Alle inzendingen over natuur heden en verleden

toekomst dwarrelt gestaag naar bodemrakend heden mag ik die mooie wereld wel betreden?…

we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n pas verleden…

In het levens-dal van uitsluitend herinneringen loopt een lange weg! Maar uiteindelijk een doodlopende!…

Er is immers het heden. Zij zijn het verleden. Maar delen ervan zijn nog in leven. Ken je ze nog, kun je aandacht aan ze geven? Herinneringen blijven. Je hoeft ze ook niet te vergeten, Maar leef met alles wat leeft. Zodat je eindelijk gaat beseffen… Ik leef!…

Een trompet met vol geluid vibreert het leven, lage tonen als som geteld, in verleden tijd vergeven werd in medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door vreemde werelden, dragers van het lopend vuur, verkondigen wat bewaard is in zandloper van de natuur, dáár worden nieuwe klinkers gevormd, van onbestaande woorden, waarover…

Tevoren wetende niet aanvaard te zullen worden door het heden van mijn bestaan. Afgescheurd door het verleden, niet begrepen door het heden. Dat is mijn levenswandel Doch gelukkig zijnde met de persoon waar ik voor koos te gaan houden. Het verdriet in mij opgekropt wordt sterker, het gehuil intenser.…

de bomen, de kwetsbare scheuten breken ze de wind, vangen ze regen waar stille eenzaamheid begint bedrinken ze begeerlijke dromen uit voorraad van vervreemde bomen op het uitgetekende bomenlandschap bloeien dromen in de wilde natuur de meeste mensen voelen het verbeelding groeit duchtig in de wildernis van de woeste onmenselijke natuur…

je ladderde in veranderend licht de ontelbare treden naar beneden waar de bloemenmand voor heden de kleuren van morgen al had jij hebt selectief naar het zonlicht breken gekeken met armen vol keuzes corrigeer jij stukjes schaduw tot schoonheid en harmonie in balans waar eerst het prille nog kille licht de natuur verkent gaat…

Benidorm De Engelsen vallen me op Luid lallend, brallend, brullend En 1maal in een gehandicaptenwagentje Verstappen ze zich voor de 1ste plaats van de Grand Prix Benidorm start De Nederlanders vallen me natuurlijk ook op Ik ben er zelf 1 Soms aan de kleding Maar veelal aan een flard van een gesprek Benidorm boulevard De palmbomen…

Kooi mij... en ik zal sterven als vallend licht in de duisternis als sporen van gedane schreden als een teder uitgesproken woord als serene rust die wordt verstoord als het verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een…

Uit het verleden ken ik alle tranen, in het heden wikkel ik ze in een slopend staren. Hoop en wanhoop doven in de schemering. Mijn ogen gaan nu zachtjes dicht, mijn blik naar de hemel gericht.…

Als werkelijkheid voor morgen zwicht Daar gisteren verraderlijk een loer draaide Genekt door molenstenen wiekslags verwaaide Donker het duist’re is in je gezicht Behoeftig en dorstig een brandend verlangen Dat heden in nieuw decor wordt betreden Dan kom ik terug uit je verre verleden En zal je met bloemen en kransen behangen Dan fluister…

Vergeten is sterven doch hard en pijnlijk dringen beelden en geluid gestadig door uit een ver en nabij verleden vastgenageld in het heden is de stem die ik verloor hoor spreken en zacht zingen zie ik heel en ook de scherven Door mij trekt de historie van een vroeg gevallen leven onherstelbare averij aan mijn schip het open water roept…

meegenomen naar ons heden…

Gevoel van onbehagen geworteld in een ongelukkig verleden. Waarom geen oplossing? Verklaring zoekend voor het heden; je vindt er geen als ze je erom vragen. Waarom zo diep verborgen? Het hoe en waarom van een mensenleven heeft maar één bestemming. Waarom kreeg je geen teugels?…

ik draag nevel op vleugels zo vlieg ik door je heen kleur het heden in tot aan de horizon met het blauw dat jij creëert op de breuklijn van mijn ogen wis jij het verleden en met sterrengefluister spiegel je mijn wimpers naar het open zuiden waar het spelen met wolken en kralen in de wind mijn gesloten lippen verbazen om het kind dat…

Lachen als voor ’t eerst De ogen zijn het zelfde, al zien ze alles anders Het leven vloeit voort, echter voor het eerst beheerst Het heden heerst, de toekomst lonkt, verleden tijd verdwijnt in alles branders Met achterom kijken kan ik niets bereiken Het beheersen van de nieuwe inzichten moet nog blijken Ik verbreed mijn dijken Het afleren…

overgave aan wat is, waarbij het verleden en heden niet uitsluitend door het geweten wordt opgegeten maar waar liefde slechts door geven wordt gemeten en rijkdom door loslaten groeit zal hij dat nog beleven?…

hij verdween zonder een blik de schrik verlamde mij die paniek bleef mij tot heden bij ik voel nu weer de warme zon gerustgesteld zie ik mijn herinnering met het water verder stromen…

vertolkte tot de ultieme sublimatie van een groots verleden…

Een slijper werd zo’n vijfendertig jaar In Idar-Oberstein’s verre verleden De edelstenenstad kent in het heden Enkel nog ingevoerde handelswaar Een bergkristal, duizenden kilo’s zwaar Een diamant volgens de wet geslepen Je wordt door bodemschat en berg gegrepen Zelfs in je pijnappel een exemplaar Je wordt omhoog gehesen naar het slot Als…

nog branden uit verleden we protocollen spelen met regel en maat toch is saaiheid geen baas want ik heb nog een troef…

Ik vloekte, reformatie was onvoldoende de gefossiliseerde kerk uit zijn verleden te schudden en naar het heden te halen. In mij brandt 't beeld van 'n stinkende sloot, baby in de moederschoot overleden en in ongewijde wildernis begraven.…

je lachte het liefste elvendansje dat ik ooit had gezien zij droeg roze draaide op het glanzend zwart muziekdoosje dat de tijd niet vergat muzikaal en mechanisch op orde door generatieve restauraties van het familie erfstuk na je lach was er een stilte waarmee het danseresje tijdsbreuken heelden die heden en verleden scheidden…

onvoltooid en heden is nu te lezen op je gezicht heb geweten wat liefde doet zonder zicht op tijd zo raakten wij ook ons klokgelui kwijt…

Verdrietig zijn heeft altijd een reden, Uit ons verleden of ons heden. Het is hoe we het verdriet verwerken, En hoe houden we het binnen de perken. Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien. Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens.…

Langzaam door de bomen Zie ik heel mooi licht Het blijken maar mijn dromen Dus hou ik mijn ogen dicht Langzaam droom ik toekomst Over dingen die ik mis Ik vind het nog het stomst Dat die gedachte er niet is Langzaam zie ik verleden Zwevend door de lucht Concentrerend op het heden Sluit ik af met een zucht Langzaam komen alle dingen…

uit de herkomst van het heden, gaan er stemmen verloren van mensen van wat ze riepen, maar zonder geluid, naast die van mij, weinig beweging op de aangevroren ruit, wist een nieuwe lente de aangevroren bloemen van de winter niet uit.…

Vloer vangt verleden, duizenden tegelijk, omarmt jouw heden. Toekomst treedt toe duizenden tegelijk, even geen gedoe. Gedachten gaan gebeuren, duizenden tegelijk, knippen of kleuren? Hierna heerlijk herkend, duizenden tegelijk, verbaal volgt compliment. Vlinders vliegen vrij, duizenden tegelijk, niets zei hij.…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…