Alle inzendingen over ongedeerd

mijn hakblok druipt van het bloed karmijnrood plakt op zwart-witte tegels ik ben een kat met phoenixleven éen kop gesneefd doodt mij niet ongedeerd behoed door mijn Muze wervelt het woord…

En alle noodklokken worden geluid Komt Floortje ongedeerd de kelder uit?…

Vrij lijkt onverveerd van angsten te bevrijden, hoop blijft ongedeerd. Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

Nog staat zij daar haast ongedeerd loodrecht haast ongestoord haar kolf een nobel bruin de grote lisdodde in de sloot de lente komt de winter gaat vergaan staande sterven schadeloos en schoon onschuldig en rechtop eenvoud is haar kroon de grote lisdodde stijlvol in de sloot…

Een vloedgolf die het strand bereikte deed mij in ontzetting staan maar toen ik hem uiteen zag wijken keek ik 't met verbazing aan Ik zag een hand die naar mij reikte greep hem in vertrouwen aan en toen ik weer durfde kijken bleek ik op het strand te staan De grote golf was kalm geworden en ik stond daar ongedeerd door grote eerbied stil…

Zal ik je beminnen op de manier van de hemelse wolven in de tedere nacht bij kaarslicht alles doen wat jij fijn vindt onbetaald en zonder leeftijdsgeschil om voor altijd over je te dromen kan ik niet in je zijn om te bewonderen wie je bent en altijd zal blijven nu het droomgetij gedijt in zoete onzin van mijn verbeelding zal ik je ongedeerd…

Op weg naar totale verwoesting Raakt ze alles op haar pad Geen schepsel blijft ongedeerd voor haar woede die ze uit door het pijnigen van anderen Op weg naar vereenzaming Weigert ze alle hulp Geen schepsel neemt nog moeite haar woede weg te nemen Omdat het geloof in de mensen was verloren Op weg was het meisje Veranderd in een monster…

toekomst die nog niet bestaat Jij mijn elan en ruggengraat Jij uitkomst van mijn smeekgebeden Ik wil je met mijn huid bekleden Jij die mij nimmermeer verlaat Een lange tijd werd je geschaad Door allerlei omstandigheden Nu jij voorgoed bent teruggekeerd De spiegel niet meer is beslagen Geeft die ons als tevoren weer Je blaakt en je bent ongedeerd…

van de golven verbeeldde ik me twee vleugels in mijn adem onze liefde werd een vogel sierlijk en vol witte veren meeuw, zei ik zacht en jij verlengde het landschap aan de toppen van je vingers, zoals een horizon glinsterend geheel en al zee met de branding waarin ik naar binnen ging het vrouwzijn ontdekte bij het ongedeerde…

De veelheid der tijden is hier gelegeerd, samengesmolten zielen bezegeld en ongedeerd. Zal het leven de dood hier overstijgen of is het de liefde die eeuwigdurend de harp zijn snaar besneert en de wereld doet verstillen?…

We zitten omarmd in het bad van onze vriendschap, ongedeerd door de nieuwsgierigheid van mijn familie te strelen Jij dwaalt af naar de ogen van mijn zus waarin we begeerlijk naakt zijn met een fier geslacht Ik zie het en keer terug je bent er weer, dichtbij…

Dichters worden regelmatig omhuld door onbetamelijkheid van emoties en onbegrip, als ze worden getooid door kaal geplukte lauwerkransen van onwetendheid wat afdaalt tot het niveau van een koperen haan, die draalt en keert, waar een onvoorspelde wind hem ongedeerd z’n gemeten ruimte laat meten, alleen daar rust geen embargo op.…

Door deze zegen ben ik ongedeerd. Ter elfder ure werd bekend, dat ik een medepassagier zou zijn van Geert.…

Ongedeerd bereikte het de bosrand. Het was het laatste weekend van maart, dus nog maar enkele dagen lente.…

De doornen en de brandnetels krassen op de huid De ziel blijft ongedeerd. Zij slaat terug door het te ontwarren struikgewas. Muggen zoemen, bijen steken Door stengels die lussen maken om enkels. Een soepzooitje!…

