Alle inzendingen over ogen open

Wit en geel goud Door elkaar verstrengeld Tot een waardevol Emotiewaardig geheel Bezet met briljanten Zuiver en puur Wordt aan de vinger Geschoven Voor nu, voor dan En nog veel later Voor eeuwig als het kan Trouw werd beloofd In goede en kwade tijden Hopend op het geluk Waar het hart van overloopt Zijn de ogen open hopelijk!…

Je zat met je ogen dicht en genoot de warmte in het licht van de zon LENTE zei ik luid liet je schrikken even een zonnetje pikken zei je zacht terwijl je straalde zoals niemand dat kon met mijn ogen open genoot ik jouw glimlach zelfs toen jij je ogen weer sloot lente fluisterde jij als een knipoog naar de winter…

met gesloten ogen heb ik een visioen: twee gouden cirkels een zwarte ondergrond in het midden ligt een half maantje met een gouden stip het zweeft en vervaagt oorsprong: toen ik mijn ogen open had, zag ik: een blauwe spiraal op gouden ondergrond een houdertje met brandend waxinelicht de zwarte pit Boeddha kijkt toe met…

OPEN JE OGEN Open alsjeblief je ogen Stap in mijn leven, ga met mij mee Jij kan altijd op mij vertrouwen Ik ben jouw land, ik ben jouw zee Waarom zou ik openen mijn ogen Het land verdroogt, de zee vervuilt Niemand stopt deze ellende Niemand treurt en niemand huilt Open alsjeblieft je ogen Ik schenk je liefde en geluk Kinderen zal ik…

Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

het onverantwoord denken, de essentie van de eerste dagen in het schenden van taboes als een spel dat niet kan gespeeld worden in een kamer vol met mensen ik neem aan dat ze mijn naam niet kennen nu deze rotzooi in het rond is gesmeten en ik in bed moet blijven vastgebonden met mijn ogen open o ja, ik zal me goed gedragen bij het ochtendgloren…

Koel kust de avond en mijn ogen, open, sluit ik vaag vervloeit een zinderende dag en over de blanke lissen van mijn geloken ogen, wipt de ijle vogel, die onrust heet, naar ver over de verre vijver glijdt een lied en mijn keel ontglijdt een langgerekte klacht dan, zo langzaam, opent het donker de maandoos, mijn ogen, mijn oren, mijn…

Zij wist wat ze had gedaan Tegen mij had ze gelogen Ik zie haar nog voor me staan, met open mond en grote ogen. Opeens wist zij niet meer waar ze kijken moest, terwijl ze donders goed wist wat ik bedoelde. En dat...alleen al, maakte mij woest. Hoe ik mij daar; op dat moment voelde, daar dacht zij totaal niet aan. Wat zij wilde!…

rennend door de duisternis met ergens voor mij vrijheid achter sluiers van witte vlammen Daar durf ik weer te ademen met open ogen, open armen ontsnapt aan een vergeten droom Of ben ik toch gestruikeld over diepgewortelde verwachtingen en viel ik al die tijd mijn granieten einde tegemoet Hoelang zou ik al vallen?…

Ik doe mijn ogen dicht. Het schemert. De avond verdrijft het licht. Het donker levert donkere gedachten, sombere gevoelens, in grachten is iets ontroerends. Er zit een donzig poesje Aan het snurken. Zij heeft een grappig snoetje, pootjes lijken op augurken. Ik doe mijn ogen open. Het is erg laat.…

Ogen openen je ziel vertellen het verhaal dat zweet op je huid meer dan verklaard. Hang tegen me aan vertel me wat je wilt voel mijn warmte laat me niet gaan.…

ik ontwaak en wrijf de slaap uit mijn ogen open het venster en kijk in het prille ochtendblauw dat het gebloemd kruid bevochtigd zie hoe de parelmoeren druppels in de tere rozen kruipen versmelten met elkaar luistrend naar het vroege vogellied hooglied dat de dag licht vrolijk maakt afscheid neemt van droef en moe…

Laat ons, steeds opnieuw, met twee ogen open, uit vliegen gaan. Amen…

In jouw ogen staat de wraak nu duidelijk te lezen. Ik schreeuw het uit en ga tekeer, niets kan me nog helpen, te laat komt het verweer, het bloeden niet meer te stelpen... Mijn ogen open, ik kijk opzij, de nachtmerrie is weer voorbij.…

Onze gedachten dwalen af Meegevoerd door de wind Een zomerse bries Speelt met onze fantasie Het heden telt niet meer We vergeten de tijd We houden onze ogen Tegen beter weten in gesloten We dansen op het ritme Naar waar de wind ons brengt En stiekem willen we geloven Dat dit ooit kan met onze ogen open…

