317 resultaten.
trein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 96 Hoeveel keer kan men je breken
kansen ontelbaar berekenen
tussen verlichting en dood
zie kikkers kwaken in de sloot
val midden binnen in de zin
luid en duidelijk aanwezig
in
bezig
wat heb ik nou schijt
aan jou en je literatuur
verdwenen spijt
de wereldwijde kuur
waarom ben je niet rijk
slijk
voor altijd
over en uit…
Luisteren naar de zwijgende
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 79 Ik leg mijn hand
In die van jou,
Mens die met stomheid
Geslagen is, het hoofd
Vol onrustige gedachten
En ontelbaar vele woorden -
En niet één die de uitweg
Weet naar je mond, je stem
Die zelfs niet de zachtste
Klank weet voort te brengen,
Ik laat mijn hand
In die van jou,
En lees zonder taal
Al jouw ongesproken woorden…
Wereldpijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 423 Gestorven mensen zullen vergaan tot stof,
achterblijvers rouwend op elk kerkhof
Was je nog maar hier,of als 't moet ik bij jou,
daar staan ze,iemands Moeder,kind,vrouw
Ontelbare tranen op al die gevallen scherven,
wie deze dood wil overleven zal moeten sterven..…
Cadans
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 537 Eenzaam in een overvolle trein
De doolhof met ontelbare gangen
de lachwekkende parodie op rijm
heet verlangen naar verlangen
Zelfs in dit licht zien ze je niet
zo ontastbaar onzichtbaar
ruis je als de wind door het riet
voor mij heel echt... zonneklaar
Jij maakt geen hoofden dol
alleen dat van mij
mijn hart klinkt niet zo hol
met jou…
gaan en komen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.797 ver weg
maar toch helder
hoor ik engelen zingen
over het lied van Licht
zij hebben weet
van aardse tranen
telkens als iemand
naar het ongrijpbare
wordt toegedicht
met een tedere lach
heffen zij haar op
ervaren de pijn
van een onuitgesproken
gedag
toch klinken er
zachte geluiden
van duizenden harpen,
ontelbare…
De zee/il Mare
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.827 De zee/Il mare
Wil me wat vertellen
hij fluistert naar me
komt steeds dichterbij
trekt zich weer terug
komt opnieuw en verdwijnt
Dit herhaalt zich
ontelbare malen
Zijn verhaal wordt steeds luider
Zijn taal steeds duidelijker
Kom ga met me mee
Kom, kom, kom.....
Maar ik kom niet
Draai me om en ga naar
huis.…
voor mijn allerliefste.
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.826 Ontelbare zandkorreltjes.
Staat voor eeuwige liefde.
Met kloppend hart
Fluister ik iets in jouw oor.
Jou zien slapen.
Mijn lavendel.
Bloemen bloeien.
Vogels fluiten.
Winter, lente.
Zomer, herfst.
Jij en ik.
Laat ons leven.
