Alle inzendingen over onnavolgbaar

ik heb geprobeerd haar zoenen na te doen maar ik verloor steeds weer het initiatief het bleek geen rollenspel te zijn maar een festijn van actie en reactie het rollen voelde fijn in zacht ontvangen wilde ik het nogmaals gaan proberen raakte al snel het tempo kwijt in onnavolgbare subtiliteit wat wij wel hebben geleerd is samen…

Vergelijkbaar lang zijn de dagen die volgen vergelijkbaar stil het verdragen, onnavolgbaar opgedeeld in rubrieken. De sporen een onduidelijke positionering, de inhoud ervan vergelijkbaar voortaan...…

Onnavolgbaar haar prestaties. Onze wereld is energiek. Een eeuwig voortdurende dynamiek. Onuitputtelijk lijken te zijn haar bronnen. Onnavolgbaar haar levens- kracht die uit haar kan worden gewonnen. Onze wereld is uniek. Blijft voor haar bewoners immer sympathiek. Laat door het mensdom eeuwigdurend met haar sollen.…

hij werpt zijn stoornis in de strijd om rivaliteit zijn meest te duchten wapen haar hart nogmaals te penetreren met zijn onnavolgbare verlangens geprikkeld omschrijft men hem als hij weer eens zonder klank maar met een uitgesproken beeld zijn woorden is verloren en dan maar met zijn vuisten communiceert het bloed van haar geliefde doet…

vlucht, niets daargelaten maar toch ontheemd zal de kroon het hoofd verlaten al splijt het leven zich in twee halsstarrigheid is geen trots maar is de pluk van vrijheid, gedreven is jouw hand maar beneveld sta ik ver en bezie mijn ziel als de rots die mij bevrijdt het aardse draagt zo zwaar, het licht zo stekend blind, de liefde onnavolgbaar…

Prachtige kijkers Met een wonderschoon Palet van wel duizend Kleuren bruin, zo onnavolgbaar Op hun plaats gekomen, Ogen die vanaf je geboorte Nog nooit hebben kunnen zien - Je hebt geluk gehad, zeg je, Dat je niet op latere leeftijd Het zicht in je ogen Verloren bent, dat is veel erger; Terwijl ik je bij je hand neem En samen…

ik zie hier in de annalen dat je met schrijven een prijs kunt behalen en deswege mag blijven het thema is volwassen aanmelden via e-mail ik moet passen 13 euro 50 is mij te veel het schrijvertje in de sloot zwiert onnavolgbaar waterkrullen als Jezus liep over water dit diertje is klein zo groot dat het mij met ontzag doet vervullen…

Het is niet zo erg dat ik zo goed ben Zo onnavolgbaar en zo sterk Uitblink in werkelijk echt van alles Alleen niet dagelijks op mijn werk Het is niet erg te moeten leven Zonder het respect dat ik verdien Daar al het moois dat ik verricht heb Door vrijwel niemand wordt gezien Het geeft ook niet dat niemand luistert Naar wat ik enthousiast vertel…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

het is stil in Amsterdam nu André Hazes voortleeft als monument kun je nog zingen zing dan mee zei mijn moeder altijd ieder kent de lappen smart die onnavolgbaar over het voetlicht werden gebracht zij gelooft diep in haar hart waar de glimlach van een kind tracht wortel te schieten de vlieger later als symbool van er is meer tussen hemel…

vanmorgen vroeg was er een lange sliert van nevel die over de witte daken trok het nieuwe daglicht schilderde onnavolgbare kleuren licht aan de horizon bijna sprookjesachtige sfeerbeelden en de maan was vannacht flonkerend zilverwit werd ik al vroeg overmand door het witte grasbeeld en door silhouetten van de magnolia die steeds meer…

Waarheid, die wervelende verveling die ruwer steeds te diep in mij ontstaat, dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing, lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat, haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat de verschrikking ontwaar van haar schoonheid en in mijn stem haar onnavolgbaarheid omwikkel met het naakte van mijn taal, de galm ervan in letters…

Met dank aan de redactie van Gedichten nl. die vandaag de onnavolgbare, onvolprezen Patty Scholten eert met een van haar talloze dierensonnetten.…

Hij is zelfs niet te stuiten met agressie Omdat hij dan iets onnavolgbaars doet En acties tovert uit de hoge hoed: Voor tegenstanders is hij een obsessie. Het voetbal heeft hij tot een kunst verheven. Naar hem te kijken dat is puur genot Waardoor je rilt en bijna lijkt te zweven.…

