tussen de eiken

.

rond die bomen zong haar huid een wiegenlied
zacht gerimpeld tot een plas, waar spiegels helder leken

kinderwensen dreven stil vanuit de glans
dat zonlicht immer achterliet
als sterren, dieper, tot de oorsprong van de dag

en schrijvers dansen letters

ongedwongen langs de avond, zuiver in het oogpunt
van een kleine blonde dood



als de hemel regen ademt, huilt de wind haar ondergang
rond takken waar geen blad aan zit -en vruchten
die de aarde raken in
hun beurtgezang met de tijd

wat is de wereld groot


.

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi, 25 juli 2010

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

esoterie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 7 stemmen 213