Alle inzendingen over noemen

Laat mij de last niet wegen die bittere dagen in zich draagt Die het licht van witte muren steelt en vormen groeft in mijn gezicht Zink in mijn ogen noem mijn naam en zeg me dat het niet waar is…

Maar noem mij vooral een dwaas, omdat ik niets om dwazen gaf.…

niets is er vluchtiger dan het geluk hoewel het dikwijls niets meer is dan een kortstondige beleving als bij de liefdesdaad het hoogtepunt... maar juist dat grootse moment van ontlading blijft je bij met een diepe zucht vanuit je innerlijk merk je de weemoed…

ik zal uw naam niet noemen gehoon of gelach is even uit den boze noch dat ik u wil roemen ik maak van niets gewag te dien aangaande het is niet aan mij de deksel van een beerput te lichten of op een zeepkist staande luid te roepen: deze man is een ... oh, daar ging ik bijna in de fout pas op, zeg ik tegen mijzelf.…

In ruste zijn is een soort van dood Zonder werkelijk te sterven Houd je op te bestaan. In ruste zijn heeft niets met rust te maken Het is het opgeven van een stukje leven Een zelfgekozen dood. In ruste zijn gaat heus ooit over Je lacht vanzelf wel weer Het leven tegemoet. In ruste zijn Is onverdraaglijke pijn Een plekje geven.…

als ik je naam noem met andere woorden jou noem en praat over wat we deden en nooit gedaan zouden hebben dan weet jij weer wie ik ben en was en wie jij wilde zijn en ik met jou lang voordat toen wisten we allebei weer van weinig woorden wat muziek gewoon we wisten het en hadden we handen om elkaar vast te houden door de tijden…

Nog streep ik letters en adem nodeloos de tijd die me komt helen – doch vele woorden ben ik kwijt het zachte in mij het zachte strelen doorweekt en beschreven met zinnen en of god mij haat het zal best kunnen neen ik noem het geen verraad maar ondermaatse lessen…

wereld overziet en in de dagen dat ze stierf werd tijdloosheid enkel bevrucht door de dragende kracht van haar bast ik omarm het kurkachtige trots en spreek mijn leven in haar jaarringen en ach, haar stem die ik slechts denk te horen geeft mij de rust naargelang het tij mij als enkeling kan herkennen ik mag slechts zijn bij haar die ik noem…

Als wij in deze tijd van bezinning (want dat moet in december) de balans opmaken en gezellig doen met elkaar, rondom een dode boom die wij luguber versieren, voel ik me altijd ergens een schijnheilige huichelaar. Bomen horen buiten met de voeten in de grond, niet als een kadaver opgetuigd als middelpunt van een huis. Alsof…

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

‘t noem het onze liefde…

steeds meer verschillen dus zocht ik naar verbinding in godsdienst en de Ene ziel van de mensen waarin je geloven moet omdat ze niet te zien is in de verdeelde wereld waarin ik overlevend leef en de ander een vreemde is hoeveel ik ook van hem weet zelfs als hij mijn liefste is blijft er genoeg te raden Ik noem…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

die jullie ooit zelf toegeworpen is laat mij mijn pad volgen het hoofd fier op sterke schouders noem mij Maria Magdalena maar noem mij nooit hoer…

Soms weet ik niet wat ik wil Maar ik word dan niet stil Ik ga juist ondernemen Noem het lenen Noem zoals jij het zou willen Ik Ga geen tijd meer verspillen…

Weet je wat er met mij aan de hand is in nuances denk ik aan je elke seconde en minuut van de dag noem het een pallet vol kleuren als medicatie voor mijn ik noem het maar gebrek omdat ik je mis…

Het gebed zet geen zoden helaas aan de dijk, noem ze. Noem ze relikwieën , klokkenluiders van de Notre Dame.…

steeds weer zeg ik jouw naam als ik denk steeds weer beleef ik jou in mijn dromen steeds weer koester ik jou met al mijn liefde steeds weer als ik jou naam noem ben jij dichtbij steeds weer noem ik jouw naam die ik niet vergeten zal…

weten jullie nog al die keren dat ik jullie overeind hielp als jullie gevallen waren en handen of knieën schaafden herinneren jullie je nog dat ik degene was die jullie neusjes afveegde ook als zij lopen bleven weten jullie nog dat ik er was om jullie vast te houden als slechte of verdrietige dromen jullie ‘s nachts wakker maakten…

Dieren ongedierte noemen is doodzonde. Zonde jegens de Schepper, die kruipend gedierte schiep, en zag dat het goed was. Dieren ongedierte noemen is laster. Laster jegens Darwin, want ondieren zijn evolutiekampioenen. Superdieren, die slimmer zijn dan wij. Dieren ongedierte noemen is onkunde. Kennis leidt mensen naar respect.…

donkere ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan handen volgen de eigen weg noem het liefde noem het troost klinkt het zacht in de fluistering van de wind open je hart geef je hand…

Pak het moment Pak het vast Pak je eigen roem Ga voor die miljoen Ik weet dat jij het zal halen Want ik schrijf verhalen Noem het dwalen ik noem het belichten daarom hou ik ook van dichten…

Ze zwijgt dan dat wiegen, die zachte deining die naden in het glanzende spoor die vruchteloze poging elk oog af te wenden, de gedachte te verstrooien zonder te zwelgen noem het verleiding, openbare vervoering of noem het lust, lonkend tussen de rails…

noem mij dichter en ik kom nader...…

ik noem het eendendril er is geen kikker te zien het is ook geen vijver pal in het midden staat een schaduwboom hij houdt de dril groen het water koel er zwemt iets rond hij heet schaduwboom want ik noem hem zo en er zit een fietser op de bank zonder fiets…

"Alla", zei God, "als je wilt noem je mij toch Allah. Het maakt Mij niet uit. Ik ben er voor jullie allemaal, spreek al jullie taal, het maakt Mij dus niets uit hoe je Mij noemt, als het jullie verzoent... Al noem je mij Ezel, Ik zou er trots op zijn, want AL JULLIE wil ik dragen, laat MIJ nu maar de pijn."…

Noem hem geen dagvlinder sommige vlinders vliegen nu eenmaal liever ’s nachts Noem hem geen laatbloeier sommige bloemen bloeien nu eenmaal beter ’s nachts Noem hem geen nachtdromer sommige dromers dromen nu eenmaal graag overdag Vloeiend glijdt de nacht over in de dagdroom elke kans is welkom om te ontvluchten aan de eenzaamheid…

Tollend als een draaimolen op de kermis Verga ik in mijn gedachten Ik mis je, jou, jij, zo tegen die lange nachten Noem het obsessief, neurotisch, dwangmatig compulsief Noem hoe je het wilt noemen Maar, ik mis je... Ben ik anders in plaats van gek Ben ik niet meer, noch minder dan de rest Dan spijt het me echt Ik mis je...…

Het is iets in de taal maar wat het is zoek je iets is en het zo noemen is geen metafoor iets is en het niet zo noemen is een metafoor althans het begin er van als een vlucht meeuwen viel men op de broden aan…

noem mij toch niet dood overlijden is veel meer het lijden voorbij…