Alle inzendingen over morgana

laat me dagdromen dat we samen zijn ingebeeld genieten van verzonnen genot tegengif voor triest gemis laat me leven in het paradijs dat enkel in mijn hoofd bestaat waar we houden van elkaar verenigd en verstrengeld telkens weer en ook daarna…

Niets is wat het lijkt vertrokken werkelijkheid ster in achterruit…

Leven in een droom, alles zoals je het wenst. Liefde, geluk, wijsheid, een oneindige geldstroom. Alles wat je hartje begeert, leven in een fantoom. Het geluk wat je elke morgen wakker kust, die schoonheid die je hebt gekregen, maar niet hebt verdiend, kijkt je aan en stelt je gerust. Wat is het toch heerlijk om in dromen te leven en te…

Ziedaar dan mijn Morgana lief Mijn gade, die ik telkens dief die elke nacht herleeft Totdat de ochtend beeft gewekt door zonnelicht en ’t elfenvolk gaat slapen.…

Geïnspireerd door denderende vleugeltreinen vol gedachtensporen probeer ik alles in luchtledigheid te horen getetter valt te pletter ik blaas bellen vol gesprekken achter taalrijke spraakdranghekken zij vormen de auditieve voetsporen van droomresiduen ooit geboren in een fatale morgana rimpelend in doorzichtige brei maar eenmaal dichterbij…

Moordend heet het brandend zand alles is geel de wind blaast bergen een pad ontbreekt onze leidsman de zon water onze vijand slepen voort met onze gedachten geel wordt toch groen teruggeworpen op ons zelf ontstaan zielenspinsels, die wegvliegen naar verre oorden waar de oase lokt FATA MORGANA…

Daar sta je dan ietwat verdwaasd zonder koers of richting je raapt de keuze op de verkoelende duisternis met de muizenissen of het warme licht vol fata morgana's in beide werelden liggen de stammen geveld geteld en gemarkeerd je draalt een wijle bukt, legt de keuze terug en verdampt in de omarming van alle kruinen.…

Gehypnotiseerd door bombastisch symfonie in één beeld gevormd als een fata morgana eist haar glinstering mijn blik. Met nuchter verstand ver weg in realiteit starend naar één punt koester ik de illusie om te dragen naar de nacht.…

Een goedemorgen Fatima Morgana Zijt gij een droomvrouw of een déjà-vu Een nachtpauwoogsurprise prèsque nue Sirene, engel, elf of een mirage Een schijngestalte van de achtste muze Gesluierde Ondine, parvenu? Waar schuilt uw diepste mysterieuze macht Uw zinsbegoochelende toverkracht Waart gij in mij, o wachtster van de nacht?…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

Nog zwevend boven de wolken onderweg naar een volgende hemel dwarrelen langzaam illusies weg als de veren van Icarus wolken plotseling onbereikbaar dreigen met donder en bliksem neervlucht wordt onvermijdelijk de plof in de hete woestijn kruipend van fata naar morgana lijkt het leven op Pandora’s doos met als grootste inhoud teveel desillusies…

Wat kan er mooier zijn Dan na een morgana van fataal geluk, Mijn keel te spoelen bij de waterput, Mijn plek te kiezen, daar waar het leven eens begon, Geen tranen te verliezen voor een droom die ik zelf verzon.…

ik keek naar je op je spiegelde hemel ontmoette in glas het wit van de wolken zag jou komen in blauw dat strakt boven groen in een zomer vol dromen je was geen fata morgana maar vatte mijn hand keek naar het land en zei, kom we gaan naar het huis waarheen de wind ons zal dragen een thuis waar gelukkige uren zich lengen tot…

Een Mirage raast over, laag op de nabrander, bulderend door mijn bier, op weg naar zijn zachte thuis? Mijn droom verdrinkt in zijn decibellen, het gesprek verstomt, sterft bijna.... Gelukkig borrelen bellen koolzuur nog omhoog in onze glazen en het gesprek herpakt zich als de herrie zich uit de voeten gemaakt heeft.…

