Alle inzendingen over naderend onheil

niet kent ongeveer jouw leven leiden met andere variabelen in parallelle uren en dagen zij weten precies bij welke halte uit te stappen het midden van nergens is voor hen vertrouwde grond en de trein dendert maar voort het verschil van spanning tussen hemel en de aarde zet zich om in kracht, beweging (nu de richting nog) wanneer naderen…

ik mocht je huis betreden de gang was donkerlang je kamer was een lach en in je ogen zag ik alle kleuren van het bloemetjesbehang je lippen kusten uitzicht op een verre horizon die pijlsnel nader zwom toen zwoele blikken liefde vroegen zonder schikken ik opende in diepte die de tijd verzegeld had jouw overgave maakte passie los…

Voor nader begrip word je doorgelinkt naar het snelsonnet van de dag, van de hand van onze douze treize Inge Boulonois. __________________________________ DE VROLIJKE WETENSCHAP Voor Inge Vooruit, nog één keer dan...…

de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat de vakantiesfeer die ons nog even dromen laat al zorgt de naderende herfst voor rust en vree lange avonden brengen ons op een nieuw idee een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn…

teruggelopen in mei 1945 Uit Hamelen, Duitsland Naar Rotterdam Nederland Hij was dwangarbeider 1 van de 50.000 Opgepakt in Rotterdam op 10 en 11 november 1944 De oorlog komt vanavond nog veel dichter bij mij De huidige oorlog in Europa: het Oekraine van Zelensky zal morgen op onze Bevrijdingsdag 5 mei 2023 Hun bevrijding in zicht zijn, dichter naderen…

de openingen ontdekt hij met zijn pootjes ook al is de bast van de wilg vrij hard zo meteen wordt hij eigenaar van een part waar hij zich verwent met talrijke lootjes onder hem was alles dor en zonder waarde waar de natuur haar zomerse jas gaf aan de vrouw die af en toe kwam kijken de wind speelt met een mooi stukje aarde en ziet de naderende…

ik liet mijn handen over de oude stenen gaan die met zwart glimmende rondingen de strelingen van passanten al eeuwenlang patineren heb stukjes verweerd mee naar huis genomen voor wat nader onderzoek de tijd gaf erosie en ook sporen dna vrij van aanrakingen in vroeger tijd en vroeg specialistische aanpak tekeningen en prenten…

verschillen leken begrijpen te bouwen waarbij ogen de bruggen sloegen waarmee wij elkaar konden raken om zo een heel bijzonder contact te maken in nieuw communiceren waarbij de integratie van woord en muziek het mogelijk maakt momenten van emotie dieper te laten raken door de volheid van gevoel in een spanningsboog kwamen wij nader…

Zo proberen ze te beletten dat het leed apert word onthuld maar langs het pad van onheil, waait de wind onmiskenbaar haar innig hartverscheurend lied.…

komen Vaak alleen Bij die bodemloze put Keer op keer Dweilen Met de kraan wijd open Bracht het naar zee Stond daar voor schut Een teken aan de wand Maakte mij voorzichtig Een dikke huid In stiltes Omdat ik zweeg Allergisch Voor schone schijn En zoete woorden Geen teleurstelling Die mij Eronder kreeg Het hoofd geboden Aan zoveel onheil…

Mijn liefste, bloedeigen dochter is vervroegd uitgevlogen en hoogstwaarschijnlijk met behulp van domme ganzen, die als onkundige kwakzalvers softy nog meer beroerd onheil aanrichten. Ik voel me als in de film 'Open water' en mijn diepgekwetste hart dreigt uit mijn ribbenkast te bonken.…

Dan nader ik de kaars als een verdwaalde vlieg. Soms duik ik in de verlaten kelders. Als voor de ratten strooien ze er hun aas Maar ik ontwijk de val. Buiten verstrooiing zoeken. Soms struikelt hier een kleuter Of een herderin blaat naar haar schapen. Dan hol ik zuchtend naar de wei. Geen zon kan mijn bloed verhitten.…

Hoe verloren ik mij ook waan in dit naderend sterven , het sterkt me in mijn hoop dat er in het zonlicht nieuw leven zal ontstaan. Dit seizoen ontroert me met haar goudbruine broosheid. Ik loop zachtjes met haar mee en neem dan geduldig afscheid.…

Wij zouden verstild, voor 't wonder bereid de liefde erkennen als God nader schrijdt.…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

sterren ijzige bloemen op beslagen ramen een prachtig boeket spreekt nooit gesproken woorden en groeit naar morgen, waar in een glazen vaas gisteren snel verdort, langzaam bedekt een witte laag ooit gelopen verleden, als schoonheid een nieuwe morgen schrijft, slaat de kalender weer een bladzijde om en lonken tere tinten naar de snel naderende…

