Alle inzendingen over momenten

Het spijt me, maar ik ben er nu aan toe Om achter deze reeks van snelsonnetten Na meer dan tien jaar eens een punt te zetten Derhalve volgt hierbij mijn laatste clou Want welk moment daartoe kan beter wezen Dan op zo'n uitgesproken dag als deze?…

Dromerig koester ik ieder moment, alles lijkt gehuld in een waas van pasteltinten. En de wereld is als klei zo kneedbaar. Maar het tegendeel is waar. Niet als riet zo buigbaar. Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

heb je het al gezien heb je het al gehoord een held van de dag moet zijn poepluier nog verschonen een horde moet haar eenling nog vinden een schreeuw moet zijn stilte nog horen een moment dat zijn tijd nog moet lozen de daver van de overdaad de fluister op de achtergrond die van de daken klinkt…

hoe daar opeens het gevoel van lichter was opgetild uit een moment de lach de ogen haar gezicht mijn kleine kind zo vrolijk en zo teer en jij met slechts twee woorden snijdend door mijn ziel zette mij terug neer…

Pak het moment Pak het vast Pak je eigen roem Ga voor die miljoen Ik weet dat jij het zal halen Want ik schrijf verhalen Noem het dwalen ik noem het belichten daarom hou ik ook van dichten…

toen ik verwachtte dat het avontuur van mijn leven op elk moment kon beginnen keek ik reikhalzend naar dat ogenblik die dag die nacht zoveel later weet ik dat het avontuur niet meer op me wacht zie ik dit ogenblik deze dag deze nacht niet over het hoofd…

In elk soort weer, op elk uur van de dag of nacht, ben ik gretig om het moment te vangen, en in mijn stok te kerven, om op het trefpunt van twee eeuwigheden te staan, het verleden en de toekomst, op het punt dat exact - het Heden is.…

misschien, ook ik een nieuw begin het kloppend hart vindt zijn kracht in de stilte het ongeschonden leven de vreugde, het licht zo vol elan de beeltenis trekt het vinnige uit de pijn geen verloren moment meer laten zijn!…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

(over dingen die voorbij gaan) als ik in opperste verwondering over het vlonder van Smögengsbryggen loop verwacht ik elk moment achter een volgende bocht vissers in Volendams kostuum die op een bankje verhalen over een wonderbaarlijke vangst…

Niet bezweken onder een religieuze wolkendeken verblijf ik hier op aarde en herken het eindeloze veld van licht en donker waaruit dit 'al' ontstaat een hiernamaals of juist zonder ik dien uiteindelijk het moment dat vind ik wel genoeg als wonder.…

Zo ook weer kan er dat moment komen, Dat je weer in jouw dromen durft geloven.…

En weer is het het toeval dat mij op het juist moment Onverwacht en zomaar aan een wandelaar verbindt Een vrouw die ongevraagd en uit zichzelf haar lot vertelt Ontwapenende medereizigster in mijn coupé Een geval van Magic Time - voor mij echt ongekend…

Zie ze ontredderd staan stedelingen gewend op de baan pootje over bochten te nemen om technisch vaart te maken het rechte stuk tempo te rijden nu in de problemen Op echt ijs van meren sloten kom je er niet met rondjes rijden je moet hard en stevig aanpoten recht tussen de punten a en b met zelden echt eens wind mee Doorgaan en voor…

wat en waar is de tijd is het die zoals we die destijds hebben ervaren is dat de ware of die zoals ik ze nu samenvattend in een flits terug droom al die voorbije jaren vertel me welke wijn is toch de klare niemand die echt de ware kent daarom zeg ik de enige ware klare tijd is hoe je het ook keert of wendt nu op dit moment…

Het leven is veelal echt onrechtvaardig maar de vraag is en blijft wat doe je daar zelf mee of aan want het leven dat ben je primair zelf je kan aan je leven een eind maken of je kan van je leven iets maken het leven blijft altijd wel een beetje lijden maar als je je laat leiden door het lijden ga je ook voorbij aan jouw geluksmomenten…

Genieters van goddelijke momenten, tijdens vallen en weer opstaan, in tijdloos levend NU.…

Het raakte haar: de woorden schoten los van elke zin en letters verdwenen in de flits van genot: ring in het bos waar niets nog ademde. Zacht het wenen van de nacht fluistert heel allene dat het ene is verdwenen. Heilsfeit: de eeuwigheid spleet open in de tijd. Verlangen had het uit zichzelf gebracht, verleden tijd die niemand hem benijdt.…

Kijk naar jouw foto naast mijn bed en dan is het net Alsof ik je stem weer kan horen, niks mag zo’n moment verstoren. 10 seconden dan ben jij weer weg en ik leg Voorzichtig jouw ring naast die van mij, effe een kort momentje blij!…

de ces jours, vous me confiez que je suis si vieille que des feuilles sèches, ridées et presque mortes d'un automne prochain que je connais depuis longtemps, mais vous!, vous êtes un tendre printemps! Ce vent clair et doux dessine les contours de votre mine divine et de votre vert frais. Je sais que je suis vieille. Je vais dormir maintenant…

Voor het eerst buiten het nu omarm ik de bomen van het bos dat ik zie omarm ik de stroming van het water dat zij drinken het water van het stille ven dat hen tot aan de voeten staat het donkere water dat hen tijdloos rimpelloos weerspiegelt de bomen dragen het bos de stilte in en het bos luistert geeft hun stilte weer in de ruimte…

als je lacht zou ik de glinstering in je ogen willen vastleggen op onverwoestbaar papier bewaren als een kostbare schat tevoorschijn toveren op momenten dat het je even wat minder gaat als bewijs dat jouw wereld niet alleen uit duisternis bestaat…

Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

Rechtop staand in het heden waarin je jezelf bent Littekens van het verleden soms een pijnlijk moment Even verdwalend in mijmeringen toen een verloren blik Bewuste keuzes, nu herinneringen twijfel voor (g)een ogenblik!…

Elke minuut ten volle leven als bruisend water voor de boeg, dat een moment de zee verlaat waar het aan toebehoort.…

Liefde is jouw glimlach Jouw armen om mij heen En tedere momenten geheel voor ons alleen.…

De tent kan het nu elk moment begeven, het regent ook al dagen aan een stuk. De hond is kwijt, en door een ongeluk is van de auto weinig heel gebleven. Maar ’t is vakantie, mij hoor je niet klagen, want, godzijdank, ik hoef nog maar drie dagen.…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…