Alle inzendingen over muizenissen

heb ik haar toegedekt en op de oude, koude laag zal de iris in warmte bloeien blauw als een lentelucht waarin de vogel weer haar vleugels strekt en wiegt vliegt naar een stek de vertrouwde plek waar ontluikende knopjes zich vormen tot een bladerdek door de verste verte beieren vertrouwde klokken de klanken van een nieuwe wijs muizenissen…

bevallen jij wortelde een nieuwe lente zomert al seizoenen lang jouw loten hebben zich vermeerderd gaan hun volwassen gang hij wette bijl en snoeide eindelijk de helft van zijn leven helaas wat over bleef was ook aan anderen niet weg te geven er is geen open plek om samen zon te gaan genieten het dode hout zal enkel rot en muizenissen…

verdwijnen in trouwe eenvoud bij het kopje koffie met de droge tarwekoek in de echo van de radio ik probeer reclame te maken voor haar uiterlijke schoonheid maar dat heeft zij niet nodig want ze is van binnen al zo mooi in essentie van ontwaken laat zij de wolken niet los viert zij zelfs het kleinste beetje plezier met de muizenissen…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog alle muizenissen van de unieke ratio wanneer hij zichzelf denkt te troosten keert hij de gevoelswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van gevallen engelen eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijft hij jou over eenzaamheid de voordelen…

Lange zinnen roepend om een antwoord meegesleurd door wanhopige verhalen nuchter door de harde realiteit saaie muizenissen in de tijd woordbloesem tussen het verse groen een bevestiging van zuivere liefde wil jij mij vragen voor een zoen?…

Het was er zo maar op een morgen Iets nieuws, iets nieuws iets anders in de lucht Een zoele wind joeg vele zorgen En muizenissen op de vlucht Het eerste vleugje lente Streek als een weldaad over'd aard De mensen keken blij verwonderd Was zo iets mogelijk in Maart?…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos niet aan ergernis gebonden of muizenissen uit een vergeten land bedenk ik me nu je naakt naast me ligt en ik je wil kussen op jouw zachte wangen alsjeblieft laat me toe in jouw gedachtewereld neem me mee in jouw stoute dromen Er zijn geen woordenboeken die alleen…

Kocht mijn kaartje wat verlegen vond mijn koffer terug in regen vol met ongeschreven brieven die wij schreven aan elkaar Zocht er mijn plaats langs muizenissen vocht de slaap het ongewisse zong mijn hart verweesde nacht door in een wezenloos gestaar Gleed langs sporen die er lagen meed de mensen en hun vragen deed mijn jas aan -…

Bedenk wat je gedachten zijn het worden jouw woorden waar woorden zijn volgt actie in de droomwereld waar jij slaapt wat jij denkt kan ik dromen mij is hetzelfde overkomen ik ging naar de stad ik klom op een wolk ik viel in een gat en jij werd mijn tolk nu we samen muze zijn in muzikale muizenissen vertaal ik voor jou het liefdes…

Ver van de bewoonde wereld op het eiland van jouw vakantie ver weg van alle muizenissen dorpsmussen en het geroezemoes van de knechten in het duister. Alleen in het bed van liefde in haar lucide dromen ben jij jezelf trots en onverzettelijk op zoek naar nieuwe liefde.…

hij beent schimmig op zijn laatst weet zich weldra knallend opgebaard in muizenissen verlost van vrome nageboorte te hoop lopen tafels vol als door biecht verschoond leggen groots geloften af bij tijd getaande tempels ontknoopt knallen kurken los vrij van ooit gefleste geesten roepen heil en zegen af over koppige nevelvelden terwijl…

wees maar gerust je zou niet verder hoeven lezen je mag dit dicht meteen wel overslaan vandaag is het uitsluitend voor mijzelf ik ga de honderd-vijftig halen zoveel gedichten in een korte tijd en idem zoveel muizenissen zoveel emoties trekken mij voorbij en als ik terugkijk zijn ze als een schilderij een bontgekleurd verhalend werk van…

op verzoek van digitale muizenissen vliet de digidot vol snoepjes slagvaardig naar binnen.…

heel soms heb ik die drang te vluchten zover ik kan ver weg van hels kabaal naar een plaatsje ideaal ik zoek en blijf maar zoeken bestaan die plaatsjes wel… het klooster zou mij kunnen helpen of begin ik eerst wel met mijzelf… de muizenissen in mijn hoofd verjaag ik één voor één ik zet alle vensters open en veeg ze er massaal doorheen…

