Alle inzendingen over ongedwongen

zijn handen omklemmen de foto van een bloemenkind met minirok het lange haar golvend naar omlaag vertelt van de dromen die ze had een meisje van amper zestien jaar bonzend hart vol onbestemde vragen ongedwongen laat ze hartstocht razen van hen die slechts op liefde azen smal gebouwd omkleed met leren jas zoeken haar dromende ogen vol verlangen…

Een goed huwelijk is meer dan alleen stil en ongedwongen alles voor elkander doen, zodat je op den duur elkanders beê voorkomt. Nee. Af en toe moet je ook eens communiceren over de dingen waar het werkelijk op aan komt in dit bestaan: brood voor het hart, van mens tot mens Spreken.…

De rariteiten van de geest, ongedwongen door gedachten, onherkenbaar door het smachten… Als een brief die nooit meer leest…. Herkenbaar door het pure. Verkwanseld door mens en tijd.…

gevoelens het in verlangen Lieg niet agressief meedogenloos in mijn smoel Ik wil liefhebben haar die ik bemin Gevormd met al die vleselijke facetten Gevormd rondborstig in omvattend geheel Zij mijn liefde bevredigd mijn tederheid ten deel Geen plagiaat van ongemeende gevoelens Het rank gevormde aangeprezen lustig banaal Laat mij dromen ongedwongen…

geknepen De hand pakte mij vast Hard dat al mijn botjes preekten Ik kan het niet aan Een ontsteking zal ontstaan Doorbreek de handgreep In zachtheid Hard is het bestaan Ze zullen breken Fijn heeft de knuffel voorgoed In de prullenbak gesmeten Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer Sociaal ontheven Mijn ziekte verbreekt de ongedwongenheid…

de golven uitspringt maakt zijn plompe gestalte een sierlijke zwaai beeldt de onvatbare vrijheid tussen wolken en schuim van het gladde lijf daalt sidderend zoute nevel waarin dwergregenbogen vluchtig de lichttaal spreken die eens meehielp de aarde tot leven te brengen nog in de verste toekomst het heelal zal doorklinken speelse ongedwongen…

Heel soms kan ik de hemel zien en alle engelenkoren horen; dat lijkt onmogelijk misschien maar daartoe zijn we toch geboren opdat er vrede zonder pijn en mensen vrij en ongedwongen elkanders broers en zussen zijn, en helder van geluk gezongen; maar 'k weet: vaak is de vrede zoek, en wacht en wacht ze lang op morgen; bestaat ze enkel in…

Adem maar diep en ongedwongen want straks valt weer een bui en doet je ziel weer zingen als de vogels zwijgen.…

gesorteerd lampionnen al aangestoken guirlandes en slingers feestelijk neergelaten in open ontvangst het is jouw party de verrassing op je gezicht ziet enkel sprookjesachtig licht ik ben voorzichtig met schikken geweest alles luistert bijna autistisch nog is er enige souplesse in ogen en een wat flexibele geest maar het vrij ongedwongen…

Al ben ik voor de goede dood niet bang, toch benauwen mij de korte dagen, de nachten waar ik woelend wakker lig en dan gedachten en herinneringen de vrije ongedwongen loop laat gaan en met mijn Vader tweegesprekken voer en ook met mensen die al lang zijn heengegaan.…

we waren het en mochten het graag wezen en voor velen van ons bestond het leven uit vaak ongedwongen spelen weinig angst er was immers nog zoveel moois te beleven het ontrafelen van de grote mysteries kwam wel met de tijd toen kwam de waarheid nog langzaam vanzelf naar ons toe een kind kende geen depressie en was nooit moe tegenwoordig…

in het bomenland door groen gras omgeven ligt stil en haast verscholen mijn huis van houten planken met groei en bloei verweven de tijd heeft het beschuttend lijf en de stenen pannen gevormd het geheel is aan inzichten van seizoenen te danken midden in een verlatenheid, van mystieke aard, waar enkel natuur zorgt voor ongedwongen klanken…

bomenland door groen gras omgeven ligt stil en haast verscholen mijn houten thuis, een stulpje met groei en bloei verweven de tijd heeft het beschutte lijf van pannen op gelaagde planken gevormd, het heeft zijn pracht aan wisselende seizoenen te danken in een verlatenheid, haast van mystieke aard, waar enkel de natuur zorgt voor ongedwongen…

Het gebed komt wellicht ongedwongen in je hart, met doordachte betuiging of vragen als onderworpen buiging, soms een lofprijzing, geestdriftig gezongen. Vijandig lot heeft dolende tongen, brengt door sterke, misschien zoete zuiging het geloof onder hard aftuiging: behoeft aan bidden wordt verdrongen.…

we waren het en mochten het graag wezen en voor velen van ons bestond het leven uit vaak ongedwongen spelen weinig angst er was immers nog zoveel moois te beleven het ontrafelen van de grote mysteries kwam wel met de tijd toen kwam de waarheid nog langzaam vanzelf naar ons toe een kind kende geen depressie en was nooit moe tegenwoordig…

