Alle inzendingen over naderend onheil

Nu haar sterren zijn gevallen niets haar waarheid nog kon delen waren zij - geraakt in zeer opnieuw de hemel in gegaan met blauwe bloemen voor de Heer om er het schaamrood mee te vegen van de loodgeslagen deuren die zij zagen in verveling Het was veel te heet geweest die zomers dat zij er van leefden van de naderende stilte blote billen…

En glanzend kwam een mooglijkheid steeds nader. Mijn hart sprong op, ik jubelde verlicht, misschien denkt ieder:"Dat is ook HAAR vader!"…

als oorlog voelt het aan rond mij wind ploft stemmen neer man- tot- man, de gang blootsvoets almaar roder dan stilte ik hoor ze, ze komen nader dag en nacht, in het oprukkend slaglicht van de waan mitrailleurs veroveren het succes van de dood in laatste woorden en aangezichten onbekend tot voorbij de dageraad wanneer een brandgeur…

Korte ochtendwandeling is m’n dagelijkse investering, vaste route naar de bosrand; een bui overvalt me en ik schuil in de boskapel, sta naast de zwijgende Maria, de bui stopt abrupt; ik groet Maria en vervolg m’n weg- en nader het bos dat zienderogen verandert in bomen; de zon komt op, nevels die oplossen hebben met dauw de aarde gewassen…

zusjes zijn zwanger de één net, de andere iets langer ze zijn een paar weken na elkaar uitgeteld de ouders staan versteld twee kleinkinderen tegelijk erbij dit maakt ze geweldig blij de zwangerschappen verlopen uitstekend de kindjes doen het ongekend voor de één de eerste baby voor de andere de tweede, allemaal happy de bevallingen naderen…

Sterk spul of niet: de uitvaart van het boek, we naderen de uitvaart van het boek. Vannacht, ik was nog op, stond de literatuur dronken aan mijn deur. Rot op, riep ik, rot op, je hebt je kans gehad. Toen droop ze af en keek ik weer wat grand old Google bracht. We lezen om te leren hoe te leven.…

Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars ogen.…

Stromend het bloed door onze aderen en onderwijl zien wij moeder eend met haar kroost naderen. Een lieftallig gezicht daar tussen al het groen. Waar ook velen op het gras gewoon liggen te liggen zomaar zonder iets te doen.…

- Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind... En weder teder in uw deinend over-peinzen van ons geschéiden wee, zal ons veréende droom misschien ten einder deinzen der zélfde vrede-zee.…

Nu zij mij dagelijks en nachtlang vergezelt, de schelp van hare hand mijn kloppend voorhoofd koelt, heb ik eensklaps en onverbiddelijk gevoeld, dat zij mij nimmer, nimmer nader werd gesteld als in de uren, die 'k hardnekkig heb geteld, als met de martelgang, waarvan dit vers vertelt.…

Mijn schip is stuurloos tussen de klippen mijn hoofd rust reeds vrijwel in de schoot Hoop schijnt door mijn vingers te glippen een vuurpijl toont elkeen mijn code rood Ik zie de kustlijn alsmaar sneller naderen het schip lijkt dieper te glijden in de nood Plots denk ik aan het gebed onze vader en zie dat aan als het antwoord op code rood…

werd afgelegd, gebreeuwd met zwarte pek en wit katoen niet te laten zinken, het geluid loeit uit een scheepshoorn van beide zijden, de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens te begrijpen, te omarmen als tektonische platen van verschillen drijvend nader…

Ervaar glim en glim- lach van ons zijnsniveau, kleine mens, kom nader!'…

En nu de zondagse zon alweer wil naderen, mijn droomgedachten ook vandaag willen vaderen, plant ik opnieuw een jonge scheut een boom naast jou blijven we elkaar symbolisch zo door weer en wind trouw.…

