182 resultaten.
verboden vijg
gedicht
2.0 met 227 stemmen 49.753 je rijpt tussen bladeren van leer
de witte nerven die ik streel
je schuilt achter wijde lobben
de schort van jouw schaamte
aan knoestige takken hang je
als een peer van violet
die nog drogen moeten
barsten tussen de tanden
als ik jou pluk
klapt de zondeval dicht
recht in mijn verhit gezicht
zoiets noem ik geluk…
handtekening vergeten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 258 ik zat vandaag met Magritte in bad
we rookten een kromme pijp
en hij zei: ceci n’ est pas un bain
hij had gelijk we rookten enkel een pijp
en de hemel was blauw vannacht
de rotsen zweefden als kometen
bomen herschikten hun nerven
en ik zei: ceci n’ est pas Jandeb…
er is altijd een overkant
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 232 zie de zwemmer
hij is daar en wacht op vloed
dagen om te begrijpen
wat hem doet drijven
duinen krabben
het lichaam zonder water
heeft hij dan niet gevoeld
niets dat als een rivier begon
spiernaakt
de brug is hoog, hoger
dan de honderd nerven
in het zand
een laatste ark
kokhalst splinters uit het stof
nog van de tijd over…
Hedendaags verleden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 89 turend naar respijt
in schaduw van voltooid
van ooit, op speelvelden
in slagorden uit het zicht
getoornde huid, onbezittelijk
strak van aanraking
op snijpunten in uitersten
gedreven naar de rand
de tand, of verhoornde tijd
waar letters lekken
langs nerven van het blad
beschreven, niet waterdicht
ik staar naar een zon
die het licht…
beeldhouwwerk
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 808 Ik heb zo'n groot stuk hout,
(de bast vliegt langs mijn
minirok en hoge laarzen)
als ik erin snijd denk ik aan jou:
de nerven in het hout zijn je rimpels.
De wind draait langs de glooiing
van je armen en je benen, terwijl je
hoogstwaarschijnlijk schreeuwt
als ik je edele delen scalpeer.…
Nomen est omen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 342 plicht ontwricht mijn denken
het zijn de barsten in het beeld
de afgebladderde verf van zijn gezicht
ik schuif het loden gordijn opzij
vervloek mijn duivels werk
marmer, zwart en wit geaderd
zerk, na zerk, na zerk
mijn handen glijden langs de groeven
van geboorte en sterven
terwijl mijn hoofd door doden bladert
kerf ik in de diepste nerven…
Jaarringen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 Nerven in geborgen luwte
van verzamelde jaren
rijzen uit geurige aarde,
zich aldus verheffend
boven ondermaats gekrioel.
Bronzen standers
in wassende omvang,
reiken tot hemelse
vormen met gewichtloze
wolken als doel.
Rechtstandig, de armen
uit de mouwen geheven,
of in cirkels zonder aanvaring.…
De voordracht
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 1.605 ik hoor wat scheuren
in jouw theater stem
die overigens warm
het luistervolk omarmt
ik zie je woorden spelen
de aandacht van de zaal
haal na haal
naar je toe
bewegen
ik zie de krop in de keel
bij menigeen verschijnen
en ik slik zelf
emoties door
ik hoor ook
het ritselen
van dorre bladeren
die je vertellen
dat hun bruine nerven…
KRAAAAK
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 449 ...Sinds vanmorgen voelde hij een stekende pijn
vlak boven zijn wortels en dwars door zijn nerven
Zou dit het einde van een lang en duurzaam leven zijn
zou hij, de koning van het woud, gaan sterven?
