Netgedichten

netgedicht (nr. 42.226):

bestemming

ik kijk verder
zie vreemde gezichten
ze schuiven als schaduwen voorbij

- wie speelt er met
het lijk van de maan -

onder de huid van het water
verdwijnt het geluid van de zee

ik luister, tast aan
de beweging van stilte
van golf naar golf naar de holte
van mijn hand

luister, hoor het kind
dat op meeuwen vliegt
naar jou zwaait

vloedgewassen, op weg
naar liefde

- wie speelt er met
het lijk van de maan -

*

voor het raam
is de dag zo zacht, zo
vanzelfsprekend dragend

blauw

Schrijver: kerima ellouise, 23 januari 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

bestemming

3.7 met 7 stemmen

424

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Marije Hendrikx, 13 jaar geleden

zo teder- mooi onder de huid van het water....

wietelier, 13 jaar geleden

onderhuids tintelen je lettertjes weer.

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Het kind zwaait liefde in de schaduw van de maan.
Zo vindt het licht zijn bestemming op een begaanbaar pad. De vogels vliegen in zachtheid in het gekozen blauw. Prachtig Kerima.

Hazen, 13 jaar geleden

Lijkt alsof stilte in stromingen snijdt, het vertrek verder dan de bestemming... Kostbare woorden dit.

Rudolf, 13 jaar geleden

"voorzie vreemde gezichten" zou hier ook niet hebben misstaan. Fraai dicht.

Han Messie, 13 jaar geleden

Zeer beeldende ontleding van de menselijke ziel. Geheimzinnig en tegelijk eenvoudig van voorkomen. Laat vooral psychologen dit lezen!

Geef je reactie op deze inzending: