Zij

naarmate de toekomst
meer in zicht komt
word ik mij bewust
van 't verdriet dat zij droeg

nu kaarten minder worden geschud
daar mijn vingers allengs verstijven
besef ik dat zij er niet om vroeg;
haar aard en prille haard
dienden veelal in angst te verblijven

ik voel haar pijn thans in mijn hart
het is alsof ik het toelaat en luister
naar de woorden achter in haar mond

en nu dieper in de ogen kan zien,
zoals die blik uit het duister,
met de ballast van het leven
en de rust die zij nimmer vond

emotie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 139