De andere ik in mij Een onnavolgbare wens Te verkennen alle mogelijkheden Van dit eenvoudig leven Een wens die laat zien Een prille ochtendzon Laat schijnen over Wat ook nog kan Van grote gevoelens En heftige emoties In onbezonnenheid Gestart en begaan Mee laten slepen In een ongewis gebeuren Voluit te proeven De diversiteit…

ik zoek stilte kathedraal koelte en de rust van eeuwen ik vond ze daar gesokkeld en verheven tot heiligheid zag hart en ogen hun leven hebben zij tussen mens en dier bewogen maar eenmaal boven restte pas het echt geloven hoor de litanieën mensen op de knieën ik bid en zie de wierook kringelen in het onnavolgbaar zacht devote…

de wereld ruimtes bouwt, hoe hoger het doel leek, alsof tranen en een lach zwaarder waren van gewicht, zonder gaven ze mij een gelijkenis en leerden de kunst van het bewegen ik werd klein, veel kleiner toen ik handen en schouders kreeg om op te klimmen tot langzaam die stoel wielen kreeg en wij benen deelden roestvrij en onnavolgbaar…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen.…

uitgestreken ingeprent laait de dag op nieuwe doch versleten schoenen net als gisteren weer op, reeds ingelopen schrijden stappen achterwaarts met gerafelde veters onnavolgbaar de tijd met zoete elementen het Wad besmeurt met ons vermaak, bekostigt met het loon dat ons nu toekomt watert zich in zoute tranen en containert sprakeloos…

ik zie je ogen donkeren maar hun geheimen lichten op in het schalks wegkijken je lach gaat mee naar een niet voor mij weggelegd perspectief in de verte van de tijd nog heb ik jouw hand en vingers vast voel je hart pulseren met vitale warme kracht maar onnavolgbaar zweef je uit mij weg in een lichtend spoor van mystieke onaantastbaarheid…

terwijl je op de reservebank zit raken je voeten amper de grasmat tóch maak je een onnavolgbare beweging waarmee je 22 man plus alle reservespelers op het verkeerde been zet als de bal vervolgens luchtledig als een pannenkoek op het hoofd van de scheidsrechter terechtkomt verwijst hij je resoluut naar een plek op de tribune alwaar jij…

langzaam ontwaakt de lentelucht in mij voelt nog wel als naakt en soms kil af en toe zeg maar bij vlagen weet ik weer ja, dat is het wat ik wil de geur van natte bladeren of vers gemaaid gras parfum naturel zo als het in wezen bedoeld was en kleuren zien rijpen van groen naar wonderlijke tinten groots en onnavolgbaar eigen…

golft tsunami’s smelt het ijs van duizenden jaren spiegelt hoog tegen de dijk jij houdt ons in beweging met steunen en kreunen orkaant met het oog gericht op de mens zelfs in de stilte die komt voor de storm ben jij gespannen zonder op het land een blad te beroeren jij bent de wind het fenomeen van verschillen in druk dat op onnavolgbare…

uiterlijk verbeeld in lijfelijk omsloten blinkende rituele togen waar schoonheid haar stoffelijke genegenheid toont viert daarenboven de zachte schittering in jullie beider ogen zij weerspiegelt de onnavolgbare weg naar woordeloos gevoel waarin liefdevolle herkenning het wederzijds bestaan, een hoopvolle eenheid beloont…

waarden van gekrenkt papier, het heden lijkt voortvluchtig als de tijd mijn smeken vertraagt ik zoek in de uren van droge prielen en graaf het refrein in het gras van donker aarde terwijl de einder vlucht op het teken van de ondergaande zon het kluchtig inzicht grijnst aan de zolen van mijn voeten, deze tred verlegt het spoor in onnavolgbare…

ik buig mijn hoofd voor jou, mijn donkere nacht het is niet vreemd of ver ik had je verwacht je schuilt her en der in de gleuven van de oude boom; het is des winters vracht waarachter het licht, onnavolgbaar leeft en de dood, op sterven na stokkende zuchten weeft terwijl jij en ik uitzien naar de ochtenstond waar 't zachte in de warme…

Niet Theo van Gogh – onnavolgbaar in provocerend onrust stoken en filmen – werd beestachtig vermoord, anderen bedreigd, het vrije woord koelbloedig de nek omgedraaid volgens sommigen die blijkbaar een alibi nodig hadden om hun frustraties vrijuit bot te vieren op allochtonen en hun dierbare materie.…

steeds meer onnavolgbaar Woutertje Bos is geen kerel nee vroeger toen had je Den Uyl dat was een vent die man stond tenminste nog voor iets in 's mans glorietijd sprak het geachte lid ome Joop stond voor niets hij leidde het land naar de afgrond aanwezig in de studio Alexander van opvliegertjes excuus en lege dozen overzeese gebiedsdelen…

Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek. Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander. O lof, steek op, van Tegelen tot Oterleek! Zijn korte leven lang verdedigde hij trouw de leer die in de goedheid van de mens geloofde. Niets dan goeds dus.…