Alle inzendingen over ondenkbaar

wie kent nog de namen, terwijl een woord niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad terwijl straten verhuizen, later dan nu het lichaam dat de vorm aanneemt van begeerte, de stem die de mond napraat grenzend aan taal in de ruimte van begrip een kuil nog voor het avondlicht gegraven met een laaghangend verleden voor zich uit wachtend op een…

Ga nooit in Volendamse hobbezak In Wenen folkloristisch liedjes zingen Met de illusie ernstig mee te dingen, Wat serieus beweerd werd door de claque. We sturen jaarlijks vanaf nu Frau Antje, Het smakelijkste billboard voor ons landje.…

De strijd is gestreden Een strijd zonder winnaar Een breuk zonder aanwijsbare reden In gelukkige tijden ondenkbaar De strijd is gestreden Het is nu eindelijk welletjes Tijd om de horizon te verbreden Een einde aan psychologische spelletjes De strijd is gestreden Het afscheid kort en emotieloos De tranen reeds verspeeld in het verleden…

Zie de grootsheid Van de bergen voor Me, met daaronder Peilloze diepte, Rotsen met tot Op het hoogste Punt nog onverwachte Plantengroei, Ondenkbaar, maar Wel degelijk zichtbaar Mooi, zo mooi, Adembenemend mooi - Zo is het schitterende Landschap dat zich aan Mijn ogen ontvouwt - Aantrekkelijk, en Tegelijk maakt het Me…

in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen in mist vervallen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst onbekend wat komen zal gedachten worden angsten in deeltjes uiteengedreven langs het barre bestaan dat leven heet toch zullen we verdergaan de ondenkbaarheid voorbij en onze zielen laven in hoopvol bestaan…

Een leven zonder hen ondenkbaar, Ik hou van hen...mijn zonen.…

Onverwachte tintelingen laten een grijze massa kraken, scheuren meedogenloos door het stof der geboden, dwars tegen elke sleur in, langs ondenkbare vormen, ongeschreven normen, verboden vruchten, restanten van verbrijzelde verlangens en onvoorspelbare kluchten, richting de uitgebluste delen van menig levensvuur, door het beeld dat spontaan…

Mijn verleden is nergens begonnen, het was er altijd al Mijn einde ondenkbaar. Ik ben onmetelijk definitief Tijd, wie mij ontrafelt doet alles ineenstorten.…

Een ondenkbare schijn van wie wij werkelijk zijn. Een gevangen mens door zijn onmacht gegrepen. Een geslepen droom die straks zo ontluisterend kan zijn. Die mooie manieren die voor even plezieren. Die van korte duur iets toevoegen aan wie wij in werkelijkheid nimmer kunnen zijn. Het verlegt de grenzen met gesloten vizieren.…

Mijn orgaan voor het jouwe jouw hart het mijne niet voor een vreemde dit deel van jou van mij dat elkaars liefde rondpompt Elk onderdeel wil ik geven maar mijn hart blijft voor jou jouw hart mijn hart samen met een andere geest een ondenkbare combinatie Daarom staat in mijn codicil: mijn hart doneer ik alleen aan jou mijn geliefde…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…

Daar tikt de ondenkbare klok als geluid in de nacht wat wij door haptonomie nooit hebben verloren.…

onschuld van september wanneer bomen spelen met de lichte geur van regen en niet vermoeden dat de winter hun kleren zal optillen en dan weer loslaten stormscheurend in de navel onbedekt onder de grijze regenboog van mijn handen en jouw buik die ik wil strelen en warm houden tot de wind stilvalt in onze laatste woorden ondenkbaar…

Jij neemt me serieus soms ook wel eens te af en toe ik maar meestal we Je zegt wat je denkt denkt wat je zegt nooit eens verzonnen altijd echt Niet ondenkbaar niet onkrenkbaar vaak net op de rand Helder zicht geen vizier alles in de hand Toch soms die blik wat zei je nou?…

wellicht had het anders kunnen zijn zou het zijn geweest of daaromtrent ook was het allerminst ondenkbaar de gedachte alleen al vreemd accent beschaduwd zou het anders lijken overbelicht geen optie druk maar af beeld verschoven mocht je willen moet nog blijken dansend op je graf niets ten nadele van die ander achterom sluipwegt het silhouet…

hij tuurde in de verte maar wist dat het ongrijpbaar was had het voor even vast gehad in een prikkelende sensatie uit het niets gekomen langs de uiterste randen van mijn warme dromen zonder eruptief te zijn eerder lief en zacht van een ondenkbare meegaandheid het was uit mijn handen in een gevoel van leegte zelfs gemis van…

kapotgewaaide zonnebloemen, onvertakt en dacht: misschien ben ik één van hen, blijft de werkelijkheid voorgoed achter me op te dunne stelen, ongewild door het licht zonder middaguur, zonder reizigers zonder te weten waar de wereld begint of misschien ben ik gewoon een ogenblik van de tijd vervreemd; tot drie gescheiden ondenkbaar…

