Netgedichten

netgedicht (nr. 42.122):

SAMOWAR

Het vat, waarin vuur en stoom samenzongen,
gaf vorstenpaleis, huis of herdersstal
het zoetgeurende, eenstemmige geschal
van theedampen, die elkaar verdrongen,

dan verijlden tot kalme nevelwrongen,
vloeiend meedeinden met dansers op het bal,
rondzweefden in een ruig kozakkendal,
als lammetjes over het steppengras sprongen.

De ketel voor de daagse genotsdrank
beheerste menig Russisch schrijversbrein:
boeken ontvingen zijn ruisende klank.

Steeds mag hij weer tussen wijze letters zijn,
toont heel de wereld onsterfelijke dank,
vertelt: "Grote zegen schijnt nietig klein."