Alle inzendingen over ontmoeten

tot rust stil op een bank met kussens bij een huis in het hout vond ik jou je zong de woorden van vroeger woorden van ooit nooit eerder hoorde ik je stem zo zuiver zo’n zacht geluid ach lief gaat de toekomst verder of opeens achteruit…

ik ben nog even hier om je gedag te zeggen zomaar met plezier ook om mijn gedachten in je hart te leggen maar zo denken is vaak verwachten ik schrijf ze maar in wat losse zinnen weet alleen niet waar te beginnen vandaar dat ik in het donker staar beelden trekken voorbij ik hoor mezelf praten luister naar een stem wil ook stilte…

Nee, je bent niet groot, en mijn naam wist je al, ook mijn gezicht Je roept mijn naam, je hebt me nu ingehaald en je zonnebril afgezet Ik ontdek je openheid, je eerlijke ogen, gevoegd bij het vriendelijke en lachende in je gezicht Was je maar van mij lief wicht, dan waren alle dagen de ogen van de wereld alleen nog maar…

Dezelfde leegte steeds als ik anders kijk rijzen en ondergaan als vader zon dezelfde deur zacht achter je dicht gedaan in afsluitbare ruimte heb de vriend in me zelf gevonden ben te laat als metgezel.…

Een vluchtige ontmoeting, de vlinders dansten zo snel als het begon, was het weer voorbij. Wat bleef was zijn afscheidsgroet: ‘dag wolk’.…

Ze leek op Katy Perry. Sprekend. -“Het gaat helemaal goed komen met het zonnetje.” “Maar jij moet de hele dag in dit tankstation werken”, dacht ik. “Zou ‘t”, antwoordde ik als een konijn in de koplampen. -“Jazeker, u had niet getankt hè?” “Ze zegt ´u´ tegen mij”, dacht ik nog, kansloos. “Nee hoor, alleen een zak chips.” -“Pinnen?” “Dolgraag…

Ik geef het achteraf gezien wel toe dat ze me wel érg gemakkelijk om haar vinger wond ik wist gewoon niet beter dan dat ik voor haar, die mooie slanke, amper bestond Nu ik haar na zoveel jaren zag sprak zij wel tot tweemaal toe "Goh, je ziet er zo goed uit!" Nou ja zeg: ik? En als genageld aan de grond durfde ik haar niet…

Het was al half februari en buiten een winterplaatje en dit bij een verwarmd klimaat, als een schilderij van Gauguin gigantisch groot: 'Neige fondante' met sneeuw als blanke pannenkoeken in het landschap, langgerekte..., toen ik Satyam bezocht. De satsang begint. De stilte valt... De zaal is vol verwachtings-spanning. Verheven verhoogde trilling…

Je komt en gaat.. je gaat en komt.. Innige momenten verglijden.. waarom ik, waarom jij, Toeval is er niet.. het is gewoon zo.. niet meer of niet minder.…

Twee verbonden zielen ontmoeten elkaar na zoveel jaar. Lijkend als een paar wandelen zij verder dicht naast elkaar richting dromen die door jaren heen tot stand zijn gekomen. Als bekend maar ongekend, onbekend smelten zij samen.…

vaak zie ik de mens, alleen als ik hem passeer of hij mij soms kijken we elkaar aan dan hebben we iets gemeen niet altijd zijn de ogen open zeker, de leden zijn uit elkaar maar kunnen zich nog tonen als waren zij gebroken of in een vluchtig wuif gebaar groeten of hooghartig honen aan een uiterlijke rimpel herken ik iets meer in het gezicht…

II -de ontmoeting- 1889 het natuurgebied een weiland vol ganzen - afschieten of niet harde beten - in het moeras met knoeten hoe kort het leven het zusje louise neemt met dubbele treden de hoge trap – als een miskraam voor de angstvallige moeder – de wereld in brand turf van kalenberg een brede sloot met wat riet…

me een foto zien van hen beiden van achter genomen hand in hand lopend Een meisje van drie en mijn dochter, vrouw in een jurk Ook als een meisje, het tasje dat ik ooit voor haar kocht langs haar schouder op haar rug, haar blote huid bleek nog Hun haar beide bruin en half lang Niemand leidde, ze hadden elkaar beiden die dag voor 't eerst ontmoet…

keek je om naar mij of zag je die vogel daar hij vloog mij voorbij met een fladderend gebaar toch zag ik even in je ogen een tintelende glans was het weloverwogen of vroeg juist ik om een kans de hond trekt je mee zijn lijn staat al strak een rode auto toetert vrolijk, mijn gemoed is weer vlak…

