Alle inzendingen over morgenlicht

Ik zou best voor je willen zingen van middernacht tot morgenlicht Met je willen praten over dingen met mijn lippen tegen jouw gezicht Ik zou je stevig kunnen omarmen terwijl ik stilaan voor je charme zwicht Jouw kilte zachtjes kunnen warmen met mijn ogen steeds op jou gericht. Op een dag doe ik het.…

De dag is bijna dicht langzaam gaat zij in avond over geluiden verstomd bewegingloos staat het lover de maan al in het zicht en beschijnt de aarde met haar zilveren licht dan wordt ze toegedekt met het donker van de nacht die zacht verglijdt in het morgenlicht en een nieuwe dag weer op ons wacht…

Binnen aardse muren, op de eindige flanken van leven en gedurig verduren, valt de avond over de dag zonder morgenlicht. Een onbewogen stuiptrekking tart het laatste beter weten. Een gelaten vertwijfeling ten hemel gericht. De handen ineengevouwen tot een onafwendbaar lot.…

En wederkeren doet het licht voorafgaand blauw als morgenlicht waarin de vogels zingen; prijst deze nieuwe dag voor ieder is het licht ontstoken tot dat de avond valt.…

al wat ik wil heeft een naam om het morgenlicht in te drinken spreken met jouw stem horen, zien en voelen waar mijn voet zich zet jij geeft kleur wat diep in mij leeft tikt de klok beminnend verder en liefde spreekt onze taal die me omvloeit naar het hart van jou…

Vlinder danst in het morgenlicht zijn sprieten genietend naar de zon gericht hij fladdert en dartelt vrolijk en blij leve het leven, de wereld is van mij Dan steekt een storm op geheel onverwacht vlinder vecht uit alle macht maar wanhopig fladderend stort hij neer mooie vlinder is niet meer....…

rozenfeeën blazen zacht vergeten dromen in haar nacht vaag verlangen heldere beelden dragen het morgenlicht zingen jouw lied jouw gezicht ver, verder weg van haar tot ze alleen nog kan dromen van feeën in een nacht vol blaadjes van zingende rozen…

knuffelbeer, wil jij over me waken als de vleierige vlinders slapen in de rozenhagen wil jij mij dragen als de nacht zich schikt om de zilverberken… knuffelkind, mag ik de bloesems ruiken mijn neus in jouw gezicht troetelen in het morgenlicht mag ik dicht bij jou blijven op een waterval van liefde de dag in drijven……

nachtelijke uren donkere gedachten pijnvolle momenten niet te verzachten talloze herinneringen achtervolgende figuren moeilijk te ontkomen confronterende uren angstaanjagende dromen in een web gevangen hersenspinsels gestild in verlangen doorwaakte momenten langzaam verglijdend zonnig morgenlicht warm en bevrijdend…

Rozerood verlangen naar het morgenlicht, klank die speels blijft hangen na een klein gedicht. Opgang weer naar Pasen licht doorstraalt de nacht, woord van troost en zegen waarop wordt gewacht. Oeverloos ontwaken dwars doorheen de dood, laat die hoop je raken, aarde, moederschoot.…

met de vreugde van kinderen die spelend hun dag beginnen zo zijn ze hier gekomen reizigers als wij van zover weg en ons nabij met de adem die draagt wees welkom onder ons stem die ons aanspreekt tot leven gericht op ons hart weet van verborgen pijn in donkere nachten als duisternis de aarde dekt in morgenlicht verlaat…

Kleine twinkelster Daar hoog aan de lucht Je bent zo enorm ver Het lijkt wel of je vlucht Kleine twinkelster Schijn nog één keer Jij blinkende glimster Op de donkere aarde neer Kleine twinkelster In de verte het morgenlicht Vlucht je weg naar ver Jij twinkelend sterrelicht...…

Soms zou je een dag over willen doen gewoon vanaf het eerste morgenlicht. Dan zou ik beginnen met een zoen. Daarna gewoon gezellig de dag beleven en de ongelukken allemaal vermijden genieten van een dag uit je leven.…

nu schuilt de storm in rouwjurken, eindelijk na lange dagen van verborgen woorden met de daver op het lijf, gespleten haren in de nek over wankele treeplanken langs gedrogeerde lijnen niettemin, meeuwen op wacht boven vuilnis op het plein in bekommering over ingedaalde hersenschimmen of mijn morgenlicht, nakende als wezen van…

De blanke bloem, geboren In 't witte morgenlicht, Sluit bij het dagvergloren De blaren dicht. Maar 't gouden hart blijft gloeien In de ambergele kluis, Die lauwe geure' omvloeien En nachtgeruis. Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…

de zon gaat dalen in het licht van de kas stijgt een koude tomaat in het morgenlicht directe democratie koffie pap of thee de gecommitteerde adamsappel geschoren op een meisjesschool bergens broeinest wrakhout vriend en vijand mee langs de kust tweede oplage door de jaren heen verbeterd -…

