Alle inzendingen over omringen

zoek mij niet meer.. ik ben niet meer dan een gedaante in het donker tussen mijn oren langzaam gedraaid in mijn zintuigen mijn ogen in de nabijheid van een kleine dag als kind van de avond schrijf ik je de dichtstbijzijnde woorden mijn linkerhand ernaast er is meer dan dit het ongeschreven omringd het geschrevene…

Ik omring jou als jouw dynamische parfum. Welke expeditie biedt ons synchronie?…

Eén tak van de heg wordt door een sierlijke ring omkneld: paddenstoel.…

Wij mogen zingen van grote dingen Van God de Heer, die alles gemaakt heeft Hij die altijd met ons mensen meeleeft En met Zijn liefde ons blijft omringen. Wij mogen zingen van God de Heer Hij is bij ons en heelt onze pijn en smart En draagt Zijn schepselen in Zijn hart Hij ziet steeds in gunst op ons terneer.…

Soms gaat ons kind een andere weg Waarmee wij het niet eens kunnen zijn En aanvaarden wij dit met zorg en pijn Het gaat z’n gang, zonder overleg, Graag hadden we het anders gezien Maar we kunnen ons kind niet dwingen We blijven het met ons gebed omringen Hopelijk verandert het nog, misschien.…

“Ik ben er, waar je ook gaat En zal je met liefde omringen Je bijstaan in alle dingen Weet, dat Ik je nooit verlaat. Ik ben er altijd, zegt God En laat je nimmer alleen Ik ben steeds om je heen En blijf betrokken met je lot.…

Dat ik de zon dan mag zien verschijnen Dank U wel voor alle goede dingen Waarmee U mij steeds wilt omringen En dat donkere wolken mogen verdwijnen.…

De schoonheid te herkennen Waar je nooit bij stil staat En normaal gesproken In de dagelijkse sleur Onachtzaam aan voorbij gaat Een moment voor mezelf Even alle zorgen kwijt Even geen gevoel voor tijd Maar voor de natuur Het mij omringende stilleven Rustgevende schoonheid…

Taxeer de ons omringende dingen: een giga inventaris van de mens, zwemmend in zijn mogelijkheden heeft hij de tijd naar zijn hand gezet om met intense voldoening te meten dat zijn welstand nóg meer waarde kent. Tot bij de buren brand uitbreekt.…

zwarte strelende wimpers omringen haar ogen die ontwapenend blikken zij schieten kruit van liefde zoeken mijn lippen te likken al twinkelend worden edele rozenblaadjes naar mij gestrooid en omringen mijn lijf als in zachte streling getooid mijn rimpels verbleken als glinsterend damp in het ochtengloren zo een minnespel bevangen…

Ogen gesloten voor hen die hen omringen en zijn overgoten met verdriet al deze liefdes redden het niet. Al deze mensen omringen en zingen.... "aan het eind van jullie lied redden ook jullie het niet" maar.. zij willen nog zo graag geloven laat hun, laat hun hoop toch nog niet doven.…

in de lente wil ik met je springen in de zomer dan rozen erbij in het najaar ons ermee omringen onze winter beginnen in mei…

Het zou fijn zijn als ik me en met kracht kon omringen voor het wezen dat eens niets aan het toeval overlaat; fijne wolken voor Helios dan het overdrijven opvingen, aan een tempelingang tot beding mijn prejudiciele staat.…

Ik voel je hete adem in mijn nek op mijn huid van mond tot mond Een twinkeling in je ogen Ik omring je met man en macht Verstrengeld lig je in mijn ziel…

Toen al het gepieker was gesust daalde over haar een ware rust en kon zij met een ordelijk hoofd, niet meer van zekerheid beroofd, genieten van al die kleine dingen die haar met zoveel affectie omringen.…

wel een opgave in Ter Apel de kloosterenclave weer zichtbaar te maken omringende gracht is half verdwenen je ziet wel het klooster niet het omringende kloostergebied fundamentstenen van de verdwenen watermolen worden weer zichtbaar in de Molen Aa naast de Ruiten Aa als je weten zou waar het verdwenen poortgebouw stond het bakhuis…

Er komt iets van vrede aangewaaid in het blauwe van de lucht doorheen de grijsheid, in de glimlach van een kind vol wijsheid, in kleine, alledaagse dingen die ons met tederheid omringen.…

getrouw houdt ze vast aan datgene wat ze kent weet ze dan niet dat loslaten haar meer zal opleveren, op den duur alleen dan zal liefde haar omringen met al het schone dat het leven te bieden heeft…

Geef Heer dat juist op deze dag Uw liefde hen omringen mag.…

Kleine groene speerpunten steken boven de grond uit doorboren de lentelucht lange smalle bladen omringen vredig en zorgzaam die witte wiegende elfenmutsjes.…

Uitgelaten zucht ze Een landende luchtballon De straatlichten omringen Het nachtelijk weiland Een kuisheidsgordel Waarvan dichters De sleutel bezitten. Mistige gedachten Verlaten de avondstond…

Het leven is als een bloem omring haar met liefde geniet van haar kleuren laaf je aan haar geuren laat haar groeien laat haar bloeien koester haar in de stralen van de zon leef in liefde want dat is de bron…

kunt mij altijd vertrouwen ik zal er altijd voor jou zijn je kunt alles aan me vertellen de fijne dingen en ook je pijn Een moeder spelen wil ik niet dat zou ook helemaal niet gaan ik wil jouw vriendinnetje zijn die altijd naast jou zal staan Jij bent en blijft mijn stoere bink wat een ander daar ook van vindt ik zal je met mijn liefde omringen…

rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

Mijn naam is genoemd en meteen daarna vergeten, De klanken waarmee hij werd voortgebracht verwaaien In de hogere wolken, in de wijdere luchten Die mij op deze eenzame plek omringen, Waar alleen de zilveren vogels nog weten wie Ik ben.…

je was er gisteren, om middernacht tot bij mij en het afscheid dat je niet kon bezitten ik wilde terugkeren en mezelf omringen met de eerste woorden en de toen nog onbekende handen zonder te wijzigen wat één voor één volgde en mij aanraakte als een onweerstaanbaar gedicht je was er, zoveel groter dan in mezelf…

over het scheppen van de juiste afstand weggaan om te blijven, jezelf herkennen in wat is geweest en verlangen naar een beter onherkenbaar dubbelleven je met het andere gewone omringen getroffen worden door een détail mezelf en jou daarin tegenkomen me afvragen hoe wij zijn gegroeid…

Voorzichtig, heel voorzichtig raak ik je aan met mijn ogen in een droom van verlangen… Langzaam, heel langzaam omring je mij met warmte in het duister van genegenheid … Zachtjes, heel zachtjes spreek ik woordjes van liefde in het licht van hoop...…

(tanka) Groene pijlspitsen steken boven de grond uit; dagen verstrijken: slanke bladen omringen die witte elfenmutsjes. Het hierbovengenoemde beschrijft de ontwikkeling van de lelietjes der dalen, wat ons ieder voorjaar weer verwondert.…

nog staat ze huiverend in haar bronzen blootje wachtend op ritselgroen van omringende bomen een zilveren baan van licht spoelt rondom haar voeten die koud zijn na de lange winter de stilte spreekt haar naam zij luistert roerloos…