Netgedichten

netgedicht (nr. 70.901):

Hasseberg

Niet voor te stellen
de hele streek
zo ver het oog keek
was
hoogveenmoeras.

Niet na te vertellen
zo drassig
moerassig
het was
een stap mis
en je zakte weg
werd een veenlijk.

Gespuis
was er thuis
buiten bereik
van de sterke arm
reizigers draalden
verdwaalden
op onzekere paden.

De Hasseberg was
vaste bodem
in het moeras
een baken
in het nachtelijk uur
brandde er een vuur.

Op de berg woonde
Hasje de heks
de mening toegedaan
er komt slecht volk aan
doofde zij het vuur
reizigers wijd en zijd
waren de weg kwijt
verdwaalden, zonken
in het moeras verdronken.

In onze dagen
het hoogveen weggegraven
overal in het rond
is vaste grond
akkers, wegen, kanaal
niemand verdwaalt
de Hasseberg heeft
zijn plicht vervuld
leunt tegen de grens aan
met zijn bult.