of berk. Waar een eenzame vluchteling het moede hoofd neerlei, in rustend verlangen. Ons dorp Emmercompascuum.…

Mijn jeugd heeft ze gekend, helaas maar al te goed: De donkere moerassen, de sombere bossen en naakte velden, Grijze november die slierten van regen komt melden, Zwart-ebben dageraden en avonden van roet. Aldoor woelde in mijn geest de geweldige Schelde!…

verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen tussen bloedende mango's Het alledaagse stadsrumoer kust geuren van plantages en moerassen…

werk in de lift gooiden, uit schuldgevoel en boetedoening, maar nee, onbevooroordeeld is je geschiedkundige romantiek opgehemeld waar heel wat literair geploeter aan ten grondslag ligt, die veldslagen neem je mee, laat je als onontgonnen mystiek achter, want, chique dame, ik weet, je werd niet zomaar chic daarvoor heb je door de gevaarlijkste moerassen…

waar stevig hemels zuurgraad etst het roet er van de gevels ketst dansen houten klazen kleddernat op het ritme van ‘t verval men ziet benardheid overal onmetelijk groot is haar getal Tot in de nauwste tunnel toe, doodlopend in de stegen behalve op ’t boerenland op schiereiland, of heuvelrug of op verzande wegen wat hier ooit eens moerassig…

Genakend uit het niets verdoolde zadeloze sirenisch parvenu van klankillusies obscuur verborgen boventonen eucalyptisch zonder clair onbespiede zelfexpressie overwonnen huiver aan nog geen korrel graan ontstegen…

plezier en landschap van melancholie In de Ardennen en in Friesland in Limburg en in de Achterhoek In Gelderland en Zeeland op Schiermonnikoog en Terschelling en in Drenthe, het land van Lammert September 1883 schreef Vincent van Gogh vanuit Drenthe: ' Ik ben bezig aan een andere studie van een roode zon tusschen de berkjes die op een moerassig…

De koele Najaden Verleren het baden, En schuilen in ’t hout: En ’t groeien der plassen Maakt vuile moerassen Van weiden en woud. Zo wislen de stonden, Aan beurten verbonden, En houden hun tree! Zo spruiten en sterven En bloemen en gerven, En boomooft, en snee! Viersoortige rente, Van ’t bloeien der Lente Tot d’aftocht der kou!…

De koele Najaden Verleren het baden, En schuilen in 't hout: En 't groeien der plassen Maakt vuile moerassen Van weiden en woud. Zo wislen de stonden, Aan beurten verbonden, En houden hun tree! Zo spruiten en sterven En bloemen en gerven, En boomooft en snee! Viersoortige rente, Van 't bloeien der Lente Tot d' aftocht der kou!…

daling van de zon had ingezet Jong was de avond, doch meer avonturen Zwoven voor hun geest en lonkten buiten En boven het flanerende publiek Verrees een roze bloedstollende maan Die 'n eind maakte aan markt op Hartjesdag Er volgde 'n wilde vaart door witte wieven Een spoor door plassen langs drassige grassen, Een Moonlightserenade tussen moerassen…