Misschien vind ik ooit nog de woorden die het stille gordijn openschuiven tot voorbij het morgenlicht, tot voorbij de rust van de avond. Misschien vind ik ooit nog de woorden die meer zeggen dan gebaren, meer dan het huilen van ongeziene tranen.…

bar morgenlicht een gevluchte slaaf schuilt in de rietkraag brug in de avondzon naar nachtelijk duister gaat rillend water jc bloemkoolsoep mijn computer neem het over kok kom op jac - terug naar de kust op de horizon leit emmeloord verzucht een toren naar zonsopgang kiepert de schaal van de maan de zonsondergang…

ik schrijf jouw naam in zilveren letters op kleine wolkjes heel erg hoog ook op lege witte stranden en aan het einde van de regenboog ik hoor jouw lach in duizend tonen jouw naam lijkt wel een klein gedicht je ogen stralen als nooit tevoren, gevangen sterren in het morgenlicht…

het ochtendgrijs verhult jouw rustig slapend lijf het eerste morgenlicht toont niets van dat wat zichtbaar was in ‘t donker een lichte regenvlaag die koelt de wereld voor jouw venster en geur van passie, lust waait langzaam uit in dag die als een sluier zich nog niet echt lichten mag zo dat ‘k nog droom van jou en laatste nacht.…

Wanneer zij de trap opgaat vangt vroeg morgenlicht haar spaans rode haren voorzichtig maar verbeten neemt zij de laatste trede alsof de zolder gevuld met haar stralende lach alles kan wissen dozen, gestapeld met vergeten jaren verbergen niet maar weten muren verdwijnen uit het zicht alleen haar diploma hangt nog aan de muur…

ondervond ik pijn bij mezelf of medemensen, lering te trekken, terug te keren bij het ‘zelf’, overschreed ik beider grenzen, de twee kanten van het leven, aan het einde bestaat er niets, is het om het even wat kan ik verliezen, in de nivellering van het duister en het morgenlicht, ontstaat er evenwicht, valt niets meer…

eens het alles ziende oog het alles horend oor het altijd wakend hart nu een vluchtend hert eens de dageraad de schitterdauw in morgenlicht nu hulle en mist -------------------------------------------------- 16 december 2001 zondag gaudete gedachtenis san juan de la cruz 3 Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk.…

Uit: Intiem genot omarmd slapen wij in om te ontwaken huid aan huid in ‘t morgenlicht nachtelijke geuren beschermd door handen in hun bewegen als spelende dieren groeien wij vanzelf samen tot één gloeiend lijf en dromen wij met gesloten ogen oneindig geluk ons lieven in een zonnewind als verstrengelde…

Toen de meiden zongen bij het verzorgen van de gebroken veren van een verdwaalde meeuw beider ogen gericht als heldere meren de haren licht als sneeuw nooit zag ik ze dichter bij het morgenlicht Geen andere ontroering dan die waarin ze zich veilig waanden en nimmer werden bedrogen op de wieken van eerste licht in een adem opgestegen…

Als het donker van de nacht door het morgenlicht is weggekust en ik de zon verwelkom op m'n gezicht de blauwe lucht zie met witte wolkjes die tot aan de horizon reiken en de vogels hoor zingen in met glanzende knoppen gehulde bomen neerstrijken Dan besef ik ineens dat de lente de winter heeft uitgeblust en ik nog even op de schoonheid…

Portret zoekgeraakt, jongen met een oud gezicht, gebleekt morgenlicht Achter prikkeldraad, wordt willekeur versneden tot lappenpoppen. “ Ieder is het kind van de rekening zijner daden.” S.Freud HTTP://www.pamapoems.nl…

Terwijl de ochtend moeizaam Geboren wordt uit een te Donkere nacht die hoogzwanger is Van het nieuwe morgenlicht, Een amorfe massa zich gapend Een weg door de file baant, Begint de hemel in het oosten Langzaam blauw en rood te kleuren Een geweldig schouwspel dat tot leven komt En dat alle somberte overstijgt - Leven is er, leven…

Je zachte woorden nevelen als dauw in een zomers morgenlicht Je schrijft de ongeschreven bladzij met het mooiste liefdesgedicht Je zachte woorden strelen als een geurende bloesem in mei Je laat de letters in liefde zweven over de roomwitte bladzij Je zachte woorden koesteren als de blauwe zee aan het strand Je schrijft de woorden in passie…

laat me sterven in de naaktheid van je hand waar ik stil verlangen adem naar het zachte schreien van de dood laat me gaan in de hartstocht van je huid waar ik het zwijgen achterlaat onder versteende longen voorbij het verre avondrood maar ontzeg me niet de liefde, mijn liefde laat ze bestaan in geschreven morgenlicht wanneer…