De tijd komt mij nader toe laat me in mijn nadenkendheid, gelijke taal ruist door alles heen kruist z’n degens in het kanaal van tegenstrijdigheid, we zijn doorzichtig, het geheim ligt tussen aarde en de zon, hoop lijkt hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, de hemel rijkt maar tot mijn kruin anderen vlochten wortels om uit…

En gij die dit gevaar, doch meer geluk, genoot, Of trouwloos uwe plicht met onze zege ontvlood, Kom bij dees brave Doden naderen: Beloof geen traanziek oog hun tot gedachtenis, Maar stromen eerlijk bloed uit d'aderen, Dat aan een Heldenziel de smaaklijkste opdracht is.…

Smekend over het flikkerend licht; in tranen, weemoed en wanhoop lijkt het of ze schreden hoort nader komen en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd.…

De wereld ligt scheef en bergaf benepen met nadering in de einder de liefde een zwaar vehikel geworden wat nog rest past in mijn geklemde hand het schrijven het tasten naar kostbaarheden die zich onvermoed in mijn zakken verhullen plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes met het definitief van een houthakker die een boom omlegt Met klompen…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans.…

Al weet ik , vele illusies zijn al gestorven, hoe huilen nader dan het lachen kan staan hoe jij twijfelen kunt waar ik zeg weten het niet vergeten, het vragen van waarom niet langer aan de orde hoeft te zijn. Het leven is als de Binnenmaas en Friese blauw als de halmen van het riet en alles in het verschiet.…

Ik ben een kind van de wind Niet zoals ik ben een kind van mijn vader want hoeveel woorden heb ik niet verspild En nog zijn wij elkaar geen geestestap nader. Voor mij is slechts je gefluister voldoende Het zachte geruis duidt op een verstaan.…

Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or remain na weer een foggy day voor May komt zonder deal de doomsday nader…

voelen ze wat er staat te komen strekken ze daarom hun armen vol verlangen ze kennen het geheim omtrent al het goede dat komt van boven en lijken zo onbegrepen maar bereiden zich wel degelijk voor om te ontvangen ach zouden ze het ons heel doelgericht kunnen vertellen dan durf ik wel te stellen dat al die stille bomen ons zouden vragen nader…

De tijd komt mij nader toe in mijn onnadenkendheid, ongelijke taal ruist door alles heen kruist degens in het aanbod van ideologieën maken ons doorzichtig, het onbenoemd geheim huist tussen aarde en de zon, hoop lijkt soms hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, vooroordeel en mythen rijken tot mijn kruin anderen vlochten wortels…

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zelden denk ik dat mijn werkelijk wezen zich tonen zal en zich zal durven te genezen in de sporen van de steeds nader sluipende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het kalend lover, licht verbleekt tot een ongebluste helderheid.…

verschillen tussen arm en rijk geworden de ultieme bovenlaag met superrijken en grote groepen paupers die nauwelijks kansen kregen ook pandemie en chaos hebben dit misstand niet genivelleerd de een zijn brood is de ander zijn dood was heel snel geleerd het hete vuur van besef zorgde voor een ongekende deling feesters die het naderend…

Smekend over het flikkerend licht; in tranen, weemoed en wanhoop lijkt het of ze schreden hoort nader komen en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd.…

De bel, onverwacht bezoek: een heer die mij verzoekt mee te komen, het moet ik ben gearresteerd maar alleen voor nader onderzoek 'Maakt u het niet erger dan het is!'…

ze houdt niet van het daglicht zo onbarmhartig zo meedogenloos fel ze hunkert naar de avondschemering die geheimzinnige sfeer tussen licht en donker als de dag langzaam afscheid neemt begroet ze verheugd de naderende nacht ze houdt van de nacht het troostvolle donker verzacht de pijn haar nachtlichtjes zijn aan een schemerlampje…

Het is altijd de man of vrouw in uniform, die onheil brengt, de gevoelloze wreedheid van kleingeestige superego's. De ware trots is zacht en teder, draagt geen kanonnen in het hart. Hij kuste de voeten van Amor, hij plantte bloemen in haar nek van golven.…