162 resultaten.
Geluk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Daar lag het
voor het oprapen
gedroogd en ongeschonden
bij toeval gevonden
op bladzijde vijftien
zomaar uit het niets
een meeval
niet tussen grazende koeien
na uren op de knieën
omringd door melodieën
van de honingbij
nee hier
gewoon bij mij
het brengt geluk
al eeuwenlang
wat niemand zegt te geloven
maar eenmaal gevonden
dan…
Gekreukeld oud
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 301 Krom en ongebruikt
loopt de laatste letter
over het gekreukte vel
de lijntjes zijn er uit
zelfs de punt pakt
geen ezelsoor meer
het hoofd gericht op
een schone lei
geeft kwetsbaar oud
een kleine kans
op ongeschonden nieuw
taal laat niet na
het juiste woord
te plaatsen in herinnering
en al leest men letters
zonder hoofd
oud…
nachtlezing
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 421 vaak
houd ik mijn ogen
gesloten
om de nacht te ervaren
wanneer hij aan mijn zijde slaapt
om te voelen wat hij voelt
zonder begrensde ruimte
of, opnieuw, een andere dag
mijn vingers aarzelen
willen overhellen naar het ongeschonden zwart
dichtbij de reis van vroegere dromen
de verbinding met een volle zee
en de vele onsterflijke…
We kristalden snel
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 363 ik blies
ons glas tot zomer
sloot met warme lente af
we kristalden snel
als dromers in de
bol die onze hemel was
jij kleurde licht
in regenbogen ik groende
in extase meer dan opgetogen
toch moeten we
gaan scherven om onze oogst
weer ongeschonden te beërven
zij is volrijp en kan
de winter aan laten we nu
samen voor een nieuwe…
Een taart
gedicht
2.0 met 56 stemmen 30.904 Ik moet aan geld komen,
ik moet een steen door dat raam gooien,
ik moet jarig zijn,
ik moet zorgen dat die juffrouw binnen,
die met die rode lippen,
verliefd wordt op mij -
ik doe mijn ogen dicht,
druk mijn neus tegen het glas,
prevel:
taart, grote witte taart, vlieg ongeschonden door dit raam...…
Geschonden groei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 140 dan ze samen waren, leidt tot een
nieuw geheel, gesnoeide echo’s
van vervallen koninkrijken, brengen
tijdperken van bloei en wat niet
meer is, gaat niet verloren, de kern
van de essentie te vergelijken,
van wat men in het hart wil dragen,
wat verder gaat dan wat men al bezit,
ontsluit een nieuwe vorm tot vragen,
als doel tot een ongeschonden…
Uitgestorven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 327 Nee er is geen organisatie
die in’t fris geschoren woud
tussen het wegrottende hout
van een subtropische natie
oranje klontjes heeft gevonden
waarin versteende bijterbijen
-die ooit op raptorsap gedijden-
door tijd en ruimte ongeschonden
waarmee een maffe wetenschapper
(die het idee kreeg bij de kapper)
het dinosaurus klonen klaarde…
nomade (2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 617 bewegen doe je in spreidstand
en dansen op slappe vermoedens
doorheen zand en woestenij
over gegolfde daken heen
oefen je vaardigheden
weerloos en toch ongeschonden
je kijkt me even in de ogen
zet dan je weg verder
kruist voorsteden en minaretten
proef eigentijds stuifmeel
je zengt in het zonlicht
en zelden rook je een sigaret
met de…
Nog altijd samen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 2.173 Zij zijn de wijn die, gerijpt en ongeschonden,
Uit het boeket van de liefde is ontstaan
Als jonge bloemen openden zij hun ogen
Kelken die samen sluiten voor de maan
Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren
Is niet verspild door een vreemde mond
Hoewel instinct verleiding moet verduren
En prille liefde door zonde wordt verwond
Zij belichamen…
Rimpeldoek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.452 Woekeringen van het lijf
eens jong en ongeschonden
maar zich nu verzoenend
met de ruwing van de dood.