Het verre verleden heeft gewoekerd over de muizenissen van het heden dieptepunten, hoogtepunten, onmacht argeloze probeersels, grote glorie. Het geluid van stilte is dieper in het armoedig gedolven graf jaren van goede trouw en zwijgen omgetoverd in broze onverschilligheid.…

wereld in zijn handen had de lichtstralen weer op de ramen prijken in liefkozende streepjes over de linnenbloemen strijken rond deze zo geriefelijke plek denk ik aan hoe anders het was tijdens het avondgesprek de woorden vol gevoel van een mens die in verlorenheid zich ijvert naar een doel hoe kunnen gedachten tot spinsels, muizenissen…

in het water is voor de vis van levensbelang Zich verliezen aan het water probeert de visser levenslang De vis zeilt gracieus door het water De visser zit glad versteend aan de kant Kennen zij vroeger, vandaag of later vraag hij zich af nu en dan De visser wordt een beetje vis Het wemelende, murmelende water kabbelt zijn hoofd binnen Muizenissen…

De littekens lichten op, tonen de weg, bij hun woorden plant ik een vlag, blauw (myosotis), want de muizenissen mogen mij niet meer verleiden.…

Waar beukenbladeren de bodem overheersen Aan de randen van statig malenbos Mysterieuze sferen al eeuwen lang dicteerden Mist in het gat onheilspellend wordt uitgedost Waar bombastische heksen zweefden Duistere monniken in een guur klooster leefden Voor menig bezoeker was het er niet pluis Als s ’nachts de klokken speelden en wind zorgde voor…

Behaaglijk nestel ik weer in, maar hé, er knagen muizenissen en karrevrachten nutteloos bedachte klusjes wachten in slagorde, wat moet ik daar nu mee? De torenklok galmt weer een uur voorbij, dit nachtrestant stemt mij niet langer blij. Ik draai en keer en tracht wat te ontspannen, gedachten en gedichten uit te bannen.…

Nog voor de ochtend zich door het licht laat vangen kriekt de dag schaamteloos mijn stoute dromen weg De krant hangt op half zeven voor me op de tafel Ik kijk verstoord naar een vroege vogel op de heg De zon sluipt aarzelend binnen in de kamer en ik ontdek dat de kat met muizenissen stoeit De koffie werk ik samen met het nieuws naar binnen…

ik mijn geheimen deel en grapjes maak over niets in het bijzonder, dat ik de clown uithang en al wat mij bezwaart bespreek het is met die vermoeide blik dat ik dezelfde passie deel voor schoonheid en voor kunst voor landschappen, planten, dieren voor de chemie die ons zo uniek maakt ik elkaars ogen en als mijn hoofd zwaar is van de muizenissen…

Haal ze maar weg, de muizenissen grote, kleine gebeurtenissen in de nacht hoe ze het humeur soms droef ontstemden pogingen die je deed, op eigen kracht je zag niets in de kleuren waarmee werkelijkheid schetste een wereld die in arm en rijk werd verdeeld je kwam nooit achter de deuren waarmee het geloof je vaak kwetste leegte bleef stil,…

waar ik kijk zie ik herinnering de tafel ligt ermee bezaaid restanten van gedachten een schrale troost wat harde woorden vaak emotieloos in een keer weggemaaid wij waren een beginneling wind waait stevig muizenissen weg zand verstomt de zee kleuren trekken langs de lucht mijn vlucht neemt de gedachten mee gedachten over jou niet…

De worm was toen weer blij Hij heeft gelijk, dacht hij en al zijn muizenissen en waar wormen zich in vergissen verdwenen zomaar ineens heel snel en ja, toen kroop hij weg en voelde dokters hand nog lang na op zijn naakte vel.…

Wanneer de kat van huis is, en ik slaap Dansen mijn muizenissen rond de kazen Bevrijd van mijn controle en bebazen Die ik bij thuiskomst weer tezamen raap…