Alle inzendingen over ontkennen van verled

geschiedenis is niet om te vergeten of om te ontkennen maar om van te leren besef respecteer twee minuten stil…

en ontoereikend worstelde met Brabants verleden in eindeloze bossen gewonde soldaten die de rivier overstaken doodsgedichten prevelend afscheid nemend van alle vaders die moeder, een verpleegster om het karakter van de rivier te lezen met haar onschuld.…

Als ik kijk naar mezelf in de spiegel dan kan ik niet ontkennen dat wat ik zie geschiedenis kent. Ja, het is waar mijn ogen liegen niet.…

Zolang je je vastklampt Aan een ander Als een kind Ontkennend dat Je volwassen bent Maak je een slaaf Van jezelf…

Beaam het neen met alle weerstand aarden wal al omgezet in bloed en vezels spannen zich helaas je bent te laat vuur zoekt zijn weg langs elke plooi druipt weeë lucht een kwijlbaan op de vlucht voor eigen geilheid dus beaam het droog je huid zeg neen helaas je droomt je weg omdat jouw weerstand zwanger van verlangen…

Wind dreigt storm traant ogen overvol bomen worden oud de natuur lijkt dol Zand stuift in ‘t rond vult knarsend monden verduistert het licht schuurt verse wonden Daar staat hij pal rug tegen de muur neus in het zand struisvogelnatuur…

Valluik is, om niets te ontkennen zonder leugen, en dat binnen te houden, wat begraven werd met de aardse deugden, in alle toonaarden van belang, wat al bestond verging allang, en zijn we dat even kwijt, om de waarden aan te horen, treft dat geen blaam en geen verwijt, staan we dichter bij het zelf, wat pas helder wordt als ware woorden…

Wij maken van de aarde een patiënt. We kunnen het in vele bronnen lezen, het is zelfs onomstotelijk bewezen, al wordt het door de dwarskop nog ontkend. De wetenschap? Die boeit hem echt geen reet. Hij luistert liever naar een wappenscheet.…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

we moeten versoepelen maar morgen nog niet zeker weten we zijn er nog niet het heeft geen zin het te ontkennen beter is het om er maar gewoon aan te wennen…

Door ontkenning tot geloof kan ieder mens zich van een bitter hart bevrijden.…

Anders nog dan klungelig de liefde ontkennen en mezelf?…

Ik vraag je niet Of je een blauwe ster voor mij pakt Ik vraag je alleen Of je mijn ruimte wilt vullen met jouw licht Ik vraag je niet Of je je handtekening zet Op 10 grijze papieren om je liefde te bevestigen Ik vraag je alleen Of je van de duiven houdt Die ik gewend ben te kijken Het verleden ga ik niet ontkennen De toekomst zal op een…

laat takken zien in veelvoud, groeit tegen de verdrukking in en toont zijn grote schoonheid die ik ook in anderen bemin 4 wat was, lijkt verleden tijd het groeit nog welig als onkruid in onszelf als je het onhoudt van water sterft het geleidelijk aan vanzelf .…

feilloos doch ontdaan elke daadkracht in ontkenning nocturne van de nacht ontsta uit zacht verschonen god verbiedt me niet…

Trouwens, het is toch te laat om het te ontkennen. Ik hou van je.…

een klok aan de muur schroeven de wijzerplaat ontkennen in open veld en late zon een lange schaduw voorafgaan ergens vrede mee hebben…

de eenzaamheid is zelfverkozen en spreidt zich uit ik hoor haar stem en zie haar gezicht het hart zingt zelfs verstrikt de ontkenning is net begonnen maar ontkent zich niet die blauwe ogen achter die blauwe ogen die eeuwige spiegel van de ziel die eeuwige herkenning van eenzaam zeldzame liefde…

Bezinksel op de bodem Van de aarde Zijn wij Een Onopgelost mysterie In de aarde Ben ik Ben jij Terwijl we op de orbis lopen Zonder denken Zonder hopen Vanzelf Zoals de zon bezinkt Met het licht In het water Mag ik denken Mag ik hopen Dat ik ooit zwicht Met het ontkennen van later…

je kunt het niet ontkennen, zij was hier, zij heeft over een muur van tijd gekeken en deze code gehanteerd als teken van eeuwigheid. Een omtrek gaf zij prijs en zij heeft hem verscheurd noch opgegeten. Haarfijn sluitend levert hij bewijs dat zij bestond.…

tijd” in de luwte van emoties twijfel je aan wie je bent zorgt een masker van ontkenning dat je jezelf niet herkent maar ...…

troosten is mij onbekend zoals de lariks diep buigt tegen iedere tegenwind, hun kruin raakt de mijne wanneer de dauw mistroostig langs de lessen van het leven druipt een zweem van ontkenning haakt zich vast in het licht van vandaag die vol kluwen uit het verleden zichzelf tracht te ontknopen het is het wazige verlangen dat aan de deurpost…

ze zit in de verkeerde coupé schrijft boete in de wasem omdat ze niet ontkennen wil dat het verkeerd is nipt aan de champagne in een hoek van velours herschikt haar parels glimlacht naar Lakshmi…

Schoonheid, levenslang verborgen door ontkenning Je geeft je, juist aan mij mijn aanbidding, ik ben stil prachtig schepsel der natuur ons houden van reikt tot ver voorbij het vagevuur.…

Ook ik vertrouw de euro voor geen cent, Want door die munt is alles stukken duurder, Behalve dan misschien voor de bestuurder Die glashard die ontwikkeling ontkent. Want ondanks het gewraakte prijsverloop Zijn smoesjes in ons land nog steeds goedkoop.…

Het dierlijke in mensen is wat wij niet wensen is wat wij niet wensen te zien Dat wat wij in alle toonaarden zullen ontkennen zullen blijven ontkennen omdat wij niet willen en kunnen wennen aan de gedachte dat we in bepaalde opzichten beestachtiger zijn misschien Het menselijke zien in het dierlijke gebeuren mogen we daarentegen volstrekt…

Waar de stroom van beelden naar buiten keert dwaal ik in illusies die mijn werkelijkheid ontkennen, en zoek ik de stok die de spiegel breekt waarin mijn ogen de waarheid zien…

etherisch verband gezwachtelde ontkenning van de schedelwand. Het elixer scherpt zinnen buiten de context ontsmet gezegden in spleen verloren persoonlijkheid gedrenkte bluesballads verdringt.…

Op de vraag of ik genoeg van mijn vader hield om hem voorgoed te vergeven het liefst vergeten kan ik niet ontkennend antwoorden hij timmerde zijn hart uit de ingewanden van een boot liep langs de oevers van een onbewogen kust bouwde vogelpaleizen langs de zijkant van het huis was nooit ergens anders te bekennen dan onder mijn moeders…

de spanning hangt ergens, tussenin niet snijdend eerder afwachtend, vragend blikken mijden aanraken wordt na gelaten ontkenning blijft aantrekking ook onder de oppervlakte overheerst het warme gevoel…