Wie ontmoet ik zo meteen? Een jongen roept, 'Mevrouw Mevrouw, hier om de hoek! Komt u mee, daar is een café en u bent toch op zoek?' Hij neemt mijn hand en ik weet nu gebeurt het misschien het gaat om kansen en mensen te zien…

op een onbetreden eiland omringd door koppen met schuim in het stoom van de lavazee reikend naar consideratie je zou toch zeggen dat het hier ergens moet zijn dit lijkt op een eerdere aanbidding, op een omhelzing dichtbij het midden op een kruising van wegen ver weg van hier en de maan in het laatste kwartier…

en als we nu eens zouden zwijgen de armen stil naast ons lichaam de handen open en als we dan langer dan een minuut naar elkaar zouden kijken wat zou er gebeuren als we dan een keer per dag om mee te beginnen minstens één minuut stil zijn kijken en zwijgen naar een ander die toevallig voorbij loopt of naast je zit een mooi wonder…

de zon kaatst kermis in de hel, ze is te fel regen komt in stromen en druppels spatten hun vaarwel ik zie je staan handen op de rotsen voel je energieën gaan tot ze met het magma botsen de kern is het element, waar omheen al je atomen dromen vervallend tot een volgend sediment waarin jouw straling vrij kan komen je deelt niet in…

En weer is het het toeval dat mij op het juist moment Onverwacht en zomaar aan een wandelaar verbindt Een vrouw die ongevraagd en uit zichzelf haar lot vertelt Ontwapenende medereizigster in mijn coupé Een geval van Magic Time - voor mij echt ongekend…

het is spel je ziet hoe snel de ballen gaan de lijn voorbij punt voor jou of mij jij daar in de zon ik op mijn balkon denken aan elkaar weer gescoord, weet je wie bij wie nu hoort we vlechten paden van gedachten ontmoeten zo elkaar soms sta ik te wachten jij bent vaak wat later klaar ik steel tijd en jij vertraagt de uren we…

zoveel mensen kom ik tegen enkelen raken soms mijn hand zomaar onverwachts delen ze warmte geven een glimlach op een moeilijke dag bewust of onbewust is er een woord of juist een ogenblik van stil begrijpen dat er soms een ongenode schaduw ligt zwarte kringen die het licht omringen zoveel mensen kom ik tegen onder een zonnedak…

Al, wat ik dacht in mijn leven en al, wat ik voelde, het duidde precies op wat jij altijd bedoelde.…

Ik heb de stilte ontmoet aan de muren die luisteren naar de parelvissers van Bizet. Ik heb de stilte ontmoet verwijderd van de tijd in de veldkapel bij een Wees gegroet. Ik heb de stilte ontmoet die mij voerde naar de oevers van de stille oceaan.…

Een ontmoeting In zicht Deze ontmoeting Wil ik Angst! Hoe moet dit Angst! Afstand moeten houden Een belangrijke ontmoeting Hoe zal dat gaan Help! Angst Onzeker Hoe zal het gaan Is zo belangrijk voor mij Maar mijn angst zit me weer zo dwars... HELP!…

Maantje Maantje luister eens goed Wie ik nou weer heb ontmoet Langs de sterren aan de hemel Heb ik mensen ontmoet Mensen vanuit mijn leven Daar ben ik nooit gebleven Maantje luister eens goed Wie ik daar heb ontmoet Daar aan de horizon Mensen uit mijn vorige leven Wat ben ik blij Dat ik hier ben gebleven Maantje luister eens…

Nu ik weet dat je thuis aangekomen uitzicht hebt op die frêle portretten moederwangen bijna kunt voelen, de grond je grond is ben je veilig. Het serviesgoed en de kelderkast ziet, nu nog even niets naar afvaldiensten verdwijnen gaat , heb ook ik tijdelijk rust. Alle enveloppen liggen geschreven klaar. Het gevoel dat steeds weer als bom…

Ik heb een mooi mens ontmoet ineens was ze daar Als door de hemel gezonden, geheel onverwacht, nooit durven dromen zo echt en zo waar Ik heb een mooi mens ontmoet Het leven deed zeer Geen geloof meer in morgen, vertrouwen was weg, de hoop was verdwenen zij geeft het me weer Ik heb een mooi mens ontmoet Ze heelt en ze maakt Wonden genezen…

Ontmoeten blijft altijd leuk als je ontspannen leeft omdat spontaan ontmoeten niets met moeten heeft ----------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan Jose & Rob Kleijn Speijk: Brasserie en Partycenter met hun opvallende sfeer & warmte, Oisterwijk 13 juni 2010…

In volkomen stilte ontmoet je de stem van je geweten…

Onder de ceder voor mijn huis staat een tuinbank -- voor ontmoetingen.…