Alle inzendingen over niets toelaten in je

Als je mij toelaat in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten en je kust mij plotseling vol op de mond, als ik niet aarzel vallen ook de laatste woorden op de zachte zwijgende grond waar de stilte al…

Leren Mezelf Met respect Laten behandelen Te veel Toegelaten Mezelf pijn Laten doen Voor de Lieve vrede Mezelf Opzij gezet Niet meer Toelaten Dat de ander Me respectloos Behandeld Mijn grens Aangeven Nu nog Leren De angst Los te laten En verbindingen Toe te laten Er te Zijn En leren Vertrouwen Dat…

Ach, nu nog eventjes de 16 EU-lidstaten die marteling en mishandeling toelaten, het schenden van de mensenrechten afleren. Dan kunnen die landen pas goed integreren!…

ik gooi de ramen van m’n hart wijd open sleep afgunst wraak en haat en al het slechte naar buiten ontsmet de be- en aangeslagen ruiten en richt m’n huis opnieuw weer in en iedereen die meehelpt met alles weer opbouwen die mag er straks zomaar in zij zijn het die ik voortaan weet te vertrouwen die ik in mijn hart toelaat…

Alleen als jij het toelaat, want echte liefde kent geen haat. Onze liefde is vaak zo mooi. Als we aan het wandelen zijn en er cirkelt een vlinder voorbij, dan denk je: 'wat is de liefde toch wonderschoon.' Vlinders leven vaak heel kort, maar ze geven ons veel pracht, met hun bijzondere kleuren.…

Al die viezigheid haalt je ego naar beneden, mits je dat toelaat. Als Mozes over ’t water lopen kon moet het voor jou niet onmogelijk zijn om, te zorgen dat de balkenbrij voor de ander is om in weg te zinken en jij, die niet over water lopen kunt, pak een zwemvest, zodat je niet zult verdrinken!…

aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren kennen 'als ze het toelaat…

In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren kennen 'als ze het toelaat…

gaan zolang sprake is van deze verte dit is een baan om het lichaam op ramkoers met aarde en ziel noorderlicht is een wervelwind van bijna zichtbare tastzin en als de storm niet gaat liggen sluit dan je ogen en voel het denkbare langs de ruggengraat van adem elektrisch geladen, meercellig gestemd trillend van tomeloze woorden toelaatbaar…

naar daar, dat weet je toch daar waar ik je gedachten vul en je gevoel zal koesteren opdat je ervaart, ware ik je ziel omhul op afstand ben ik niet te raken het is als tasten in de mist waarin je wel een beeld kan maken maar in je slaap lijk ik vaak als uitgewist doch als de nacht het toelaat en je hartslag tot rust is gekomen dan ben…

De huilende wolf die hem van binnen op eet Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet Lachen daar is hij goed in Hij vind emoties maar onzin Zijn hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de…

In dat ene moment vallen meisje en vrouw, moeder en minnares samen in één geheeld lichaam dat ook hem ruimschoots toelaat. Er is niets meer van te merken, tenminste ze vergeten het beiden dat zij van haar tenen tot haar navel volkomen verlamd is.…

Het is een wonder dat hij het toelaat hij die altijd alles heeft bepaald de kapitein van een wrakke boot in vreemde wateren. Nu zwemt hij in die wasbak. En hoe meer water er stroomt hoe meer verwonde kinderlijfjes erbij komen, ze drijven om hem heen draaiend van rechts naar links het water kleurt steeds roder.…

Als jij dat toelaat, als je ziet, wat al die tijd in mij leefde... voor jou, voor mij.…

we laten stilte spreken woorden blijven in gebreke om te zeggen wat we voelen voor elkaar zinnen openen pas diep van binnen omdat het buiten geen contact toelaat jij kleurt in zacht pastel mijn uren ik blijf turen naar jouw blauwe horizon in ongebroken wit penseel ik steeds je zit handen kunnen je dromen maar ik kan je niet…

éne dag, waarop het hemelblauw dwars door de toppen van de hoge peppel schijnt die éne middag wanneer alles in een grote harmonie passeert de zon, de bootjes door de Vliet voor het Archief van de Gemeente langs de kat die als een sfinx blijft zitten op een steen de hond, die schaduw zoekt en ik, in schommelstoel met plaid, die warmte toelaat…

Ik wil weten of u vloeibaar bent, waar u echt uit bestaat, of u dieren bij namen kent, of u überhaupt leven toelaat. Spoedig zal ik komen met op een lijstje mijn wensen en mijn onvervulde dromen, namens alle aardse mensen.…

Sluiers van mist Hullen zich om ons De wereld niet toelatend Sluiers van mist Als wit satijn Gevangen in onze liefde De tijd is zó ver weg Alleen ons en niemand anders Sluiers van liefde Omsluiten onze lichamen In zoveel passie Vervullend onze gedachten Sluiers van mist Fluisteren het verhaal Van een liefde tussen ons Sluiers van…

Uiteindelijk zul je zelf kiezen wie je toelaat en wie niet, en valt er niets meer te verliezen dan de tranen die je liet; want eens herrijs je uit wat was als een phoenix uit de as.…

Ik kijk machteloos toe hoe je verwikkeld in angst geblinddoekt bent voor alle pracht die je wil verroeren, betoveren en, als je het even toelaat, je zal verlammen, om je zo naar een nieuwe weg te leiden. Vecht tegen me, vecht met me, maar laat me niet los.…

kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt, voorzichtig verhalend over het licht in de spiegel, het spoor van toelaten…

De poging naar het waarom te vragen niet langer toelaat. Kwaad kent vele gezichten. En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat in verdriet doet uitreizen voor de laatste maal. ( In medeleven met de nabestaanden van de slachtoffers op 22-3-2016 te Brussel)…

Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman wankelmoedig op zoek moet naar een nieuw evenwicht. Vuur wekt passie op als een van de natuurlijke elementen.…

Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms voelen we ze niet omdat we te vol zijn van onszelf en geen openheid toelaten. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms ervaren we ze niet omdat het kind in ons niet daar is maar we graag belangrijk zijn.…

naarmate de toekomst meer in zicht komt word ik mij bewust van 't verdriet dat zij droeg nu kaarten minder worden geschud daar mijn vingers allengs verstijven besef ik dat zij er niet om vroeg; haar aard en prille haard dienden veelal in angst te verblijven ik voel haar pijn thans in mijn hart het is alsof ik het toelaat en luister…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Ik wil je niet verliezen als de dood zelfs niet als de eeuwigheid het toelaat want dan ben je altijd weg dan ben ik je altijd kwijt. Nee ik vermijd dat liever wil liever genieten van je terugkomst als je bij me weg bent geweest en me zoekt in de dagen die je eenzaam telde.…

haha wat reuze leuk maar niet heus brandend hout in horens boven een stierenneus Spanje was een mooi warm land toelating van marteldood betreffend gigantisch jonge mooie dieren klopt van geen kant zenuwslopend doodsbang kijk in hun hulpvragende ogen omstanders waanzinnig joelend totaal geen mededogen mensen overal…

Ja, er zullen altijd rozen zijn en we zullen kunnen vrijen zolang ons lijf dat wil, de tijd dat toelaat. En onze kinderen – ze zullen bij ons blijven komen; niet alleen met hun lach, ook hun pijn brengen zij. We zeiden A, we zeiden B, het hele alfabet doorlopen we; feilbaar ben ik - de beste van ons twee ben jij.…

Als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde graven we rivieren om te bevaren onze jeugdigheid en eerlijk streven begraven we liefde om te bewaren als een schat…