1230 resultaten.
depri 5
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 169 het licht wringt zich
door donkere nevels
aan kracht verliezend
eindigend in eindeloosheid
ik ben de weg kwijt…
Avonduur
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 81 [Haiku]
klokgelui sterft weg
nevel bewierookt polders
zover het oog reikt…
vorstin
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 736 de maan zilvert
in nachtelijke majesteit
door het zwarte kant
van berkentwijgen
onze ontmoeting is
in een zachte koele nevel
het maanlicht schittert in je ogen
jij maakt de sterren de orion
de verre nevels en kleuren
tot je vrienden
jouw gezicht is de sterrenhemel
mijn eeuwige ster
ik mag bij jou stralen
warm en veilig
in donzige…
Nevelkind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 483 De wind spint draden van schapenwolken
die wervelend door de hemel zweven
waar ze zich in het maanlicht baden
voor zwaluwen ze tot wazen weven
en ze gewikkeld als ragfijn lint
draperen in de schemersluiers
van het blinde nevelkind
dat door regenbogen begeleid
lachend langs de zonnestralen
zonder aarzelen of dralen
zachtjes naar de aarde…
eeuwig
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 897 de zon gaat onder
tussen paarse en roze
wolkenstrepen
het laatste oranje
kleurt even onze wereld
om plaats te maken
voor de donkerpaarse nacht
waar sluierende nevels
wijzen naar de eeuwigflonkerende
oneindigheid van het heelal
waarin de strepen
van vallende sterren
een wens toestaan
ik wil alleen maar
een nieuwe dag met jou
eindigend…
De hybride ruimte
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 58 nat bewogen
de luxe
transparante
gordijnen in
de hybride
ruimte tussen
nevel en mist
waar stilte
gekist lijkt
te zijn omdat
er druppels
memoriam met
afwaterende
geluiden
stromend
afscheid namen
zoals ook het
grijs van het
moeizaam tot
ontplooiing
komend
ochtendlicht dat
al door zon vaal
werd uitgelicht…
Novembergevoel
netgedicht
2.0 met 632 stemmen 37.437 Ik heb je liever
in nevelen gehuld
dan dat een dichte mist
je uitzicht kwetst.
In mist ben je vatbaar en dicht.
Ik heb je liever
berijmd,
omarmend en onzuiver.
Op afstand ben ik vrij
en niet gepaard.
Ik beschrijf je liever
vanuit mijn vergulde kooi
dan als fier dichtertje.
Met één pennenstreek
ontsluier ik al je nevelslierten.…
Rond jou
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 2.059 Ik vouw mijn armen
rond de nevel van de maan
laat je gaan
een hartenkreet
hoe dichter
kan men naast je staan…
Op een afbeeldsel van mij
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.784 Neen, 't is het merk der smart op 't vroegverouderd wezen,
Waarin gij 't kalme hart als door een nevel ziet.…
Een gouden dag
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 817 De nevel en de heide dempen
de geluiden van zijn voetstappen.
In deze omgeving is hij een
lichtende werkelijkheid
op die grote, stille heide
waar het rijp zichtbaar is.
Iedere stap zingt onder hem
een melodie van de stilte.
Hij ziet dat de bossen al
geel, bruinoranje getooid zijn.
In de verte komt de zon op.…
Een spinnenweb vol parels licht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 686 Een spinnenweb vol parels licht
en nevels rond de struiken -
de dag moet laat ontluiken
de avond doet hem vroeg weer dicht.
Er is gezaaid, geoogst met spoed,
de laatste vruchten vielen
de winter op de hielen,
wie weet hoe het nu verder moet?…
In lange haren zonneschijn
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 116 herfst licht op
in spikkelglanzen
mist danst langs
akkoorden van de
eerste stralen zon
verstild kijken
koeien in de verte
vol verbazing rond
hun romp verdwenen
in een witte deken
nog is je lach
wat onbestemd
in flarden nacht
maar ogen spiegelen
al wat je verwacht
als wij het pad afgaan
en nevels vocht zich
aan ons hechten
glanzen…
Ochtend
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 149 De ochtendzon
wijst naar groen
in bomen,
wijst naar gras.
Zij lacht door nevelvelden
en zingt met vogels.
Zij reist van dal tot hoogte
in gezelschap van de wolken.
Haar taal niet te vertalen.
Haar wegen niet te volgen.
Tot haar dromen,
van een zoen.
In die zachte ochtendzon.…
Nevelvrouwen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 307 weeklagend om de dode stronk
dansen blauwe nevelvrouwen
op klanken van een herfstsonate
langs violen en bosgeesten
vlechten zij schimmeldraden
doorheen het vermolmde hout
wentelend in bladerwater
zullen zij mossig vergroeien
in de plooien van het woud…
Zonder overtollige reutel groeit de tijd de dag door
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 296 En het mist zo door de dag heen denk ik naar buiten kijkend,
Het is windstil zelfs de bloesem van humor ontluikt niet
Is de dag traag te droef om te stralen waar is de zon,
Zijn de uren minuten niets dan een schaduw.