De hitte is ondraaglijk Jij kijkt in mijn ogen En drinkt mijn blik Het vuur is verzengend Ik kijk in jouw ogen En drink jouw blik De dorst is groot Het zand schuurt De pijn is rauw De nachten koud Zo lopen wij verder Voorbij de oase Omdat wij denken Dat het een fata morgana is Te mooi om waar te zijn En de dorst die blijft.....…

zonder licht schouders die te krom zijn om de lasten van de dag te kunnen dragen toon het schrale van je handen die met eelt vervormd nog steeds om arbeid vragen maar in je lach ben jij nog steeds het bloeiend land dat de hand van de schepper heeft gekend tussen eufraat en tigris school het mooiste paradijs als fata morgana…

De aarde waarin ik Geboren en getogen ben Is me te heet onder De voeten geworden - Aardkorst door droogte Verscheurd, gespleten In tienduizenden ongelijke Brokken waar alle leven Uit verdwenen lijkt - Dan kronkelt uit die ene Spleet het fata morgana Dat mij een haven verbeeldt: Haven, denk ik, water, zee, De meeuwen komen…

van weleer beijsde baarden en haren blik op oneindig en meer langs berijpte rietkragen kraakte vervaarlijk het ijs spiegelde zwart dat de immense diepte aangaf het lijken wel dromen uit mijn subtropische tuin waar op beschutte plaatsen al even de lente wil zijn het sombert in deze donkere dagen voor kerst winter blijkt een fata morgana…

Mijn wereld leek lang woest en ledig ik heb van alles nagejaagd Mooie beelden zo voorbeeldig hebben het ware geluk vertraagd Ik ben gestopt haar na te jagen Fata Morgana bestaat voor mij niet meer Tevergeefs haar volgende alle dagen aantrekkelijk flirtende keer op keer Vandaag heb ik in jou mijn rust gevonden jij bent als een oase…

Je danst met het beeld in de deining als een fata morgana waardoor wij weer even naast elkaar aan de waterkant staan.…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana.…

Dorstig en gewond dolen ze over de vlakte in hun geestelijke fase zien ze in 'n fata morgana een verkoelende oase. De verzengende zon roostert hun gezicht aleen denken, misschien is dit het laatste licht wat we ooit nog zullen zien. Terrorisme is politiek één grote, smerige kliek.…

De waarheid ebt weg met de getijden die de bakermat zijn gevoed door zon en maan daartussen de dolenden als dorstigen in een tranendal zo zoet en schoon alleen dan welke sporen leiden een blinde naar zijn Fata Morgana welk orkest speelt voor deze dove dirigent.…

Zoals insecten het ruiken naar de andere sekse en de tastzin nodig hebben ook wij mensen onzichtbaar de geur van de huid en de weerstand gepaard aan de wellust in de basale registraties van neuzen en vingers die als het ware de ziel aftasten maar de zo positief weergegeven oergenoten fata morgana leidt me om de tuin - met vijver van…

Fata morgana, dorst naar ons. -------------------------- uit: 'Landgoed', 1989.…

Neem voor contrast met een schutting of vlonder Een aarddonkerkleurige pot antraciet of van rubber gevulkaniseerd eboniet Zolang het maar harmoniseert met de kleur van de schutting en die van het vlonder Met een weelderig plantengeheel Een steppegelijke pampa savanne een fata morgana juweel Een palmenoase met struiken van bamboe…

(Bij 'Fata Morgana' van Iris Le Rütte) Ergens in Amsterdam lopen drie dromedarissen loom langs de spoorlijn, terwijl treinen met rare haast voorbij snellen. De beesten zijn levensecht gemodelleerd en doeltreffend in de locatie opgenomen.…

Beitel het maar in je geheugen eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om je heen vlucht weg. Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost......…

De waterweg slaapt in donkerblauwe dromen een oeververbinding wenkt zwierig de veelkleurige baan verbindt twee uitersten van het bestaan: mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen ik sluit de ogen en zet een eerste stap deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie de weg is week en wankel een schuimend koord zonder vangnet op…

- Fata morgana van twee peinzende ogen, Die uit een krans van lieflijk mededogen Wijding uitspreiden over mijn gedachten.... Hun licht kwam tot me in vreugde en 't kwam in smart; Het wenkte mij, waarheen ik wendde of ging, Een heimlijk heulsap sprenklend in mijn hart.…