Waar haalden ze toch de euvele moed vandaan.…
opstanding
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 onder de oude herfst beweegt al
nieuwe lente, spaarzaam krijgt
gestorven blad een glinstering vol
kleur
dwars doorheen de broze nerven
verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit
hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al
en laten mensen glanzen
het geeft niet dat het koud is
de treurzin van de kortste dag
verlangt niet meer…
Voor Iniduo
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 74 Kruipend vanuit de krochten
der catacomben
in miljoenen nerven van windsels
In het subspinale cerebellum
in de onderhuidse regionen
van de kleine hersentjes
Wolkt een louterende kleuter
met bovenmenselijke,
goddelijke kundalinikracht
door het tunnelcomplex
van mijn ingewanden omhoog
En ontwaart het licht,
het licht van de…
Bloedbaan
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 117 Aanschouw het geluid van stilte
en de geur van zwaartekracht, als
druppel leven uiteenspat op een
espenblad als ragfijne nerven mist,
de scherven worden opgedragen
als bloedbaan in een bladerdak,
waarlangs geen water is vermorst,
in toegewezen grond, waar de
moederkorst hem wacht, brak in
tot de natuurlijke schoot, de
toegang tot de…
verbinding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 161 Tegenwoordig liggen de verbindingstekens
weerloos open
veel wind tussen de passanten
gezichten onder een witte ijslaag
dat vriest dat kraakt
bewegingsloos de tongen kapot
taalkundigen die zwaluw worden
en hun winterpak aantrekken
Het kwijnt en rot traag aan de nerven
van de woorden
huizen worden vergeten
takken tot blad straten tot…
Deze woorden...
netgedicht
4.0 met 75 stemmen 2.862 Deze woorden
die ik voor jou schreef
al wat van ons overbleef
laat ik achter
in de aarde
aan de voet van de boom
die onze namen
uit liefde
bewaarde
hij neemt ze op
en het nog
onbeschreven blad
draagt dit afscheid waardig
omgeven door een
gouden gloed
laat het
langzaam los
een laatste
ritselende groet
ademt zacht
tussen de nerven…
Synergie,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 21 van het hart, tonen van
een groene synergie van
stilte, van niets te leven
dan van de lucht en van
de zwijgende schoonheid
in de molen van de aarde
om tot humus te vergaan
bevestigd de waarde waaruit
de purperen zon hem baarde,
het ultieme lied te vinden
in het ruisen van het riet,
spanning opgeladen in de lichtste
nerven…
Kali
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 599 Zij spreekt,
des duivels en verdorven nerven,
geen ziel zo rottend als de dood.
Mijn hart zult gij 'dra zacht bekerven,
smachtend naar het echte rood.
Ooit was ik niets maar zoveel echter,
gedogend door het zachte lot.
Nu staar ik hard en zonder ogen,
ter ere van mijn dode God.
En voor u doe ik het gratis
Voor u,
Voor u alleen.…
Dovenetel-date
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 161 vierkant sta je in het veld
tussen mierenzure makkers
als was je waarlijk een gelijke
in hun netelige strijd
jouw dreigen met een felle pijn
is toch niets dan pure schijn
zie je zacht fluwelen lippen
rode blosjes rond de nerven ook
en je geurt zo fijn
je wilt dit vast van mij niet weten
maar ik vind je echt
om op te eten
morgen…
Uurwerk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 328 voelsprieten van onschuld, het
zal gaan sneeuwen, omdat de
vorst komen zal, wordt onder
schors de essentie opgetekend,
nerven kerven kringen in een
zenuwgestel, een uurwerk dat
in elk seizoen wordt opgedraaid,
de bel voor een nieuwe ronde
verguld, om in komende tij
vrij te kunnen ademhalen.…
Solange
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 134 onder het vlasdoek tussen schouder- en schaambeen
telt zij trouw haar ribben voor het slapen gaan
ze weet dat iemand het vingerspel hiernaast te drogen legt
hoe diep gebukt de nerven van de vloer meebewogen
mooier is Solange
wanneer zij bij dageraad haar hoofd afzet
op zoek naar sokkels in mat wit gras
Gedicht uit de Bloemlezing, Zoals…
Meestal in het klad,