Voor mijn allerliefste
Waar ik zoveel van hou.…
winterdepressie
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 338 kleine vlekjes duisternis regisseren
de bewegingen op het
kruidnagelende kruispunt, ik prefereer
liever de ondergrondse
het is wat zachter en heeft de geur
van lavendel
de drukte boven maakt grote gaten
die gevuld zijn met ontelbare stemmem
en beelden die dogmatisch mijn
rust verorberen
al is het wel dat mijn diafragma
me nog leidt…
Stof
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 Het blijft maar neerdalen
zonder oponthoud
langzaam, als parachutisten
en vestigen zich op onze spullen, overal
ze zijn ontelbaar
Wij kunnen er weinig aan doen,
bijna elke dag
proberen wij het,
stof afnemen, stofzuigen
We doen het al jaren
Wij zijn gemaakt van stof
en aan het einde van ons leven
gaan we terug naar stof
Stof is alles…
zij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 tijd beweegt zich
met ontelbaar
mooie momenten
naar eeuwigdurende
verwerkelijking
heb ik beseft toen
ik tot de ochtend
ben blijven kijken
naar vol liefde
trillende sterren
om dan met obsessie
toe te neigen
naar het dansend licht
dat zich in ochtend rood
naar boven drift
met kloppend hart
sneller dan gedacht
tot bloei kon komen…
waar pijn verdween
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.311 een lach verdreef
duizend stille tranen
één na één
ongemerkt gelaten
haar dromen kleurden
het heden herleeft
eens waren de jaren
vergrauwd door verdriet
maar liefde doorbrak
het grijze verleden
ontelbare tranen
jij liet ze gaan
om te ontwaken
in de kleur van dromen
jouw lach verscheen
waar pijn verdween…
Geketend
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 267 mijn ziel spiegelt zich
aan hedendaags licht
van de verloren oceaan
in den beginne was er zicht
wazig weliswaar
nu, scherper
doch vaker en dieper
ervaar ik
de kleur van nieuwe maan
ook al is de aarde
vol van monden,
kent het ontelbare
wouden met handen
een mens wordt
ongevraagd heengezonden,
is aldoor verdwaald
en als…
De wereld draait door
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Niet stil te zetten
Hemellichaam dat woonplaats is
Voor ontelbaar velen -
Dat doordraait ook als
Mijn wereld stil staat -
Dat geen woonplaats mocht zijn voor
Het jongetje dat we in liefde kregen
En we slechts zes uren lang
In onze armen mochten houden
Zes uren die een eeuwigheid leken
Waarin onze wereld stil stond…
Eureka!
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 505 Je maakt ontelbare vergissingen
maar komt steeds verder op je levensreis;
het kost alleen wat tijd.
Dat noem ik nog eens een openbaring!…
zwarte diepte
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 847 een harde vuist
geen vrienden
alleen een oneindig zwarte diepte
ze viel en viel
ontelbaar veel dromen
een nachtmerrie
geen mooie droom gekregen
alleen een oneindig zwarte diepte
ze viel en viel…
Angst voor dementie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 758 Dat ik neergelaten in jouw wei
aan het gras de geur herkende
als dat van mij en sporen ver voor
gisteren die in verbeelding
nog van liefde spraken
en dat ik niet jouw liefdesheuvel
herkende uit die ontelbare
piramides die ik had bemind
toch ontleedde jij
mijn woordspelingen
en dichtte mij terug
naar daar vanwaar ik kwam
maar desondanks…
Synergie,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Van niets te leven dan
van de lucht en van de
zwijgzame schoonheid uit
de aarde om weer tot
humus te vergaan, waaruit
een purperen zon hem baarde,
de vlucht te vinden in het
ruisen van ontelbaar blad,
energie geladen in de lichte
nerven van hun dromen.…
Blumine
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 111 op een plek ver van hier
staarde ik omhoog
langs de steel van een bloem
haar exploderende kleurenpracht
benam mij het zicht
gewend aan de kleurenwereld
van ontelbare bloesems
zweefde ik ertussen
zat op een kelk
snoof het melange op
dat mij bedwelmde
als een bij vloog ik
van blom naar blom
heel teder
proefde ik hun nectar…
Bloemen
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 2.347 Bloemen
groeien en geuren
eindeloos mooi
ontelbare kleuren
harmonieuze tooi
Bloemen
water om te leven
meer hoeven ze niet
ze bloeien zo even
einde in`t verschiet
Bloemen
die langzaam sterven
hun geur die verdwijnt
