Alle inzendingen over nacht OR zonden OR gebed

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Voor mijn zonden ooit beleden Ergens in een ver verleden Heb jij kleintje nu geen graf Waarbij ik je kan gedenken Enkel nog in mijn gebeden. Hij geeft vaak wrede geschenken Dus nog steeds kniel ik niet neer Maar vertwijfeld soms vraag ik me af Of je wel een zieltje had? Al was het maar klein en teer.…

Voor mijn zonden ooit beleden ergens in een ver verleden. Heb jij kleintje nu geen graf waarbij ik je kan gedenken. Enkel nog in mijn gebeden jij geeft vaak wrede geschenken. En kniel ik nog steeds niet neer doch vertwijfeld soms vraag ik me af of je wel een zieltje had al was het maar klein en teer.…

zij hebben kaarsen gebrand gebeden in wierook verpakt langs pilaren omhoog laten kringelen geknield en in deemoed hun ziel laten zien in het donker van leven naar licht maar de devotie is weg het is een gebouw getooid met de luister van vroeger voelt nooit meer als thuis waar het warm was van zonden in het lijden aan pijn en emoties…

Ik huilde in de nacht en beet de ketting die me had gebonden uit vrees voor eigen schaduw waarin mijn beestig hart was opgebrand. Ik geloof niet dat w’uit Uw melkachtige hand werden geschapen, ik ben een zwarte duivel die een valse vrome Vastenavond speelt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als ik na 't gebed, wat rustig ben geworden en Zijn liefde voel in mijn leven, dan weet ik dat het goed is, en dat Hij mij heeft vergeven.…

de nacht was mijn vijand wanneer hij 's nachts bewoog door het verboden gesloten raam onder de maan kon ik niet komen toch niet voor eeuwig en als ze nauwelijks zichtbaar verscheen zorgde hij wel voor de schaduwen die, nooit verontschuldigend, binnendrongen alsof zonden nooit gestalten kregen, zelfs niet in zijn hoofd…

Hij, die Zonder zonde Is.…

Een echte zondvloed maar ja je moest er doorheen al was het zonde…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Er zijn nogal wat mensen die zonder zonde zijn, geen steen ligt meer op zijn plek. Overal waar je kijkt zie je gaten in het wegdek!…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar als de wind verkeerd staat, waar dondert ie dan in vredesnaam heen?…

Het was maar een kleine zonde, die zij begin in haar sponde. Want het gebeurde, Wat ze betreurde, In een fractie van een seconde. Voor een grotere zonde, Moet meer tijd worden gevonden.…

Zinnen en woorden Leiden tot het ongehoorde Zonder de dagelijkse zonde Was ik iemand anders geworden…

Onomwonden, Betreurde zij haar zonden. Die zij had misdaan, Daar kwam het toch op aan, Op haar knietjes, voor het slapen gaan. Oh, onze lieve heer, Misschien, doe ik ze morgen weer.…

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Beging ik die eerste zonde, was ik dat alleen? Maak ik fouten, o jawel maar veroordelen, doe me dat niet te snel want niemand is foutloos geen mens is zonder zonde want stel, dat niemand fouten maakte dan kwam een mens nooit verder dan: De eerste ronde…

pijn Mij gebed is puur gebed Het wil gewoon gebeden zijn…

Bidden doe je meestal besloten veelal met je ogen gesloten gevouwen handen, gebogen hoofd gooi je je hart en ziel open intens mediterend loven en hopen Ga je het gebed echter delen in een bijeenkomst of kerk door hardop vroom te bidden dan wordt bidden als praten niets mis mee, moet kunnen wil ik ook iedereen gunnen Maar in mijn perceptie…

De zonden in zijn spiegel, Verborgen achter glas De vraag is slechts bekend, Wat het is… is wat het was Zijn stem bespeelt pleinen, Onbereikbaar door wind Gevoel lag in zijn ogen, Liefde… nóóit bemind Tranen in zijn woorden, Beschreven in de spiegel Maar hoe het ooit geweest is, Zal dat nog ooit zo zijn?…

Van een vrome non in Londen Werd de gelofte laatst ontbonden Ze kreeg plots een band Met een man - protestant - Maar eigenlijk vond men het zonde…

op die gebieden betrekking hebbende schuld die op iemand drukt klein binnenschip -in het bezit van een schuine man met grote, plompe voeten en schuimachtig speeksel- bezorgt het vruchtenijs voor een vallend lichaam op een uitgestrekte inzinking onder licht dat van boven invalt komt men tot besef van in hoge mate zoete fouten…

‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen,’ zei hij, doelend op de in zijn ogen onterechte veroordeling van priesters die zich vergrepen aan afhankelijke kinderen die aan hun zorgen waren toevertrouwd.…

In het schimmenrijk van mijn hart Leven demonen in het duister Fluisteren wanen in mijn hoofd Zetten mij aan tot razernij Op de rokende resten van wat eens was Vernietigd door een van de zeven Ontwaak ik uit mijn woeste roes En heel even huil ik om het verlies Alleen en veroordeeld tot dragen Van leed jou en mijzelf aangericht Slijt ik…

te selecteren En dat met vakmanschap te comprimeren Tot een op Driekse leest geschoeid gedicht Op zondagsarbeid rust vanouds geen zegen De plicht ervaar ik soms wel eens als sleur Welnu, ik stop als vaste sonnetteur Al blijft het dichten zelf mij zeer genegen Ik hef op zondagvrijheid graag een blonde Maar denk intussen stilletjes: toch zonde…

bevroren zijn de verloren niet meer te helen vergeten delen ze ontdooien er smelt ijswater over mijn rug ik stop ze terug de lade wil niet meer sluiten te lang gelegen, einddatum bereikt de houdbaarheid verstrijkt in verscheurde verpakking flikker ik alles met gemak in de vuilnisbak…

tijd natuurlijk hoop ik op de blauwe bessen heuvel ook de schat te vinden die jou jouw vrijheid gaf natuurlijk vaar ik ook mijn bootje verder naar waar de overkant ooit mijn haven legt ik zeg daarom dankbaar en hoopvol tot weerziens in plaats van vaarwel ik aanvaard dus zoals het is moet het zijn maar toch is dat niet zonde…

Zonde.…