Netgedichten

netgedicht (nr. 26.196):

aardse beslommeringen

verliep elk uur van de dag maar zo rustig
als dit moment, nu ik aan tafel zit, de thee
inschenk, op mijn gemak de krant open sla

beseffend dat de zin van het bestaan wellicht
in gewone, aardse beslommeringen sluimert
en dagelijks voor het grijpen ligt

ik vouw de krant weer dicht, de hond verheft
zich langzaam uit haar mand, geeuwt en rekt
zich uit, kijkt met een half oog naar buiten

ik pak haar riem en mijn jas, open de deur
adem de geuren van een jonge dag
hoor in het park een merel fluiten

verliep elk uur van de dag maar zo puur
zo onbesmet, nu ik louter verwijlen mag
in 't schone en klare van het alledaagse