Laat dankbaarheid je dagen sieren, verheug je om het licht dat straalt, om bloemen, vogels, klank en beelden, om alles wat een lied verhaalt, en leef je leven ongedwongen, in vrijheid en in blije moed; dan groeit geluk en levensvreugde bij jou en al wie jij ontmoet. Voor de verjaardag van Margreet binnenkort...…

rond die bomen zong haar huid een wiegenlied zacht gerimpeld tot een plas, waar spiegels helder leken kinderwensen dreven stil vanuit de glans dat zonlicht immer achterliet als sterren, dieper, tot de oorsprong van de dag en schrijvers dansen letters ongedwongen langs de avond, zuiver in het oogpunt van een kleine blonde dood als…

De zon bebroedt de klei en aarde, stileert de broze schaal van eigenwaarde, op haar wolk speelt een ongedwongen kind, wordt geraakt door het gevederd licht, als duizend lampionnen in het duister.…

Iets toestaat van een ongedwongen houding te vertonen anders dan de grijsheid die normen en waarden preekt. Dat aan jezelf toestaat dat je ook eens menselijk mag zijn. Dat je tranen van vreugde mag huilen ter verzachting van een niet verdiende pijn. Want het loven van de zotheid opent de onschuld waar die dient te zijn.…

sporen volgen en straatstenen tijdloos treuzelend je vervoeren naar wie weet waarheen als iemand je lippen zoekt en teder je twijfels kust als handen zich langzaam ontsluiten en je bevrijden uit dichtgekleefde tijden als tussen droom en daad een hemelsbrede kloof gaapt die je zonder meer overbruggen wil als sentiment doordrongen van ongedwongen…

altijd tijd tijd rijpt en plakt aaneen als beslag slag slag verslagen en als gouden muiltjes gedragen draag draag de last met hoop op leven bedrogen drogen drogen van de wind op zee zo ongedwongen dwingen dwingende dingen niet gezond, niet goed voor mensen wensen wensen vaak haast het onmogelijke onverantwoord antwoord…

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen.…

vrijdag of zaterdag de week weer voorbij is en hij boos wordt Hij maakt haar bang ik wieg haar en pak de tas die klaarstaat ik heb een sleutel Mijn ouders kennen het schuren van tradities en verwachtingen ze lieten ons op vakantie gaan maar we liepen over strak gespannen zenuwen te genieten van het uitzicht over de baai waar mensen ongedwongen…

ik voelde nog de warmte van je jas die ik voorzichtig aan de kapstok had gehangen vleugjes jij waren in de hal gebleven als eilandjes leven van jouw spirituele aanwezigheid je dirigeerde ongedwongen de heerlijke sfeer die jou vanzelfsprekend eigen was je nam altijd de grote wereld mee zoals jij die kende en voelde vol spirit…

Ter nagedachtenis van Hugo Claus Tussen het licht en donker wanneer het gerijpte koren zijn gouden schijn laat als lijn tussen twee landen de wereld even niets wordt alsof het even stil staat weg van glorie en stil ongedwongen loslaat van wat er is geweest als afscheid nadert weer een dag voorbij in eindeloze gedachte vergaan…

Zijn hart minde het ongedwongen zoeken, verder dan schrijfstift of vertrouwde kluis. Hij trok door weiden, over hard steengruis, zag de sterren der vage hemelhoeken, zou dikwijls vreemde volken bezoeken, wist zich overal bij de Schepper thuis.…

de stad studenten nemen loom een zonnebad het carillon laat vreugdeklanken klinken terrassen stromen vol, bezoekers drinken met smaak het onvolprezen gerstenat op gevels heeft de kunstzin vlam gevat de Leie laat de eeuwen traag bezinken de rondvaartboten varen af en aan het stadshart wordt meertalig fier bezongen la dolce vita, kalm en ongedwongen…

Gisteren ongedwongen zalig gevoel, morgen tranen in gemis. Niets gebeurt zonder rede waar het bestaan geen grenzen meer heeft. Verdwalen in gesproken woorden van samen, alleen, stil en breekbaar in mezelf. Hunkeren naar vervlogen tijden, waar alles veel simpeler was, wanneer je iemand ontmoette spontaan samen verder gedachteloos.…

wees blij leef als de vlinder ontwapen iedereen die rondloopt met een hart van steen met je eerlijkheid met je eenvoud en levenslust met je kleurenpracht met je ongedwongenheid met een vrijheid zoals zij ook ieder bloempje kust met je heerlijkheid met je onschuld met het ook zo willen zijn met verbazing en sympathieke lach met verwondering…

In mijn ogen zie ik de mensen Om hij heen ouder worden En soms blijf ik heel even staan Om te genieten van de mensen om hij heen Liefde kan je hier bij mij in mijn omgeving vinden En mijn tranen laat ik soms gaan omdat het zo mooi is de aarde en zijn bestaan Ook een dansje zit er ook wel eens in Soms voel ik mij net een kind Zo ongedwongen en…