Oude en nieuwe trekken
verliezen de gewone weg
ongeleid zwerven ze rond
je kenmerkende wezen.
Vitaal tot het laatst
doof je langzaam uit
maar je taaie volharding
zal nimmer luwen.…
contra ana
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 846 hier sta ik dan
dit prachtig lijf gekneed
naar het beeld dat ik
en ik alleen voor ogen heb
het beeld waar ik nog in geloof
dat ik soms wankel
ondersteuning nodig heb
en haren dons soms
slechts een beproeving
die ik rauw wel lust
deze overwinning is er
opgedragen aan het hoekje
dat ik diep in mij nog weet
zo ongeschonden
en bovenal…
Zaagselsporen… (2)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 314 Ongeschonden droom,
kasteel aan de hemelzoom,
zonder in – of uitgang ?
Laat kinderen lezen,
dat zij hun naam en oorsprong zien,
gebeiteld in marmer.
Hoever moet ik gaan,
blikken uit ogen te vergeten,
wat kinderen is aangedaan.
Oud en vertrokken,
vanaf die tijd gedoofd in mij,
haar zwavelstokken.…
Sneeuwpret
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.691 om te landen na twee schreeuwen
en een stuiter in haar nek
voor de koek en zopie tent
waar zij mijn opa had ontweken
die zijn tanden niet zag vallen
na zijn gekke bekken trek
En zo zochten wij daar samen
met zijn allen wat bescheten
naar de bijters van mijn opa
in de sneeuw voor het verrek
totdat mijn vader opgewonden
zei dat hij ze ongeschonden…
onweer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 435 de bliksem sloeg
de wind uit je benen
de kracht uit je arm
de zin uit het leven
je was pas vier
groeien was pijn
kijken naar
afzien van
maar binnenin
onrust en honger
innerlijk ongeschonden
verbeten streven
surrogaat leven
maar iedere avond
toch weer naar huis
met je krachteloze benen
je kromgegroeide arm
geen zin meer in leven…
tussen zeedijk en warmoesstraat
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.807 terwijl mijn handen
zich verstoppen
in de zakken van mijn jas
en mijn voeten
zich ontpoppen
tot ware renners, stamboomras
keer ik ongeschonden terug
naar waar mijn auto staat
en poets beschaamd en vliegensvlug
deze veel te hete plaat…
Het gif van deze zomer
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 288 Deze zomer zal niet paraderen in een
dodenmars waar ’t verdwijnen
zich classificeert als nummer één
terwijl de hemel tergend traag
de zon doet rijpen
brengt mijn groet de warmte
die zich schorpioent tegen het grijs
van de komende herfst, het lijkt een
visioen die het gif laat vloeien
en het sterven overtreft
met leven dat nog ongeschonden…
De glasblazer en de pottenbakker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 Er bestaat geen vaste grens
tussen zee en zand
een blinde glasblazer stuurt de golven op weg
naar adresloze bestemmingen
ongeschonden komen ze zelden aan
voor nabestellingen heeft hij lucht genoeg
warrige wolken glijden tegendraads
over het dun bevolkte strand
waar pandjesjassen in waggelgang ronddolen
- aan hun rekken ontsnapt -
de…
verzuipen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Als je na de eerste golf
nog niet verzopen bent
mag je van geluk spreken
de tweede moet je aan zien komen
doen we net
of het niets is vergeleken
dus adem inhouden
zet je schrap
voetbal supporters uitgezonderd
je kan toch immers niet leven
als leven zonder is
en alle artsen zijn verwonderd
schuim koppen zonder bal
en ongeschonden…
Kuddedieren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 568 In de tijd waarin we nu leven
Is het gros van de gemeenschap
Een kuddedier dat graast
Van het kale dorre gras
Slechts een enkeling verlaat de kudde
En vindt in een kleine hoek in het weiland
Een ongeschonden graspol die schittert in het zonlicht
Degenen die verkiezen om in de menigte te blijven
Krijgen niet de kans om een glimp op te…
Antieke Globe
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 555 Deze aardbol is ongelogen
ongeschonden, niet boordevol
vervuiling, zonder effect van een broeikas.
