Wat een mooie dag
de te gekke woorden, de klanken
van de melodie, het zomerlied
die kleine beetjes voor me zorgen
een lach over mijn verdriet
het rode blokjes picknickkkleed
gespreid op het warme gras
de mierzoete vruchtenlimonade
kleurend als de vlinders op het glas
een stille alleszeggende wandeling
over het steile oeverpad
geen schaduw die ons in kan halen
de zon ontfermt zich over elk blad
een bestendige glans schikt zich
tussen de diepste nerven
dat wat er nog verloren zwerft
zal vervliegen, ontwijfelbaar sterven
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 5 september 2011
Geplaatst in de categorie: emoties