Alle inzendingen over oktober OR kleuren OR herfst

ik herfst met je mee met mijn pallet vol kleuren schilder ik de herfst neer gewapend met kwasten van ieder formaat ga ik de strijd aan met de zomer kleuren wil ik je net zolang tot dat ik je ontgoocheld heb en jij je overgeeft aan dat wat komen gaat…

hoe zacht de herfst kan zijn alsof hij nu alleen voor mij is de blaadjes neergevleid met harmonie in kleuren en aarzelend het strelend zonlicht op mijn huid zo zacht de herfst en jij…

de herfst is lijden al die vergane kleuren treuren op de grond…

de kleuren staan klaar nog even, dan is het herfst lievelingsseizoen…

winterviooltjes staan al in de herfst te bloeien in uitbundige kleuren sieren ze onze wintertuin bij wind en regen gaan ze zelfs nog bijgroeien winterviooltjes staan al in de herfst te bloeien zelfs bij vorst en sneeuw gaan ze niet uitbloeien wijl struiken en heesters verloren hun zomerkruin staan winterviooltjes al in de herfst te bloeien…

vier oktober... oktober 4…

Voor de zoveelste maal is het weer oktober Verliezen vogels hun stem stoppen tijdelijk met zingen Valt het blad als goud uit de wijde jas van de berk in m´n achtertuin Doet de zon heimelijk en heeft regen plotse invallen Voor de zoveelste maal spreekt herfst ´n taal waarin afscheid, weemoed en herinneringen.…

ik draag de zon in mij ik had haar snel bewaard toen gisteren de middag zoveel bonte kleuren trok en stil geluk in simpele bewegingen door boom en blad de oude wrok van koude winters weggeblazen had rood en goud rood en goud nergens nog een twijg, die overstijgend boud het voortouw nam om klakkeloos zijn zin te krijgen nee, ik zoek…

Het krioelt van de paddenstoelen in allerlei kleuren. Mooi is het, tenslotte is het herfst en dan zijn ze er gewoon. "Klein, groot en rode, dat zijn de mooiste!" zeggen ze. Paddenstoelen in of op het mos zijn ook bijzonder. In heel veel bossen kom je ze tegen, een mens wordt er blij van om ze te zien.…

De herfst brengt haar kleuren naar voren. Door deze kleurrijke tak kwam de zon op natuurlijke wijze haar schoonheid verzorgen. Herfstseizoen blijft bijzonder mooi. Foto Dick Voogd…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

laat in de zomer zoent de herfst de bladeren kleuren verschieten…

je eens zo mooie kleuren vielen hard vloeiend tot diepe herfst…

kom in mijn warmte en voel; dan kleur ik de herfst hartenrood verliefd…

Tussen zomer en herfst bloeit nog een late bloem. Zijn steel heeft hem al die tijd nog kunnen dragen. Nu zal kou hem verzwakken zijn kleuren doen vervagen. Langzaam zal hij verwelken zich overgevend aan de herfst.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

waar mijn muts gedaan met warme hand gebreeën voor vorst en winterkou ik wil sneeuw begaan waar dagen zijn gevreeën eeuwen ken ik nu de rouw zie achter muts vandaan een kind op blaren sleeën wel vreemd, hoe kan dat nou ik kleef aan en volg je op je treeën ben ons eeuwig trouw zal naar huis nu gaan we gaan getweeën…

ik wandel over glimmend asfalt bruin blad op een hoop gegooid bomen waar de kruin van kaal valt in warmrode gloed getooid koude golf van striemen regen voorlopig heb ik windkracht tegen maar weet dat ik dit heerlijk vind ik houd nu eenmaal van de herfst en ben in vallend blad geboren ik ben een oktoberkind…

In de herfst van onze levens strelen wij de late zon wij genieten nog slechts even op een bankje in 't gazon. Nog een laatste sprankel hoop in de geuren van dit heden kleurt de herfst dit late leven in een blad gebroken rood.…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

Oktober tovert in de bomen, strooit gouden zonlicht op het plein waar kinderen druk bezig zijn de tijd te vullen met hun dromen. Oktober en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind dat reeds de winter ziet.…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak.…

de kerken prijzen zich beierend uit de markt balletdansend snoepen de groenlingen van ons plantsoen de oude man schoont de randen van de sloot ruisend valt het riet ik hoor de zeis langs de provinciale weg een brullend monster kastanjes roffelen de jaguar op zijn kop onder mijn ogen sterft het gebladerte in schoonheid ik…

Het was oktober, Wanneer de blaren, Rood als rood koper, Of geel van kleur, In dichte scharen Neer komen strijken - Ik liep te kijken En snoof de geur.…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

Het lachen om de lichtheid, het gezicht nog onbetraand En toen was het oktober, ik weet nog goed hoe het begon. De herfst had zich zoals altijd opeens een weg gebaand. Voorbij die lange dagen, toen ik opstond met de zon. De warmte is gestolen en het licht verdonkeremaand.…

in hoekjes bloeit het buiten nog - bijna steels…

oktober is de ommekeer van mijn gemoed en zoveel meer er drupt een traantje in mijn thee ik sta onthand en kijk gedwee naar dwarrelend blad het valt niet mee oktober is een harde noot en nauwelijks te kraken doch barstensvol melancholie dat neerdaalt op de daken oktober is de ommekeer van mijn gemoed en dat doet zeer…

nóg zindert zomer door mijn lijf wat niet de herfst verhindert zich al te laten horen met sporen van verkleuring met gras vertrapt door zomergasten met pas ontdekte paden een paddenstoel geeft smoel aan zachte plekjes in het bos waar mos wacht op de warme deken van gevallen blad opdat we zullen weten dat oktober transformeert en…

De maand oktober laat zich niet bedwingen De herfstdjinn schettert luid op zijn bazuin Het loof kleurt geel oranje rood en bruin Haast alles gaat een toontje lager zingen De geest der politiek lijkt niet te temmen Die denkt alleen aan maart, aan ’t aantal stemmen –…