Een bed en een tafel zonder gezelschap?
Dit beeld binnenstebuiten geeft duizenden cirkels
Werelden om in te wonen of even in…
in witte uren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 en lommerijke gaarden
zilver omfloerste nevel
je bent mijn liefste bron
van verse verzen
die ik in mijn zinnen vond…
lief, nevel mij in roze
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 287 meebewegen buiten grenzen
om uit te kunnen breken, de nacht toe te laten
langer
te blijven stijgen
in het ruisend laaien van het leven
het samengaan, zielsvol
met ogen, één en al eenvoud om te vergroten
terug te keren
naar niets anders dan dit verhaal
van liefde
waarin jij en ik begonnen
in ieder wederwoord
en uit onszelf
”lief, nevel…
Niets van vermetel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 De grootste vrees van
nevels en sluiers
is de dans van een storm
die het dode hout
komt wegblazen
Wij zijn veelal door
een dwaze waas getemd
doch blijven van binnen
helder en ongeremd
In schimmen soezen wij
in onverwachte vertrekken
in dampige dimensies
totdat de onbeweeglijke dood
transparant opstaat.…
Dichte mist bedicht
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 707 De mist hangt overal, waar wij ook lopen
Er komt van alles god-weet-waar-vandaan
Het is de vraag waarheen wij zullen gaan
Is onze weg versperd, of ligt ie open?
Maar als het optrekt, krijgen wij nadien
Een ander type mistigheid te zien…
Reservaat
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 265 Met de eenvoudigen woon ik
als een schamel struikje
aan de boorden van het verstand
de oude bomen hier
overheersen het bospaneel
ze broeden op slangeneieren
langs het lome pad
zijn de dagen verlaten stranden
verschroeid zand vol littekens
soms, heel even, tilt
een milde regen van herkenning
mij in het ritme van de vergezichten
veegt…
SAMOWAR
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 281 Het vat, waarin vuur en stoom samenzongen,
gaf vorstenpaleis, huis of herdersstal
het zoetgeurende, eenstemmige geschal
van theedampen, die elkaar verdrongen,
dan verijlden tot kalme nevelwrongen,
vloeiend meedeinden met dansers op het bal,
rondzweefden in een ruig kozakkendal,
als lammetjes over het steppengras sprongen.
De ketel voor de…
Avond
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 198 Maar uit de nevel komt geen antwoord op zijn vraag.…
Witte wieven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 130 stromen spinsels
vernevelen in witte wieven
druppen langs lentetakken naar de grond
in de schoot
van een smachtende aarde
die verdroogt in de schrale noord ooster
weer hebben mijn handen
de kou niet verjaagd die
de bloesem met weken vertraagt
zie hoe het leven
in knoppen verwelkt
zonder dat het ooit vruchten draagt…
HAAST VERBORGEN
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 166 Volle maan schijnt klein
in de wijde nevelkring
vol licht en krullen.…
Opening
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 240 Na het vertrek van nevel
opent het licht van de dag.
Met de warmte van de zon
is het weerzien van jouw lach.
Nu met de harmonie in bezit
verschijnt jouw inspiratie
Ook al lijkt het met de mist
een ochtend van deceptie.
Het is jouw openheid
rooskleurig in de geest van.
Na de sluier over het land
boekt zich een nieuw roman.…
In winteravondkou
poëzie
4.0 met 10 stemmen 932 Onder de nevels in de vert'
het bronzen roepen van een hert.…
Ochtendnevel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 159 O, te zwemmen als een vis
in verre oceanen
en te vinden wat je mist
O, te vliegen als een vogel
door de ijle wolken
ervaren wat je niet wist
O, langzaam te verdwijnen
in de ochtendnevel
en niemand die je mist
O, ga met me mee lief
naar al het onbekende
wees mijn illusionist…
winterweelde
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 85 het rijp geboren
door smeltend ijs en nevel
kleuren velden vlot
de groen met gele tinten
versieren de winter… top!…
Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit
gedicht
2.0 met 12 stemmen 3.504 Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit
en stilte trekt op als slaap. Geruisloosheid
zoals thuis, daar zijn bleke dames.
Ze dragen dolle kervel in hun haren, ze kolken
beneden je stuur. Flarden komen op
als een steigerend ros. In de verte zie je dat
boven in de mist een luikje opengaat.
Een mensje eruit staart.…
WINTERS VERDRIET
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 239 ‘s morgens ontwaken onder een grijze hemel
mijn kamer is donker, de binnenplaats ligt triest
ik hoor zware regen die langs de ramen giet
‘s morgens ontwaken onder een grijze hemel
over de aarde hangt nog dat winters verdriet
die mijn ziel omsluiert met een dichte nevel
‘ s morgens ontwaken onder een grijze hemel
mijn kamer is donker, de…