Netgedichten

netgedicht (nr. 70.661):

De spoken rond het Solse Gat

Waar beukenbladeren de bodem overheersen
Aan de randen van statig malenbos
Mysterieuze sferen al eeuwen lang dicteerden
Mist in het gat onheilspellend wordt uitgedost

Waar bombastische heksen zweefden
Duistere monniken in een guur klooster leefden
Voor menig bezoeker was het er niet pluis
Als s ’nachts de klokken speelden en wind zorgde voor ruis

Daar, in het afstervende hout aan het Laak
Je ziet er nog de contouren van een vermolmde draak
De bodem diep weggezonken
Menig kloosterklok is er verdronken

Nog steeds spookt het er in duistere tijden
De Bosuil kan er met zijn roep flink uitweiden
Jammert en scheurt het hout
Menig muizenis heeft zich er in gedachten opgebouwd