Van alle ondenkbare dagen houdt nu de gevreesde dag halt. De handdoek onder de kin is opgerold zodat zijn mond niet openvalt.…

Wolken tijdloos aaneengeregen Tot flarden losse lucht, Wachters over de waarheid Die niet gezien mag worden, Zwerk dat er duister uitziet, Geen bal en geen bezem die Hier nog iets aan verand'ren kan - Dan is er uit het niets Die lichtstraal die het Onbreekbare breekt, En ondenkbaar fel Het wolkendek openscheurt; Het hemelse…

Hoeveel ruzies ondenkbaar relaties veel gelukkiger en wetten overbodig, als ondeugden niet bestonden?…

maagdelijk ochtendlicht door mijn omfloerste ogen dageraad breekt mijn absurde zinnen open waarheid te vroeg zal wreed mijn ziel met voeten treden op weg naar sterren gekomen uit niets gebeden woest gesproken aan goden van weleer aan jouw brein ontsproten laven zich aan bloed onschuldigen als lammeren geofferd voor het ego van het ondenkend…

Een schouder, een luisterend oor, zo’n simpel gebaar, Waarom is dat voor velen zo ondenkbaar? De woorden zijn er wel, de daden ontbreken, Ik zwijg en laat mijn veelzeggende ogen spreken. Kijk in de spiegels van mijn ziel, kijk goed, En zie wat te snel oordelen met een ander doet.…

geliefden -Zij die mij vormden Troostten inspireerden Onvoorwaardelijk liefhadden Om mij Het kind -Nu ouder Word ik bang Twijfel aan mijn goedheid Aan een Hogere macht Ik wens niet te geloven In een Hogere Die zijn eigen schepselen Straft -Ik hoop Een Liefhebbende Hogere Macht Zo hoog Dat woorden straf En straffen In zijn grootheid Ondenkbaar…

Bedenk in ondenkbare termen. Overwin de toorn van het lam, haal het verleden in, herleef vervlogen beleving. Sneller dan het licht. Leegte vult zich met licht gebogen spanning. Een glimmende lach verbergt een geblindeerde gedachte. Zie het licht, dat sneller gaat dan het zicht.…

merkwaardig, niets ontwaakt per dozijn, ongestreken, onbevlekt vormeloos tot zinnenbeeldend als bescheiden naakt blauwe regen, fontanellen, ondenken weggaan, zonder voorbijgaan door vrieskou in lopend vuur van, opnieuw, regenachtige aard nachtwilgen hangen, bedekken het hart van het ijskonijn tot weer een ochtend zal rekken overspoeld…

Is wat men in petto heeft ondenkbaar, pure ongein? Waarom ik! Is de beul reeds op de hoogte, heeft ie zijn kap al klaar? Is datum al bekend, ach: roep het maar; Waarom ik? Zal het zwaard uiteindelijk vallen of valt het uiteindelijk mee, zijn de zaailingen elders gevallen of doe ik straks niet meer mee? Waarom ik?…

Wat mensen mensen doen, het kan ondenkbaar lijken, maar laat ook liefde blijken en wacht op lentegroen!…

Zolang de natuur buiten haar oevers treedt, zolang er mensen zijn, ontstaat bij allen die leven op het rand van hun bestaan een ondenkbaar leed, daar zijn we mee begaan, nippend aan de rode wijn en voor de buis zijn we voor het avondeten - soms vertraagd -, altijd thuis.…

spanning in de lucht, overprikkeld net een ijsje, maar dan gespikkeld als de schimmelvlekjes op m ‘n brood gezonde spanning, enthousiasme is groot pretzenuwen waarin ik ben verwikkeld heb ondenkbaar veel energie ter beschikking want er zit onweer in de lucht, storm ik proef het vuur van de wrevel er is wrijving, frictie tussen warm en koud…

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband.…