Het ongedeerde stel heeft zich verscholen, maar als het is ontdekt, bekent het schuld. De opgevoerde brommer is gestolen. Het is het einde van de snelle rit. Al vergt een nieuwe brommerrit geduld, toch bromt het span al gauw: het duo zit.…

Haar hond bleef ongedeerd, aldus de politie. Bron: Telegraaf)…

Als een die, vreemd'ling in zijn vaderstad, Na jarenlange reizen wederkeert, Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd, Naar 't ouderhuis het oudbegane pad; En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd, Of hij geen vriend meer en geen broeder had;- Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat, In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;-…

Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge En scherts ik en juich ik bij vriendengelag. En toch zag ik iedre verwachting bedrogen, Met ieder geloof dat in ‘t binnenst mij lag.…

Dan zie 'k mijzelf alleen en ongedeerd Der fantasieën vloed gelijk een zee Beschrijden en geniet mijn godlijk-zijn: – Maar als ik aanstonds langs de straten treê Ken ik mijzelve van mijn ijd'le schijn, Daar men toch kent met wie men veel verkeert.…

Ongedeerd en ongemoeid Blijv' de steen. .. hij blijft ook steen! Ik (en 'k wens het jong en oud) Ik ben liever groenend hout... 't Lijdt maar bloeit! ------------------------------------------- uit: Al de Volksgedichten (1865)…

Je moet eens wat gaan sporten, zei mijn man, je wordt te zwaar, je bent haast kogelrond, dan val je af, en da’s ook heel gezond. Hij had gelijk, ik word er slanker van. Terwijl een grizzly mij in stukken bijt denk ik: zo raak ik mooi wat pondjes kwijt.…

Al eveneens, vergaat of staat de Minne: Die niets beoogt dan 't laag genot der zinnen, Ziet zijn geluk verslijkt eer hij 't vermoedt; Veel hoger wil ik mijne liefde plaatsen, Waar ze ongedeerd het zonlicht kan weerkaatsen, En rein blijft in des hemels hoogste gloed.…

Concentreerde zich op De geheimzinnige mierenhoop- van-mensen in Cairo Achttien miljoen mensen op het Oppervlak van ons Amsterdam Hij, Mahfoez, overleefde Een aanslag op zijn leven Geestelijk echt ongedeerd.…

verwijderd valt zijn hoge hoed in de afgrond een waardevol kledingstuk voor een privaatdocent onmisbaar wat de heer K. begrijpt hij probeert te vatten zijn vallende cilinder waarbij hij zelf valt in de diepte zijn cilinder achterna differens weerstand van de lucht zo gelukt het de heer K. gelijktijdig met zijn hoge hoed de afgrond te bereiken Ongedeerd…

Achttien miljoen mensen op het oppervlak van ons Amsterdam Hij, Mahfoez, overleefde een aanslag op zijn leven Worstelde en ploeterde, maar schreef ongebroken verder Geestelijk echt ongedeerd.…

En 'k zie haar angstig na, tot waar zij nader tijgen Ten leed, nu tussen ons een brede, dode stroom; Maar zie haar ongedeerd aan de' over oever stijgen En ver verwaden in de wazige kimme droom.…

Want, ja, wat die goede Schokkers In hun eenvoud steeds hebben beweerd, Dat is waar: de verdronken koopstad Bestaat nog ongedeerd. Haar muren zijn nog stevig; Haar torens zijn nog hoog; Slechts is er alles drijfnat, Wat er eenmaal als kurk was zoo droog.…

Verdwaald in een onbekende ruimte Overal gevoel van angst Niet weten hoe je eruit kan komen Niet weten óf er een manier is om er ongedeerd uit te komen Niet weten óf je er levend uit kan komen Er kan van alles gebeuren Er zijn gangen met rook Ruimtes met water Kamers met valkuilen Zichtbare afscheidingen Ook ónzichtbare muren.. .. begrenzingen…

Dat wij zagen Werd vertroebeld Door dagen Die we leken Te beamen Voorvaders vergaten Dat veelvraten Niets bezaten Zonder Het planten Van onheilspellende zaden In de gronden van Zij die ook waren Maar dan wat minder namen We herdenken nog de namen Maar de daden van de Handen die Landen kraakten Mensen braken Bleven schoon en ongedeerd…