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 de vlucht te vinden in het
ruisen van het gevallen blad,
energie geladen in verteerde
nerven van gedroomde
wensen in een winterslaap
maar meestal in het klad.…
nacht
gedicht
4.0 met 3 stemmen 774 nacht
komt wonderlijk dichtbij
neemt mij in zich op
nog
zie ik
in de vage gloed
van buiten
aldoor brandend
neonlicht
bladlappen buigen
wil ik dat hier beweging is
hoor onheilspellend engelenhoofdjes ritselen vleugelvruchten
vallen
ontvallen
roteren boven de sloot
draaien om hun as geruisloos
en ik wil met hen zinken
nerven…
Ons hout
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 Ons houden van is hout geworden
verschoten door het leven
vervolgens is het koppig en ruw
met onrust ingewreven
Ons houden van is hout geworden
zilt van de oneindige traan
het haalde het zoete uit datgene
wat eenmaal was ontstaan
Ons houden van is hout geworden
verweerd door het verleden
geblakerde nerven relateren aan
hoe vurig het…
ruggen waren bruinverbrand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 266 bomen fluisteren bos
het knagend nerven van het blad
door mieren op hun jagend pad
zet de zomer neer op mos
de bosrand loopt de hei voorbij
donkere akkers ploegen voren
met balen hooi en resten koren
verstrooid zijn daken van de boerderij
die zomer heb ik in mijn hand
haar geur gegrift in mijn geheugen
genieten deden we met volle teugen…
Lijmpoging
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.010 bedachtzaam trekt een kleine meid
nerven uit een weegbreeblad
tracht twee gescheiden strengen
doordrenkt van levensnat
duurzaam bij elkaar te brengen
vol overtuiging in de weer
hurkend in het droge gras
maakt ze paren en probeert
hetzelfde keer op keer
beide handen dan besmeurd
met rare smurrie die niet hecht
draait het kind zich plots…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 166 Dauwdruppels,
miniscuul, klaar, helder en zuiver,
glijden schuchter over de nerven
en pronken op het zonneochtendblad,
volgend elke levenslijn.
Licht als zonnestralen
verwarmen zachte prevelende woorden
de hunkering naar het eeuwig samen zijn.…
Wat een mooie dag
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 242 een lach over mijn verdriet
het rode blokjes picknickkkleed
gespreid op het warme gras
de mierzoete vruchtenlimonade
kleurend als de vlinders op het glas
een stille alleszeggende wandeling
over het steile oeverpad
geen schaduw die ons in kan halen
de zon ontfermt zich over elk blad
een bestendige glans schikt zich
tussen de diepste nerven…
Op de vleugels van de ziel.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 208 Waar In de
diepste
nerven
van de nacht
zwakke lichtjes
feller dromen
op de kristallen
spiegels van
de ziel, werd
alles afgewogen
wat ik bezat,
opgebaard in
een te nauw
valies wat ik
in de ogen
van de
morgen las.…
Tijd van leven
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.170 haar hoofd
rust zacht op mijn herfst
droomt van een lange zomer
waar ik nog jaag,
ren langs het strand
en om een glimlach vraag,
zij om een reikende hand
de afstand lijkt steeds groter
het slapen dieper dan ooit
seizoenen nerven mijn vel
jonkheid verdwijnt,
mijn toekomst dooit
haar wang
verraadt verte
de ogen spiegelen
mijn hart…
het geluid van tijd (1)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 143 zie de tijd, liefste
en wat kan worden
laten we niet tellen, de schaduw
en de angsten of de nerven van een verdorde boom
ik ben een vogel in jouw handen
meervoudig en nabijer
dan ooit
zie de tijd
alsof we wonen in de haven
waar schepen voortgetrokken worden
door lange draden van lente
alles gaat voorbij
maar lief, laten we langs de zeeweg…
Sterfelijk?
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 Wespen larven wentelen
zich in de palm van een
espenblad, de synthese
laaft zich uit de palmen
van het kleinste hart
stromen van groene synergie
door de nerven van stilte
Van niets te leven dan
van de zucht naar die
waarachtige schoonheid
om in het tijdswiel van
de geaarde ziel tot
humus voor de toekomst
te vergaan
waaruit een…