Het draaien van mijn wereld stopt
zodra ik er een vinger op zal leggen
en mijmer over de bestemming die ik aanwijs.
Het is hier niet doordrenkt met geweld
over de vraag: “Wie heeft het hier voor het zeggen?”…
veeg eerst je voeten
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.333 het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht
de wind helt over in verstrooiing van licht
de straten in bezwerende onduldbare geheimen
uitdagend in wiegend wankelende angst
levenskrachten in ongenaakbare strompeling
als net afgestroopte bladeren van bomen
het lijf in woekering, eens ongeschonden
maar nu in verzoening van de ruwe dood…
Mevrouw Verkuijl: bedankt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 132 met als troost: háár huis ongeschonden?
Mevrouw Verkuyl, bedankt!…
Hoe dan ook
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 328 Met de gretigheid van jonge honden
beroer ik haar gekromde rug
terwijl ze soeverein en ongeschonden
dat mooie stuk van Beethoven speelt..…
Oneindig misbruikt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 434 Ze zit alleen, zelfs tussen velen
zo heel alleen met haar verdriet
Pijn, die zij met geen kan delen
Erover spreken gelukt haar niet
Ze lacht wel eens wat vluchtig
edoch haar ogen doen niet mee
Die haar nam bleek zelfzuchtig
Hij brak haar geestelijk in twee
Ze weent, edoch zonder tranen
want dòòr duurt maar haar pijn
Ongeschonden..geen…
Reflectie
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 536 handen je voorzichtig aan
waardoor het beeld vertroebelt
wast ze haar handen in onschuld
doch neemt de zonde langzaam bezit
als een slang die door haar lichaam kruipt
wordt het wassen obsessief
ook haar armen en haar gezicht
totdat haar huid rauw is, tot bloedens toe
rimpelt de weerspiegeling
heel geleidelijk totdat het beeld
weer ongeschonden…
zoon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 420 Een jonge vis in de zee der tijd
Wordt door zijn moeder voorbereid
Kan nog alles aan haar kwijt
Een jonge vis, een zee van tijd
Zwem maar, visje, ongebonden
De angst voor pijn is te doorgronden
Niemand zwemt altijd ongeschonden
De zee van tijd heelt vele wonden
Zijn blik, al wijzer dan zijn jaren,
Ik zie hem naar zijn mama staren...…
In de stal
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 285 't Heeft daar stil gelegen
voorzichtig neergelegd
met Gods eigen zegen
aan de mens gehecht
Liggend in een stal
in 't plaatsje Bethlehem
't zal mensen in getal
genezen met Zijn stem
Je zal het niet verwachten
dat hier een Koning ligt
uit menselijke geslachten
maakt Hij het donker licht
't Is nu nog ongeschonden
als Kindje klein…
Oorlogsbruid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 47 Maar bekijk mij, intact en ongeschonden,
wat weet ik daarvan?
Ik dans in gedachten zonder benen,
talloze armen tillen mij op,
talloze handen betasten mij.
Maar als de muziek stopt.
Wat dan?…
Verre verten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 319 en kijk, ginds, in het laatste huis
de ongeschonden winterochtend,
de geur van spek en koffie.
daar trekt de kachel aan het langste eind,
daar soezel ik de dagen door,
daar ben ik de hermelijnen koning.
jouw naam zal ik niet noemen
geheimen mogen
als spinragtakjes hangen.
ik pluk ze één na één na één.…
Gerijpt
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 547 Het kind slaapt naast de
schelp, nóg ongebonden,
nóg ongeschonden, voor
haar de winnaar is een
lauwerkrans geraapt, stil
verschijnt licht in haar
verhaal uit een versje op
een kaartje, uit het hart
verzonden, een ongeschreven
taal, opent het inzicht dat
een vers iets levends is in
de schoot van het ongewisse,
wat dat kind niet…