bruine bladernerven
de knop die verkwijnt
Bloemen en Mensen
overeenkomst is daar
hun korte levenscyclus…
De geur van herinnering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 519 Zij reden over de zwarte grond
licht en bloemig aten gepocheerd
dronken pinot gris langs de cote
in het restaurant schoof zij haar
voet tussen zijn benen en hij
plukte zonnebloemen en schelpen
ze neukten ontelbaar in die tijd
tussen branding en afscheid
tussen liefde en spijt
tijd verstrijken en nergens oevers
Zij reden voorbij lavendelvelden…
hora est
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 440 bij dag begint het:
de dood noemt zichzelf
het licht
alle andere namen
geven nog meer, verleiden
als ontelbare vingers
ik schrei tegen wind in; rood
met het wimperloze van liefde
verderop
laat onvervulde dromen
uit gedichten waaien, ook je stem
en alle stilte, zoveel trager
tijd verstrijkt
in de richting van het raam…
De horizonner
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 313 Zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door ontelbare mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
elfjes op papier
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 6.466 alsof ontelbare handen
een horizon bouwden, warm en rijk
als zilvervuur rond flower fairies
en jij er bij hoorde, vol van schoonheid
in een taal die ik niet spreken kan
slechts liefhebben
in het verlegen lilalicht en in de eenvoud
van je verdriet
ik zag je daar
naar een regenbloem gebogen
-kom binnen-
ik zag het hart…
Mijn schaduw
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.606 Ik ben verdwaald in mijn eigen schaduw
strompelend in een doolhof van schemer
een door de groep verlaten zwaluw
ongewild een schichtige deelnemer
De weg naar schittering is te lang
onontgonnen gebied zonder vrucht
ploeterend door uitzichtloze dwang
ontelbaar veel wolken zonder de lucht
Het hiernamaals lonkt met haar veren
prachtige droomtooien…
pauken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 de wereld is vergeven
van droeve plekken met
doden die we zijn vergeten
al zeggen we van niet
met vernauwde blik snellen
we over struikelstenen
van heimlijk begraven
executies
snellen we langs
plekken des onheils
onwetend soms van
ontelbare doodvonnisen
kijk naar boven
vergewis je van de hemel
de doden roffelen
als beukende pauken…
Kaf en koren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 Ontelbare folders.
Alle jaargangen Donald Duck.
Onmisbare tijdschriften.
Platen, tapes, CD's en DVD's.
Geluidsapparatuur.
Computers, printers en routers.
Diskettes en USBsticks.
Generaties fotocamera's.
Duizenden dia's, foto's en films.
Harde schijven met ontelbaar meer.
Mooie en waardeloze objecten.…
Zijn of niet zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 428 Vastgenageld sta ik
Aan de grond
Die mij draagt
Tot op dit moment
Aarde als vaste
Grond van mijn bestaan
Met helder zicht op
Al dat moois dat
Aan de hemel staat
Sterren ontelbaar veel
Die het zicht mij
Bieden op het grotere geheel
En mij uitkomst bieden
Op de vraag te handelen
Of niet - het is de
Levensvraag die ik mij…
Het is goed te zijn
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 263 te zijn aan de zee
waar een bal van vuur
de einder kleurt
zo oprecht en puur
het is goed te zijn
in het verhaal
van de rollende golven
de zeester en het koraal
het is goed te zijn
rond het kasteel
het geknede zand
dat ik met een roze hoedje deel
het is goed te zijn
bij de ontelbare meeuwen
te luisteren naar het
karakteristieke…
Hart op de goede plek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Geoogst van goudgeel graan,
Gehaald van land bezaaid
Met menselijk mededogen,
Bemest met onvoorwaardelijke
Liefde voor land en plant;
Basis voor het allerfijnste deeg,
Met vaardige hand flinterdun gekneed
Voor de ontelbare laagjes
In 's lands lekkerste croissant
Die hier onweerstaanbaar
Voor je op tafel ligt,
Korrel met een hart…
De film van Ome Willem en Teun
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 339 't Nieuws zou bijna ondersneeuwen,
terwijl dat heel niet mag,
want hoe vaak ik met de kinderen,
Ome Willem niet zag, ontelbaar!
Deze vuist op deze vuist,
de kleinste was van Teun,
de grote vuist van Willem
daarin verdween ze gewoon.
De creaties die ze droeg
maakte dat je om meer Teuntje vroeg.…