Alle inzendingen over omgaan met poëzie

Met winst omgaan Kan ik niet - Ik ben er te Bescheiden voor Met verlies omgaan Kan ik niet - Daar ben ik Te bozig voor Met het leven Omgaan kan ik niet - Ik ben er te Angstig voor…

eenmaal omvat poëzie een avond dodende lezer die een meedogend boekje valse trappen op en af draagt tussen zijn overspoelde wijnkelders en een badkamer zonder spiegeltroost waar een vrouw zich volgeschreven inlaat met veelkoppig schuim dat een beeldtaal opkloppend vanonder de deur uitrukt alsof in zijn wanruimte nevels neerdalen…

Mensen lachen mij uit, en niet toe. Ze bekijken van een afstand, wat lijkt te dreigen. Zij herkennen iets van zichzelf in mij, maar weten nog niet wat. Mensen lachen zichzelf uit. Eigenlijk zijn ze zelf het slachtoffer. Slachtoffer in een leven: vast van wat los had moeten blijven. Zij erkennen nog lang niet, wat een vermoeden is, dat sluimert…

Vertragend tijdsverloop, Wijzer die maar niet Vooruit te branden is, Tijd die kruipt, die stilstaat Voor mijn gevoel, Gedachten die vertraagd worden En uiteindelijk als een Televisiebeeld worden stilgezet; Door-en-door verkort Toekomstperspectief Dat niet verder reikt Dan het avondeten hooguit Leven van uur tot uur Dat een eeuwigheid…

ze stopte het verdriet dat onmeetbaar was niet in een doosje het kon daar niet ademen versteend zou het stikken van ellende verdriet moest leven hij kooide het leed als het dier dat hij temmen moest het gromde sprong tegen de tralies op razend vond het geen weg naar buiten verdriet moest dood…

Soms loopt mijn hoofd te tollen, de haren rijzen dan daarbij. Maar 'k val niet op mijn achterhoofd, ik houd de kop erbij. Dat komt dan door mijn neus, die steek ik ergens in. Nee, ik heb hem niet gestoten. Men wrijft er wel iets onder. Of soms ook nog er in . Ik bijt wat op de tanden, en wrijf wat vaker in mijn handen. Dan gooi ik het…

Als de stoep, hiervoor, vol staat met journalisten... dan heb ik in ieder geval mijn werk goed gedaan! Niemand had zo voor deze taak kunnen bestaan. Niemand!…

Ik loop met lege handen en voeten zwaar als lood de nagels in m'n palm gedrukt voel warmte van bloedrood ik kan daarvan de pijn niet voelen maar zie hoe het m'n kleren kleurt en zelfs mijn denken is verdwaald na alles wat er is gebeurd 'k voel langs mijn wangen tranen die langzaam druppen van m'n kin verdriet wat zacht zal slijten maar…

Overal verkeer muziek en herrie Zelfs in de lucht lawaai en gebrom Vele mensen schreeuwen en maken ruzie En ik vraag me af; Draait hier de wereld om? Meer en meer iedereen voor zich alleen Werkt voor overvloed en weelde zich krom Gunt een ander steun nog been En ik vraag me af; Draait hier de wereld om? Er zijn geleerden en professoren…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn? 't Zand verstikt, ik kan niet praten alleen aan afgrond van ravijn…

Wees lief Voor jezelf En de ander Zal ook liefdevol Met jou omgaan…

Boven elke afgrond bruggen aangelegd terwijl het licht naar beneden suist Strohalmen voor houvast doekjes voor het bloeden voor het stuurloze hart Geen handen als Hybris struikelt wankelt voor de val In een stofwolk van stilte met de mond vol tanden tussen gebroken porselein…

De zon achtervolgt mij, ik volg de zwarte geest als wij de hoek omgaan van de Schaduwlaan zijn zij er plotseling geweest…

Heb geprobeerd hard te zijn, Een echte man die vooral stoer Wil overkomen, zodat anderen Mijn verdriet niet zien - Hoop alleen dat ik geen Eelt krijg op mijn ziel, Doordat ik mijn gevoel Voortdurend wegduw, Gevoelens die ik onder Mijn eigen regie juist Mondjesmaat wil binnenlaten…

Een klokkenmaker in Grouw Beloofde ooit eeuwige trouw Doch zijn ambacht ten spijt Het omgaan met tijd Dat nam hij helaas niet zo nauw…

't Zij Waal, of Rijn, of Maas, of alle drie te saam, 't Zij IJssel, Merw' of Lek, of drie in ene naam, Of zes in ene buik, ze moeten t' mijnent buren En willen niet in zee of kussen eerst mijn muren; Mijn muren zo gerekt, mijn zo gerijkte grond, Dat wie mij nu beziet, kan vragen waar ik stond. O muren en o grond, o welgevoegde stromen,…

Wat ik al schietend in wil brengen onder de rijken is het leren omgaan en met perifere mediocriteit; dat rozen altijd verwelken en niet levenslang prijken, voor mijn bloeiende ziel munt slaat uit menselijkheid.…

strikt genomen is een hoofddoek ook een belediging voor alle mannen die gewoon als mens met vrouwen willen omgaan en anders in elk geval een motie van wantrouwen…

Omgaan met emoties van vroeger omgaan met je eigen verdriet je wilt het van je afschrijven maar soms dan lukt dat even niet. Je woorden beginnen te haperen je pen valt even stil toch blijf je verder schrijven woorden lijken koud en kil.…

zijn dit dan de normen en waarden waar men het over heeft, is dit dan met mensen omgaan is dit wat wordt bedoelt? dan snap ik het niet meer, want telkens opnieuw elke keer weer word ik geconfronteerd met schijnheiligheid en stiekem gedoe, en ik kan er niet mee omgaan, zou niet weten hoe? Jij wel?…

Soms kun je er mee omgaan, maar soms ook niet. Geniet van het leven, keer op keer. Wees eerder tevreden, dan heb je meer.…

Anders moeten omgaan met hoe wij mensen overgaan, weer met de orde van de dag oplopen. De verdediging van die vrijheid van mijmeren vol van al die nachten laat ik zelf aan een ieder. Anders moeten omgaan met overgaan blijft de eeuwige vraag. Hier heb je en daar laat jij ja wat, ik trek de polder in, glunder opnieuw.…

Omdat men steeds meer veiligheid nastreeft leert zij nu omgaan met verkeerssignalen Na haar examen stopt ze met patience en gaat ze meedoen met rollatordansen.…

midden de gloed van een ondergaande zon verwaait hij mij met een nieuwe wind in zijn verhaal waarom kan ik niet omgaan met jong zijn het refrein inademen is het omdat ik hem zie als een droom met een beetje werkelijkheid de werkelijkheid van mijn twijfel…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

Zo leren ze meteen al omgaan met: “Al onze medewerkers zijn bezet.”…

die niet kan ómgaan met een kwetsbare getraumatiseerde ziel... érg oneerbaar? De kwetsbare ziel is weerbaar!…

dichterlijke zegen het zwijgen in de woestijn dat is poëzie, niets anders dan poëzie…

Nee, doe haar liever fijntjes uit de doeken Hoe zij moet omgaan met asielverzoeken.…

poëzie' 'of een gedicht'?…