Er hangt een dreiging in de lucht die zwanger is van onbehagen en spookbeelden die ons belagen te talrijk voor een bange vlucht; men waarschuwt en er klinkt geklaag over de naderende plaag.…

de vroege morgenuren maan en sterren eerder weg zal sturen het vroege vogeltje zich niet verschanst open ik mijn hart dwars door alle muren woorden worden liefdevol tot bloei gebracht zacht uitgesproken zinnen klinken als verwacht zonnige dagen zullen eindeloos duren zakt de zon helderrood aan de horizon in treurende golven van naderend…

Vlug naderend geklos. Dat godzijdank voorbijgaat. Het kletteren van hangsels later. Nog hoor je wel in zinken emmers het snel stijgen van water. ------------------------------ uit: 'Groot licht', 1983.…

Toch werd de kennismaking almaar nader: de man bezocht Monique haast elke dag. Het was zover, dat hij er mocht logeren. Hij kon 't gezag der ouders niet goed uitstaan en moest helaas Monique in bed ontberen. Al werd getolereerd, dat Hendrik váák kwam, ze mocht niet met 'm slapen en niet uitgaan.…

' Een moeder - hoorde Kees - verklaarde 't nader. Hij vond d'r antwoord uitermate kien. Ze zei: 'Je moet het biologisch zien: in deze zin is die meneer je vader.' _____________________________________ Noot: Gelukkig was het kind te jong om moeders verklaring te snappen...…

Hoor naar mijn gebed, o Heer Wanneer ik tot U nader En mij stilletjes buig voor U neer Trouwe God, hemelse Vader. Hoor naar mijn gebed, o Heer Als ik bid om vrede in alle landen Oorlogen zijn er steeds maar weer Ik bid tot U met gevouwen handen.…

Ieder van ons kiest een richting bij de nu naderende aftocht. Er blijft contact, zoals afgesproken, voeling zal er blijven, als altijd. Ook jij zult van voren af aan moeten herbeginnen: ik ben al eerder gestart dan jij, eerst met veel vallen en opstaan, dat wel, maar nu is het zuiver en oprecht.…

Maar goed, het is 'out in the open' en dat is beter dan broeien en broeien tot het Openbreekt, en dat het te laat is om nog nader tot elkaar te komen.…

van berouw Alles brengt nog herinnering ook die trein die ver weg fluit Ooit scheen jij een naïeveling Deze naïeveling maakte ’t uit Zachte zinnen op mijn lippen die geen mens beluisteren zou Onze liefde, ras op de klippen bracht mij eeuwig in de rouw Ruisen deden droge bladeren waar ‘t leek of jij daar praatte Of ik je zacht hoorde naderen…

gesloten lettergrepen statig schrijdend rij na rij een winterbos van steels gesprokkelde taligheid om het gemis een naam te geven altijd al heb ik mij willen koesteren in de schaduw van dit woord dat zo reikhalzend de armen spreidt en de onrust uit het hart verdrijft maar wat het betekent is mij volkomen vreemd vader komt u nader…

voorbij het naast en met elkaar zijn, maakte ons steeds weer blij het samendoen en samenzijn werd vele malen vastgelegd ik leerde heel veel in gesprekken begreep heel goed wat werd gezegd een wijze man, mijn vader met meestertrekken ik was de spons en hij het water dat begreep ik pas veel later hij, de spil en liefdeschenker, kwam mij nader…

in ‘t helder licht van maan In mijn mooiste dromen trof ik jou ergens van ver weg kwam jij eraan En ook al kleurde de hemel grauw scheen ons die hemel onaangedaan In de mooiste dromen kuste ik jou en keken wij elkaar met liefde aan In die dromen bezworen wij trouw en oneindig, vol liefde samen gaan In mijn mooiste dromen zag ik jou naderend…

Maar zoals regen-middag, schril van rood'rig vroeg-kil licht-geril, de avond heelt met gulden honing, zo stroomt, als door de stille woning jouw geurig ruisen nader-spoelt, 't geluk me om 't hart met koelte en zoelt'! ----------------------------------------…

Over kale vlakten heb ik gelopen door dichtbegroeide wouden ben ik gegaan op veel stille plekken ben ik blijven staan steeds bleef ik op een nadering van je hopen. Door de steden met drukte van het leven genietend van een wereld vol vertier of langs stromende schuimende rivier op alle plekken stond ik soms even.…