Het nieuw infuus, de ogen gesloten, de ogen open. Hij mompelt dat hij even niets meer zegt. Elk moment lijkt definitief. Misschien blijft hij, blijven wij, voor altijd hier. Is hij er nog? Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er nog.…

stond daar perplex je ogen open, mond halfdicht is dat slapen? wat deed dit raar vertel me dat het zo niet is wist niet wat zeggen, wou je toch aanraken voelde koud en warm aan begreep het niet gisteren was je anders alleen, geen familie het hoefde niet meer sterk genoeg voor eeuwige rust ...laat me nog even bij je blijven…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

de ogen open vol vuur voor de ander…

Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit. Over zich laten lopen is not done ze loopt nu liever zelf Houdt het roer stevig vast dan volgt de regie vanzelf.…

Als ik mijn ogen sluit, kijk ik de toekomst in Kinderen die opgroeien, mensen die ouder worden Als ik mijn ogen open, stromen mijn emoties Vreugde, pijn, geluk maar ook verdriet Als ik mijn armen open, sluit ik ze Om geliefden vast te nemen, een knuffel te delen Als ik mijn handen uitsteek, draai ik me Om dierbaren een hand te schudden…

mag ik mij verheffen in het aanschijn van poëzie wierrook ruiken in de walm van gebrande paardenhoeven blauwe vegen lucht met zon in een bewolkte hemel smijten licht zien zonder nagels die mijn ogen open krabben zonder tuig dat gniffelend en besmuikt talent doodt voordat het zich uit mag ik mij koesteren in het aanschijn van…

Je kroop wat dichter tegen mij op plooide je naar mijn houding Ik wist niet of je wakker was maar je zuchtte diep langdurig alsof je wakker geworden was alle triestigheid liet ontsnappen Misschien kwam het door je voeten op zoek naar warmte en gezelligheid Morgen is veraf in de koude nacht in de slaapkamer onder een dekbed met ogen open…

te voet dwalen stormen soms rondom ogen open het leven opnieuw vinden de verleiding aangaan uit de schuilplaats geraken sussend het ritme vinden bemoedigd door het hemellicht niet verslappen immers een bloem leeft op wanneer de neerslag haar wortel hoopvol voedt een zucht niets over het hoofd zien toch misschien net als…

Mijn handen van nu herinneren zich het breken van die ogen die slapen moeten. Gretige ogen, vol energie die het leven begroeten. Mijn handen van nu raken haar voorzichtig aan. Ogen open, blije lach, beentjes die hunkeren om te staan. Zij weet nog niet, wat mijn handen weten. Handen van toen die maar niet kunnen vergeten.…

Als ik mijn ogen open doe zie ik jou dan voor mij staan? Ik ben heel erg moe Je laat mij toch niet gaan? Ik heb lang op je gewacht nu is het ten einde. Ik heb mijn wens niet volbracht maar het was wel een fijne. Ik zeg je nu gedag ik hou het niet meer vol. Vandaag word het mijn sterfdag jij was voor mij waardevol.…

wanneer ik mijn ogen open is het eerste wat ik hoor een machine die zijn werk doet het vibreert in mij door een diep doordringend brommend monotoon geluid dat steeds opnieuw begint om de zoveel tijd mijn buren verbeteren de conditie van hun vloer om de kosten te drukken kijk je wat je doen kunt in deze voor velen zeer moeilijke tijd…

Lopend op het strand Jij en ik Onze voeten in de koude zee Voorbij de zon die langzaam ondergaat Jij legt je jas om mijn schouders Onze ogen vinden elkaar Dan raken jouw zachte lippen de mijne En leiden ze mij weg, hier ver vandaan De zon, de zee, het zand Alles lijkt te zijn verdwenen Maar als ik mijn ogen open doe Ben ik…

even deed je je ogen open, verwilderd keek je me aan. grote heldere ogen van een man, die vroeger tot de laatste uurtjes swingde. je lag daar als een gevelde magere reus snakkend naar adem. je was altijd welbespraakt en ging een discussie niet uit de weg.…

Langzaam loopt hij het bruggetje op om precies in het midden stil te staan eenzaam starend in het heldere water geen oog over voor alles om hem heen ooit stonden ze hier samen kusten elkaars spiegelbeeld als hij z'n ogen maar sluit staat ze weer naast hem kan hij haar bijna aanraken maar met ogen open is ze weer verdwenen het liefst blijft…