gaan krijgt geen verleden
de wereld wordt weer zacht
met witte vlokjes ingepakt het zwart
dat onbedekt zijn kaalheid toonde
het land was afgeroomd
door zomerslange dagen die in
de herfst hun vruchten mochten dragen
in sneeuw verdwijnt het onderscheid
de stappen op het nieuw tapijt
verdragen kort hun werkelijkheid
de sporen zijn gewist, nee
witvernist in lagen van bestaan
gaan krijgt geen verleden
toekomst dwarrelt gestaag
naar bodemrakend heden
mag ik die mooie wereld wel betreden?
Geplaatst in de categorie: literatuur