Alle inzendingen over nacht beslommering liefde

rijk aan gedrevenheid is de smetteloze wiens jacht op vunzigheid vereeuwigd in al zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben…

het bestaande, nog niet verstreken thuisuniversum de sterrenhemel met veilige dorpshaven het aanslepen van boodschappentassen hernieuwde scheelheid van staren naar de muur tropische vissen uit paarse meren ogen achter glazen oogkassen, verloren pinpassen het dragen van niet-wetenschap, volledig bij kennis steen, te zacht voor handen…

van de nacht.…

Tussen daaglijkse Beslommeringen door Elkaar geleidelijk aan Uit het vertrouwde oog Verloren, Liefde die geen woorden Meer vond, en verdween Aan de einder van dit bestaan Met ieder te veel op zijn bord - Genegenheid opnieuw geboren, Woord dat liefde heet En dat stadig aan Opnieuw gevonden wordt…

Na het ritueel was je beter maar van de medicijnen ben je opnieuw gaan gloeien Ben je nog misselijk? Had maar naar me geluisterd Hij kan het ook niet helpen hij heeft die waterijsjes nodig tegen de zweertjes in zijn mond Vergeet niet om batterijen te kopen en morgen moet je het doen zoals ik, vooral de badkamer en zet niets precies op…

Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit? Wij, blijven wel hier! Inclusief de beslommeringen!…

En hoe'k al zoekend naar de juiste woorden in duistere dagen, in voor-en tegenspoed haar voor mijn bedwelmende liefde heb behoed hoewel ze al meteen mijn liefde smoorde. Zo zit ik hier bedwelmd en wel door liefde, door herinneringen eindeloze beslommeringen.…

Aan alle beslommeringen en zorgen over gisteren, nu en straks- misschien heeft u later meer succes want ik ben er even niet ze hebben me nodig bij de lente.…

De morgen spreidde voor mij een schoon tapijt van stralende glinsterende edelstenen velden onbetreden in maagdelijkheid waarover muzen als in parelen wenen sprankelend in kleuren door zon beschenen gevlijd en gesorteerd op bed van smaragd tekenen waaraan deze dag mag ontlenen zonnige hoop na kille en donkere nacht klinkt boven aardse beslommering…

Zondag, een prachtige dag een zonovergoten dag, een mooie dag na een gloedvolle zalige nacht, een pracht van een dag beslommeringen van gisteren zijn voltooid verleden tijd vandaag is het zondag "dag van de arbeid" en ik doe weinig tot niks.…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

Losse letters smekend om een woord meegenomen door de woeste zinnen onder invloed van de vreemdste dromen dagelijkse beslommeringen overboord woordbloesem tussen het frisse groen een uitbarsting van nieuwe liefde mag ik jou vragen om een zoen?…

Intens verlangen doe Ik ernaar een rivier Te zijn - niet Geremd door Allerlei vermoeiende Beslommeringen - En zijn gewoon zoals zij: Te kunnen komen Zonder het verlangen Te blijven - en te Kunnen gaan zonder heimwee…

De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

Geluk zit in de kleine dingen, luister naar wat men zegt, vergeet beslommeringen en wandel en voel u licht. Al is het leven hard, in 't zicht, laat u door hoop verblijden, de kracht die in u zit. die borrelt op in 't lijden…

nog hoor ik hoe het water valt gefluister dat uitgroeit tot een werveling die juicht en zingt loskomend van beslommering als een droom in haar verga licht van adem dieper en dieper mezelf achterlaat hopeloos verliefd…

ik verdwaal in jou evenals jij in mij kleuren verkleuren dansen lieflijk om mij heen omringd door schoonheid bevrijdt de westenwind mij van dagelijkse beslommeringen zonlicht streelt zachtjes door mijn haar zo verdwaal jij in mij evenals ik in jou…

verliep elk uur van de dag maar zo rustig als dit moment, nu ik aan tafel zit, de thee inschenk, op mijn gemak de krant open sla beseffend dat de zin van het bestaan wellicht in gewone, aardse beslommeringen sluimert en dagelijks voor het grijpen ligt ik vouw de krant weer dicht, de hond verheft zich langzaam uit haar mand, geeuwt en…

Ze staan er al veel veel te lang Met knikkende knieën in ’n plas Gister wuifden ze nog gedag Alsof schoonheid van kleur nooit was staren ze nu suf naar ’t behang Jouw kattebel die ik niet zag ‘Dag schat, ze staan al veel te lang zoals je ziet. Bij Van der Pas staan nieuwe passend bij ’t behang die je voor weinig hebben mag’ Met goede moed…

Het spreekt over alle onduidelijke beslommeringen. En stopt als de weeën van de geboorte van de dag me omringen.…

de donkerste beslommeringen? de helse pijnen? de zwarte pagina? zal ik u vertellen over haat en spijt en borreltijd? Goed, het is nu tijd twee voor de prijs van een doe mij maar vier van hetzelfde dat praat wat makkelijker u begrijpt het is borreltijd…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

. ---------------------------------------------------- bewind - bewegingen, beslommeringen…

Gevoelens Gedachten Verlangens De manier waarop ik mezelf laat zien in mijn dagelijkse beslommeringen wordt bepaald door de keuzes die ik maak wanneer ik probeer om te gaan met de harde werkelijkheid…

Ook bij mij in het walhalla van mijn gulzige leven: mijn nieuwe lief, mijn dagelijkse contacten de bezigheden, beslommeringen het schrijven op kleine papieren angst ook en deuren en ramen dicht ---------------------------------------------------- Uit: 'Men zegt liefde', 2003…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Wanneer de nacht valt, en jij niet meer bij me bent, dan pas besef ik echt, hoeveel ik van je hou, dan denk ik aan alles, alles wat we samen doorstonden, het goede en het slechte, het geluk en het verdriet, wat de nacht ook doet of laat, ik weet dat ik jou nooit verlaat.…

Als ik nu kon dichten, Zou ik rijmen, Over je prachtig bruine ogen en je lieve gezicht. Maar ik lig hier naast je in het donker. En schrijf geen letter zonder licht.…

ons naar elkander toe te leiden In ‘t steenkoude december kil versmolten harten in de nacht Die maan ach ja die lachte stil die had in de wolken gewacht Op deze kille decembernacht kroop haar liefde in mijn hart Ik heb haar dan thuisgebracht van verliefdheid wat verward In ‘t diepe duister scheen licht van een heerlijke wintermaan…

Nu wakkerder dan een mens kan zijn om 5 uur 's nachts zien we elkaar. We moeten het doen met wat het verleden ons bracht. En ik denk aan de zinnen die ik in een aangeschoten bui eens tegen je zei, aftastend en verliefd, "voor altijd van jou en altijd van mij."…